Chapter 12 🍁

48 13 9
                                    

දොර අරිද්දි මන් දැක්කේ මන් ඒ වෙලාවේ බලාපොරොත්තු උනේ නැති කෙනෙක්...නැන්සි...මගේ හොදම යාලුවා...කෙල්ල පහුගිය කාලෙම වැඩ ගොඩක් අස්සේ හිරවෙලා හිටපු නිසා අපිට කතා කරන්නවත් හම්බුනේ නෑ...

"නැන්සී..."

"යානා..."

අපි දෙන්න දැක්ක ගමන් එකිනෙකාව බදාගත්තේ අපි දෙන්න සහෝදරයෝ වගේ නිසා...ඒ තරමට නැන්සි මට පොඩි කාලේ ඉදන් ලගයි...

"අනේ ගොඩ කාලෙකින් මට මේ පිස්සු exam නිසා ඔයාට කතාකරන්නවත්...."

නැන්සි කිය කිය හිටපු දේ නවත්තලා මගේ මූන පුරාම ඇස් යැව්වා...ඊටපස්සෙ හරි අමුතුවට මන් දිහා බැලුවා....

"උබ ඇඩුවද යානා...මොකද මේ ඇස් දෙක හොදටම රතුවෙලා...අනික මොකද මේ හොද ඇදුම් ගෙදරට ඇදන්.. ? මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක්ද බන්...කියපන්කො ගල් ගිලලා වගේ ඉන්නැතුව..."

නැන්සි එහෙම අහනකොට මන් අමාරුවෙන් හිර කරන් හිටපු කදුලු ආපහු සැරයක් අලුත් උනා...

"ඒයි යානා මොකද බන් මේ...හරි මේ අඩන එක නවත්තපන්කෝ කෝ එන්න ඇතුලට යන්...ගිහින් කතාකරමු..යන්.."

නැන්සි මාවත් එක්කන් සාලෙට ආවා...

"හරි මේ නවත්තපන්කෝ බන් ඔය ඇඩියාව..ඉස්සෙල්ලා ගිහින් වොශ් එකක් දාන් එන්නකෝ...උදේට කෑවද උබ..?"

මන් නෑ කියන්න ඔලුව වැනුවා...

"හරි මන් මොනා හරි හදන්නම්..උබ ගිහින් වොශ් එකක් දාගනින්කෝ...පලයන් ඉතින් මගේ මූන දිහා බලන් ඉන්නේ නැතුව..."

නැන්සි එහෙම කියනකොට මන් ගියේ වොශ් එකක් දාගන්න.....වොශ් එකක් දාගන්න වොශ් රූම් එකට ගියාම කන්නාඩියෙන් මන් දැක්කේ අඩලම හෙම්බත්වෙච්ච වියානා කෙනෙක්ව...ලොකු හුස්මක් හෙලපු මම ඉක්මනට වොශ් එකක් දාගත්තා...

වොශ් එකක් දාගෙන සාලෙට යනකොටත් නැන්සි අපි දෙන්නටම රාමෙන් දෙකක් හදලා තිබ්බා...

"කෝ එන්න දැන් මේක කාලා මට කියපන්කෝ මොකද්ද උනේ කියලා..."

නැන්සි එහෙම කිව්වේ මගේ අතට රාමෙන් එක දෙන ගමන්...දෙන්නම් කාලා ඉවර උනාට පස්සේ මට සෝෆා එකෙන් වාඩි වෙලා ඉන්න කියලා නැන්සි ගියේ රාමෙන් කප් දෙක ඩස්බින් දාල එන්නම් කියලා...

Still With You 🤍Where stories live. Discover now