luna | aile

1.5

Bölümleri düzenlediğim için taslaktan tekrar atıyorum birkaç kişi sormuş. Kurguda büyük bir değişiklik yok sadece bölümleri çok savsak yazmışım ve eksik gelen olaylar vardı bu beni rahatsız ettiği için tekrar yazmaya başladım. İyi okumalar hepinize!

Poyraz Kozlu

"Baba, tahmin ettiğimizden uzun sürdü bu iş. Bak bırakalım-

"Poyraz, oğlumsun, kalbini kırmak istemiyorum. Karışma işime!" Bağırmadan sertçe konuşmasıyla Efe'ye bakarak bir adım geri çekildim. Hilal'i görmek istiyordum. O Emre delisiyle evde tek kalması hiç doğru değildi. Yavrumun kafasına kötü kötü şeyler sokuyordu. Küfür öğrenmişti resmen! Bildiğiniz sikeyim falan diyordu, inanabiliyor musunuz?

"Abi, Hilal evde mi?" Semih'in saçma sorusuyla ona doğru döndüm.

"Tabi ki evde Semih, ne biçim soru bu?"

"Bugün tüm çalışanlar izinli değil mi? Kızı ne diye evde tek bırakıyorsunuz!" Bir anda bağırmasıyla babamla Efe de bize dönmüştü.

"Ses tonuna dikkat et! Ne evde tek bırakması, Emre var yanında!"

"Ne Emresi amına koyayım! Emir ve Emre'yi okul işlerini halletmesi için ben bizzat evden alıp okula bıraktım!" Dediği şeylerle gözlerim şokla açılmıştı.

"Siz böyle bir salaklığı nasıl yapabilirsiniz! Evde hiçbir çalışan yok ve sadece iki tane koruma var!" Babamın sert sesiyle ağzımıza sıçılacağını anlamıştım. Tamam tüm çalışanlar iki üç ayda bir izin verirdik ama sadece iki koruma kaldığı zaman hiç olmamıştı.

"Tamam sakin olmaya çalışın. Hilal'i arayalım önce. Daha yarım saat önce grupta konuşmuştuk." Efe'nin sesiyle az da olsa bir rahatlama gelmişti.

Direkt telefonumdan Hilal'i bulup aramıştım. Elim ayağım titriyordu açmasını beklerken. Başına eğer bir şey geldiyse hiç iyi şeyler olmayacaktı. Birkaç saniye içerisinde telefon açıldığında derin bir nefes vermiştim. Bir şey olmamıştı.

"Yavrum, n'apıyorsun?"

"Yavrum demek ha?" Gelen erkek sesiyle hepimizin kaşları çatılmıştı. Konuştuğu gibi tüm kötü düşünceler tekrar beynimin içinde yer edinmişti.

"Sen kimsin amına koyayım! Hilal nerde!" Sesim gittikçe yükseliyordu.

"Gökhan ben. Sizinle böyle tanışmak istemezdim aslında. Tanışmıyoruz ama Hilal benimle birlikte gelecek kadar tanıyor beni. Bunu bilseniz yeterli." Bu neydi şimdi?

"Kızım nerde?" Babamın sakin ses tonu çok büyük şeylerin olucağının habercisiydi.

"Yanımda ve çok güvende merak etmeyin. Bazı şeyleri sizin söyleyeceğiniz yoktu. E bizde artık dayanamadığımız için olaya bir el atalım dedik." Şuh bir kahkaha sesi duyduktan sonra iyice sinirlenmiştik. Kim bize böyle bir oyun oynamaya cesaret edebilirdi ki?

"Seni bulduğum yerde sikmezsem bana Efe demesinler!" Efe bağırıp bir ileri bir geri ilerlemeye başlamıştı.

"Kardeşi elimde olan birine göre fazla ağır sözler bunlar. Bulana kadar benim üzerimde yapmak istediğiniz şeyleri ona yapabilirim. Dikkatli ol." Diyip suratımıza telefon kapanmıştı.

Telefonun kapanmasıyla ne yapacağımızı şaşırmıştık. Evde koruma olmasa dahi kimse Hilal'imi evimizden alıp götürmeye cesaret edemezdi. Bu cesarete sahip olan tek kişi amcam olacak şerefsizdi. Ama onun da senelerce Hilal'i sikine takmadıktan sonra umursayası mı tutmuştu? Beynim duracak gibiydi, kardeşimin başına hiçbir şey gelmemeliydi.