luna | aile

2.1

Yazardan

•3 sene önce•

"İstediğiniz her şeyi getirdim Murat Bey. Yaşadıkları yer, çalıştıkları işler, Hilal'in okuduğu okul. İstemeyeceğiniz kadar bilgi bu dosya içerisinde." Murat karşısındaki adamın dediği birçok şeyi dinlememişti bile. Şu an ondan mutlusu yoktu çünkü sonunda kızına kavuşacaktı.

"Para birkaç saat içinde banka hesabında olacaktır." Başka bir şey söylemeye gerek duymadan direkt elini dosyaya attı.

Yıllar olmuştu kızını görmeyeli. Hala çocuktu ama çokta büyümüştü. Bunca senelik hasret nasıl geçecekti bilemiyordu. Tek bildiği artık kızını yanında istediğiydi.

"Poyraz, Serhan'ın araba frenlerini patlattınız mı?"

"Hallettik baba. Başına büyük bir şey gelmemesi için etrafındaki tüm arabalar bizden olacak."

Murat'ın yaptığı bu planla kızı kendi ayağı ile gelecekti. Bir anda karşısına çıkma fikri aklına yatmamıştı. Ne tepkiyle karşılaşacağını bilmiyordu.

Küçük yaşından beridir yurt dışında yaşadığı için buraya alışması zor olacaktı. Ailesi diye bildiği kişilerle buraya alışmaya çalışması için ona birkaç ay süre verecekti Murat.

Sonrası ise çok kolaydı. Kızına kavuşacaktı. İrem zaten öz olmasa bile annesiyle yaşıyordu. Murat Bey o kızı kendisi büyütemezdi. İstemeden de olsa tüm suçu o küçük kıza atıyordu. Ona hiçbir şekilde bir baba sıcaklığını geçtim, amca sıcaklığı bile gösteremiyordu.

Ama şimdi tüm sıkıntıları geçip gitmişti. Çünkü kızı birkaç ay içinde yanında olacaktı. Ya da o öyle sanıyordu.

Serhan'ın arsızlığını göz ardı etmemeliydi. Poyraz ve Can'ın yakınlığı sayesinde birçok şeyi biliyordu Serhan. Ancak Murat Bey'in ise o aileden kimseyle muhatap olunmamasında ısrarcıydı ve kesin kuralları vardı. Oğlunun o aileden herhangi biriyle muhatap olmayacağına emindi.

"Efendim, her şey istediğiniz gibi. Serhan Bey kaza yaptı, şu an ailesine haber veriliyor."

Duyduklarıyla keyfi daha çok artmıştı. Senelerdir beklediği intikamı sonunda alıyordu. Bundan daha iyi ne olabilirdi ki?

"Baba, bundan sonra ne yapacaksın? Kıvanç abime söyleyecek misin?" Efe'nin sözleriyle mutluluğuna kısa bir ara verdi Murat.

"Bilemiyorum. O günden sonra Kıvanç buraya gelmek ister mi, o aileyle büyümüş birini görmek ister mi bilemiyorum." Bu sözler üzerine herkesin üstüne kısa süreli bir karamsarlık çökmüştü.

Murat Bey, oğlunun başına gelenleri senelerce nasıl fark edemedim diye kendini yiyordu. Üvey annesi tarafından senelerce tacize uğramıştı ve kimseye ağzını açıp bir şey dememişti.

Kıvanç her zaman diğerlerine göre daha sessiz, sakin, babası gibi işi için canını verebilecek biriydi. Herkes onun karakterinin böyle olduğunu kabullendiği için hiç sorgulamamışlardı. Bu olayları tek bilen Murat Bey idi. Serhan'ın bağırarak söylediği şeyden sonra korumalarına diğer çocukları götürmesini söylemişti. Aklının ucundan bile geçiremediği o itirafı kendisi bile kaldıramayabilirdi.

Kıvanç tüm olayları söyledikten sonra daha fazla burada bulunmak istemediğini söylemişti.  Murat Bey başka bir seçeneği olmadığı için mecburen onu yurt dışına göndermeyi kabul etmişti.

Yurt dışında yaptıkları tüm yer altı işlerine Kıvanç bakıyordu. Çünkü o pis işleri tek kaldırabilecek olan oydu. Yaşadığı şeyler onu fazla duygusuz yapmıştı. Kendince bir savunmaydı bu duygusuzluğu.