Still With You 🤍

Chapter 20 🍁

Viyana's pov...

එදා හවස මොන්ඩිසෝරි ඇරිලා එනකොට ගොඩක් රෑ උනේ මේ මොන්ඩිසෝරියේ වර්ශ අවසාන කොන්සට් එක තිබ්බ නිසා..කාලය කොච්චර ඉක්මනට ගත උනාද , ඒ කාලය ඇතුලේ මොනතරම් දේවල් සිද්ද උනාද කියලා හිතාගන්නවත් බැරි තරම් ඉක්මනට කාලය ගෙවිලා ඉවර උනා....දැන් කියාරට හොදට කතාකරන්න පුලුවන් එයාගේ ඩොක්ට කිව්ව විදියටනම් හදිසි ශොක් එකක් උන නිසා තමයි කියාරට කතා කරන්න පුලුවන් උනේ...එදා අර වැටෙන වෙලාවේ එයා ගොඩක් ශොක් වෙලා තිබ්බා ඒකෙ ප්‍රතිඵලයක් විදියට තමයි කියාරට කතා කරන්න පුලුවන් උනේ..හැමදේම හොද විදියට සිද්ද උනා එකම එක දෙයක් ඇරෙන්න...

මීට සතියකට විතර කලින් යුන්ගි විදේශ කාලසටහනක් නිසා ඇමෙරිකාවට ගියා කියලා මීඩියා වලින් කිව්වා...මොනදේ සිද්ද උනත් එදා කතා කරාට පස්සේ අඩුම මූනට මුන ගැහිලා වචනයක් හරි මාත් එක්ක කතාකරන්න එයි කියලා පොඩි හරි බලාපොරොත්තුවක් මගේ හිතේ තිබ්බා..ඒත් ඒ බලාපොරොත්තුවත් නැත්තටම නැතිඋනා...මිනිස්සුන්ව ජීවත් කරවන්නේ බලාපොරොත්තු මොකද 'කවදමහරි' කියන බලාපොරොත්තුව එක්ක කොච්චර අමාරු උනත් මිනිස්සු ජීවත් වෙනවා...ඒත් ඒ බලාපොරොත්තු නැතිඋනාම.....💔

ඔය වගේ දේවල් හිත හිත ශවර් එකට ඔලුව අල්ලන් හිටපු මට වෙලාව යනවවත් දැනුනේ නෑ...නාලා කරලා ඉවර වෙලා මන් ලෑස්ති උනේ එලියට යන්න..අද මොන්ඩිසෝරියේ අවසාන දවස නිසාත් මන් මෙච්චර කල් කියාරාව බලාගත්ත නිසාත් යොන්ජුන් මට එයයි කියාරයි එක්ක ඩිනර් අවුට් එකක් යන්න ඉන්වයිට් කරා ඉතිම් මන් ඒකට ලෑස්ති වෙන ගමන් හිටියේ...ලෑස්ති වෙලා කොන්ඩෙත් පීරගෙන චූටි මේකප් එකකුත් දාගෙන මන් වොච් එක දාන්න ගත්තේ කොහේ ගියත් වොච් එක දාන එක මගේ පුරුද්දක් වෙලා තිබ්බ නිසා...වොච් එක දාන අතරේ මගේ ඇස් නැවතුනේ මගේ එක ඇගිල්ලක තිබ්බ මුද්දකට....

මන් මුදුවලට ගොඩක් ආස කෙනෙක් ඒ නිසා අතේ ඇගිලි දෙක තුනකම මන් මුදු දාන් හිටියා..ඒත් ඒ මුද්ද මට ගොඩක් විශේෂ මුද්දක් මොකද ඒක මට යුන්ගි මගේ උපන්දිනේට දුන්න තෑග්ගක්...චූටි ඩේසි මල් තියෙන ඒ ලස්සන මුද්දට මන් ගොඩක් ආදරේ කරා...