Hilal'in 16 senelik bir yalandan sonra daha büyük bir yalanın içinde yaşamaya başlamasının hikayesidir. Hayat ona acımasız bir şekilde kimseye asla güvenmemesi gerektiğini göstermiştir.
Efe abimin paldır küldür içeriye girmesiyle ortamdaki gergin ve duygusal hava dağılmıştı. Benim için en çok endişelenen oydu galiba. Gözleri kıpkırmızı bir şekilde geldiği zaman oturup ağlamıştım. Zaten moralim aşırı bozuktu patlamak için bugünü seçmiştim. Kıvanç abiyle eve geldiğimizden beri tek yaptığım şey ağlamaktı. Semih abim benimle ilgilenmişti.
Efe abim zaten çok sinirli bir şekilde gelmişti benim olduğum tarafa dönünce gözlerindeki nefreti çok net bir şekilde görebilmiştim. Artık ne yaparsam yapayım Can abimi onları sevdiremeyeceğim kesindi. Efe abimin bakışları içimi ürpertmişti. Benim bakışlarımı fark ettiği gibi yüzü yumuşamış direkt yanıma gelmişti. Semih abimin kollarından beni çekip almıştı ve sıkıca sarılmıştı. Tam sakinleşmişken birde onun göğsünde ağlamaya başlamıştım.
Herkesin aşırı telaşlandığını görebiliyordum ama şu an bencil davranmak istiyordum. Abim neden böyle bir şey yapmıştı, ben birkaç haftadır neyin içerisindeydim, bu olanlar çok fazlaydı bünyeme. Ben her zaman aşırı sakin bir hayat geçiren biri olmuştum. Bu olanları uzun süredir içimde tuttuğum için bugün patlamıştı.
"Sizi telaşlandırdım biliyorum, sadece biraz doldum ve rahatlamaya ihtiyacım vardı. Kusura bakmayın." Kedi gibi çıkan sesimle hepsinin kaşları çatılmıştı.
"Ne kusuru bebeğim. Bizim yanımızda istediğin gibi davranabilirsin." Efe abim bunları söyleyip saçlarımı öpmüştü. Onu gerçekten seviyordum. İlk geldiğim gün en sinir olduğum oydu ama şu an en sevdiğim oydu.
"Bir daha ağzından böyle bir şey duymak istemiyorum. Olanlar üst üste geldiği için dolman çok normal, istediğin zaman gelip bizimle dertleşebilirsin kızım." Babamın güven dolu sesi, Efe abimin göğüsü ve koruyucu kolları, diğerlerinin gözlerindeki o ışıltılı bakışlar alıştığım şeyler değildi. Ama bu saatten sonra onlar olmadan yapamazdım.
•••••
Aradan birkaç saat geçmişti. Benim ağlamalarım gittikçe kesilmişti ve herkes kendi işiyle ilgilenmeye başlamıştı. Babam, Kıvanç abiyle bir şeyler konuşmaya başlamıştı. Her konuştuğumuz zaman bize kızdıkları için mesajlaşma kararı almıştık.
közlüyoruz (poyraz abim yok)
emre: Bakın sikeceğim ama
emre: bu ortamın ciddoluğu şako mu
efe: harbi la
siz: sen bu grupta napıon
efe: hayırdır oğlum sen kimsin
siz: ne?
siz: cidden numaram kayıtlı değil mi Efe abi?
efe: Yavrum benim çok özür dilerim
efe: Telefonla çok aram yok benim
efe: kaydettim sanmıştım
siz:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
