Barlas Aşkın Akyol genç yaşında, kariyerinin zirve dönemlerini kendi ülkesinde ve kendini ait hissettiği takımda geçirmeye karar vermiştir. Gerçek sevgiyi kendi taraftarlarının gözünde gören genç adamın hayranı sanıp ilk görüşte hayranı olduğu kızın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aşkım arkadaşların Hande ve Sevda ile şu an Buğra'nın evimdeyim. Buğra bizim takımda olan bir arkadaşım. Konum atsam gelebilir misin?" Yine gözlerimi saçma bir habere açmıştım. Hayatta olmasını beklediğim sondan bir önceki şeydi bu. Arkadaşlarım ve Aşkın ne alakaydı, işin tuhaf tarafı Aşkın'ı bulup nasıl arkadaşının evine kadar girebilmişlerdi?
"Tamam tamam, sen adresi at ben geliyorum."
"Acele etmene gerek yok iyi anlaşıyorlar."
"Kimler?"
"Kalecimiz de burada, ikili takılıyorlar. Kanka oldular langırt oynuyorlar."
"Tamam, ben gelirim birazdan." telefonu kapatıp elime düzgün ve birbirini tamamlayacak derecede normal olan ne geçtiyse giydim, saçımı yapıp en sevdiğim parfümümü sıktım ve her zamanki gibi evden aceleyle çıktım. Aslında ben evden aceleyle çıkmasam da uzun uzun hazırlanmayı seven biri değildim.
Buğra denilen kişinin evinde geldiğimde kapıyı Aşkın açmıştı.
"Aşkım-"
"Neden buradalar?" içeri hızla girdiğimde salonda oldukça eğleniyorlardı.
"Kızlar?"
"Şey, Mercan bir dakika kızmadan dinle."
"Bu yaptığınız hiç olmadı, hiç!" Hande ve Sevda ayağa kalktı.
"Senin için yapıyoruz tüm bunları ama senin yaptığın tek şey bağırmak!" tansiyon yükselmişti ancak benim de tansiyonum yükselmişti.
"Bunu ben mi dedim size!"
"Kızlar, hanımlar durun bir saniye!" kim olduğunu bilmiyordum ama iki arkadaştan biri araya girince Aşkın'ın beni kolumdan tuttuğunu fark edebildim.
"Aşkım sakin ol lütfen. Onlar senin arkadaşların."
"Sen biraz fazla yükseklendin."
"Ne?" karşımdaki adam kırık Türkçesiyle bir şeyler anlatmaya çalışıyordu.
"Bizim kaleci, Dante. Türkçe öğreniyor."
"Anladım."
"Sakin olalım. Ne güzel işte." Dante ortamı sakinleştirirken Buğra olduğunu düşündüğüm kişi araya girdi.
"Boş verin, bugünlük gerginliğimizi bir kenara atalım, derin derin nefesler alıp verelim ve sahile inelim."
"Tamam." büyük bir inat ve sinirle bize uzatılan zeytin dalını kabul eder gibi üçümüz de aynı anda kabul edince Aşkın ve arkadaşları da rahat bir nefes aldı
Sahile vardığımızda az kişi vardı, bu daha rahat hareket edip daha çok eğleneceğimiz anlamına geliyordu.
"Merhaba, fotoğraf çekilebilir miyiz?" arkadan gelen sesle herkes arkasını döndü.
