Chapter 11 🍁

52 15 6
                                    

පිටිපස්ස හැරෙද්දි මන් දැක්කේ ඩේසි මල් පොකුරකුත් අල්ලගෙන මන් ගාව ඉන්න ජියාව...ඒ කටහඩ ඇහුන ගමන් මට මොකද්ද වෙනවා වගේ දැනුනේ ජියාගේ කටහඩ මට ඇහුනේ හරියට මගේ වියූගේ වගේ...ඒ දෙන්නා අතර පොඩි සමානකම් තියෙනවා කියලා මට දැනිලා තියෙනවා...එකම වගේ නොවුනත් දෙන්නගේ කටහඩ යම්තාක් දුරට එක වගේ...ඒ වගේම මට පූස් පැටියා කියලා කතාකරේ වියූ විතරයි ඒත් ජියාත් මට ඒ නමින් කතා කරනකොට මුල්ම දවසේ මට ගොඩක් තරහා ගියා මොකද වියූගේ කටින් විතරයි මන් ඒ නම අහන්න කැමති උනේ..ඒත් ජියා කියන්නේ අවුරුදු විස්සක පොඩි කෙල්ලෙක් නිසා මට එයාව දැනුනේ පොඩි නන්ගි කෙනෙක් වගේ ඒ හින්දා කාලයක් යද්දි එයා මට පූස් පැටියා කියලා කතා කරද්දි මට අවුලක් ගියේ නෑ...මගේ කල්පනාව බිදුනේ ජියා මට කතා කරපු නිසා...

"ඒයි පූස් මල්ලි මොකද මන් දිහා ඔහොම බලන්නේ? මන් දන්නවා මන් ලස්සනයි කියලා ඒත් ඔහොම බලන්න එපා අනේ ලැජ්ජ හිතෙනවානේ"

"අනේ නෑ ජියා එහෙම දෙයක් නෑ...මියානේ ඔයාට අපහසුවක් දැනුනනම්..."

"අනේ ඒකට මොකටද සමාව ඉල්ලන්නේ.. මගේ පිස්සු පූසා...අනික එහෙම බලන් හිටියට කමක් නෑ මන් ආසයි ඔයා මන් දිහා එහෙම බලනවට"

ජියා එහෙම කියලා ඉස්සරහට දිව්වත් මට එයා ඒ කිව්ව එක හරියට තේරුනේ නැතත් පොඩි අමුත්තක් දැනුනා මොකද ටික දවසක ඉදන් ජියා මාත් එක්ක ඉන්නකොට හරි අමුතුයි...මට ඒක හොදට දැනුනත් මන් අහන්න ගියේ නෑ..

"ඔප්පා අද දවසම ඔයා ඔතනට වෙලා ඉන්නද හදන්නේ..ශූට් එකත් ඉවර නිසා අපි පොඩි ගමනක් යමුද?"

"ගමනක්? කොහෙද ?"

"සකුරා බලන්න යන්?"මේ ලග තියෙනවා ලස්සන සකුරා ගස් ගොඩක් වසන්ත කාලේ නිසා ලස්සනට මල් පිපිලා..අනේ අපිත් යන්කෝ බලන්න ප්ලීස් ඔප්පා..යමුකෝ"

හිතේ සතුටින් සකුරා බලන්න ගියපු කාලයක් මට මතක නෑ..පුලුවන්කම තිබ්බත් මන් නොගියේ ඒ සකුරා ගස් දකිද්දි වියූව මතක් වෙලා හිත පෑරෙන නිසා...එයත් එක්ක අවසාන වතාවට සකුරා බලන්න ගියේ මීට අවුරුදු හයකට කලින් එයත් එක්ක ගෙව්ව ඒ ලස්සන කාලෙට යන්න පුලුවන්නම්...මන් බර හුසමක් පහල දැම්මේ ඒ කාලේ මතක් වෙලා...

Still With You 🤍Where stories live. Discover now