Kısa Hikayeler : Mark Lee

🧚🏼‍♀️

@sysisi
10.12.2019

Onunla yaz mevsiminin yağmurlu bir gününde tanışmıştım.On bir yaşında,babasının haftalar önceki doğum gününde hediye ettiği, kırmızı küçük mp3 müzik çalara takılı siyah kulaklığından ulaşan yavaş ve sakin piyano sesiyle, odasındaki camın yüzeyine sertçe çarpan yağmur damlalarını izlerken düşüncelere kolaylıkla yolculuk yapabilen,sakin bir çocuktum.Piyano seslerinin arasına karışan uğultularla dikkatimi içeriden gelen seslere vermiş,o sırada da mp3 çalarımı kapatmış ve özenle yatağımın üzerine koymuştum.

Üzerimdeki siyah çizgili pijama takımım ve ayağımdaki küçük ev terliklerimle kapının koluna uzanarak yavaşça aşağı indirdim.Kapı aralandığı sırada babamın sesini daha net duyar oldum.Adımlarım sessiz ama seri bir şekilde oturma odasına ilerliyordu.Görüş açıma ilk babam girmişti.Üzerindeki takım elbisesi her zamanki gibiydi.Özenle taranmış parlak saçlarının bir kısmı dağılmıştı.Karşısındaki birisine bir şeyler anlatıyordu.Sesi kısılmıştı.O sırada gözlerim karşısındaki yaşlı adam ve yanındaki küçük kıza takıldı.Yaşlı adam kızın babası gibi durmuyordu.Babamla neden tartıştıklarını bilmiyordum ama adam derin bir nefes almış ve babamın önünde hafifçe eğilerek dış kapıya doğru yönelmişti.

Babam ellerini saçlarından geçirip daha çok dağılmasını sağladı.Bense hâlâ yerinden kıpırdamadan oturan beyaz ceketli küçük kıza bakıyordum.Babam beni fark etmiş ve eliyle yanına çağırmıştı.İlerledim ve küçük kızın oturduğu ikili koltuğun hemen çaprazındaki tekli koltuğa oturarak arkamdaki yastığı bacaklarımın üzerine yerleştirdim.

Babam da karşımızdaki üçlü koltuğa oturdu.Takım elbisesinin ceketi omuzlarında değildi.Gülümsedi ve gözlerini bana çevirdi.

"Mark."

Seslenişinin ardından hâlâ ona bakıyordum.Bir süre bekledi ve ayağa kalkıp beni de kaldırarak küçük kızın solundaki boşluğa oturtturdu.

"Oğlum,sana bir hediye getirdim,"
demişti.Anlamadım.Bana zaten hediyemi almıştı.Ve ben kesinlikle hediyemi çok seviyordum.

Kaşlarımı kaldırdım.Babamın bakışları yanımdaki kızdaydı."Bu Angel,"dedi babam.Daha sonra gülümsedi ve bana döndü."O bir Melek.Senin en yakın arkadaşın olan,sadece sana ait olan bir Melek."Babam saçlarımı okşadı.Gözlerim kaşlarımla birlikte yukarı kalkarken bakışlarım yanımdaki kıza dönmüştü.

Annem,Melek'lerin, insanların görmeyi hak etmediği kadar güzel olduğunu söylemişti.Ama karşımdaki kız,mavi gözlü karamel uzun saçlı ve pembe yanaklı bu küçük kız bir kaç dakikada olsa aklımdaki bu sözü unutturdu bana.

Babam "O sana ait." demişti.Onunla istediğimi yapabilir,istediğim oyunları oynayabilir,hatta onunla uyuyabilirdim.

O günden sonra Angel ile yakınlaşmaya çalıştım.Bu günlerce hatta aylarca sürdü.Her şeye karşı sessizdi.Benimle bile konuşması neredeyse çok uzun sürmüştü.

Büyüyorduk ve büyüdükçe bir şeylerin daha farkına varıyordum.Mesela daha çok eğlenmek istiyordum ama benim gibi tek takılan ve sessiz bir çocuk için artık bu çok geç olmuştu.Eğer o yaşlarımda daha çok eğlenseydim enerjimi atabilir şu an daha olgun olabilirdim.Ama ben kendimi bildim bileli yaşıma göre hep olgun davranmış,bunu hissetmiş ve mutlu olduğumu zannetmiştim.Ama hayır,şu anda bunu hissediyordum ama mutsuzdum ve bunu her şeyden daha iyi anlayabiliyordum.

Angel'da büyüyordu ve büyüdükçe daha da sessizleşiyordu.Ama bana karşı değil.Mesela, diğer tüm insanlardan çekinirdi,ama benden değil.Etrafta somurtarak dolaşırdı ama benim yanımda her zaman gülümsüyordu,konuşuyordu ve enerjisini dışa vurabiliyordu.

O an düşündüm.Angel bana geldiği günden bu yana dokuz yıl geçmişti.Birlikte büyümüştük.Ve bizimle birlikte de düşüncelerimiz büyümüştü.Ama Angel'ın bana iyi geldiği gibi,ben de ona iyi geliyordum.

O bana aitti.Ve ne yaparsam yapayım asla karşı çıkmıyordu.Karşılık da vermiyordu.Ona istediğim zaman sarılabiliyordum,her gece onunla uyuyabiliyordum,onu istediğim her zaman öpebiliyordum ve ona istediğim gibi dokunabiliyordum.Aklımda hep bu kaldı.O bana ve sadece bana aitti.Onunla istediğimi yapardım.Karşı çıkmazsa devam ederdim.Karşı çıkarsa yine yapardım.Çünkü o benimdi.Benim en yakın arkadaşım,ve görebildiğim tek Meleğimdi.

[Mark bu hikayede tamamen toxic bir karakter olarak yazılmıştır :')]