De Silva Series 1: Shy to you [On-going]

30| Mission ends

"She's suffering from depression, stress and trauma. It's better to have her checked by a psychiatrist. Pero kung nalalabanan naman niya okay din. But I still suggest that she goes to a psychiatrist. To know what medication she would need for her mental health." Seryosomg sabi ng lalaking naka doctor's attire at nang luminaw ang paningin at tuluyang makita ang lalaki ay nalaman kong si Dr. Virrion iyon.

"Where's the others?" Tanong ni Theon. "In a meeting about the massacre. We will be compensating for the people's loss since it's our Cruise they're in. About the one who's behind this. It's Hazel's father, we still don't know his name and either hers." Nang sabihin nila iyon ay inapa ko ang bulsa ko at pinilit ang sariling bumangon. Inalis ko ang oxygen mask at aalis na sana ng makita nila ako.

They stopped me so I remained still. Theon quickly ran to my side with his usual calm expression. I looked at them and my lips formed a smile. Ngunit napakunot ako ng hindi ko magawang makapagsalita. Parang naubos ang boses ko.

"Why can't she speak?" Alalang tanong ni Theon kay Dr. Virrion kaya umiling nalang ako sa kanila para ipabatid na ayos lang sakin iyon. "Because of psychological distress, she can be suffering from psychogenic aphonia.

Kinuha ko ang isang buong card na nasa pangangalaga ni Ate Cassy at inilagay iyon sa palad ni Theon. But he ignored it, gave it to Dr. Virrion and as soon as Dr. virrion closed the door. I felt his gentle hug. "Forgive me." Niyakap ko siya pabalik at ngumiti. Pinilit kong magsalita ngubit para lamang akong bumubulong. "I forgive you."

Ramdam ko ang pag-iling niya. Kakalas na sana ako sa yakap ng hindi niya ako hinayaan. Naalala ko maman ang sinabi niya sa akin. "About what you said earlier. That your sacrifices would be in vain if I followed you to death." Sabi ko pa.

"I want you to live longer, Amethyst," He started brushing my hair gently. Dahil madalas niya iyong gawin sa akin ay tila nasanay na ako sa kaniya. "Live for me, Mi Amor." Nang lumuwag ang yakap niya sa akin ay napatitig ako sa kawalan.

My heart started racing as I heard those words. Mi Amor? Isn't that? Napangiti ako at hindi makapaniwalang niyakap siya ng mahigpit. "I love you too, Mi Señor." Gamit ang pabulong kong boses ay sinabi ko ang nais ko na noong sabihin pa. But I was saddened when I found out that he fell asleep.

Hiniga ko siya sa higaan at inalis ang dextrose. Nakagat ko ang labi ko ng makaramdam ng hilo. Lumabas ako sa kuwarto ni theon at bumungad naman sa akin ang babaeng nagligtas sa amin. "S-señorita Amethyst. I am Hannah, number 79. I was told to assist you. Would you like to go outside?" Tanong niya na tinanguan ko. I want to refresh my mind from now on. Hindi puwedeng hindi ako handa sa kung anumang posibleng masamang mang-yari.

I don't want to cry anymore. I wanted to help as long as I can and overcome my fears. Sinuotan ako ni Hilda ng shawl na hindi ko alam kung saan niya nakuha. "Thank you." Sabi ko na kahit anong lakas ay talagang hanggang bulong lang.

As soon as I stepped out on the mansion ay dumiretso ako sa garden. I can see the sun setting, the orange and blueish-gray sky made me feel the peace, mas lalo kong binalot ang sarili ng shawl dahil sa malamig na hangin. Sana katulad ng kahapong nagwakas, ganoon rin sa mga problema ko. But where there's an end, arises a new beginning.

Natigilan naman ako ng may marinig na dalawang taong nag-uusap. "Since the De Silva got what they wanted. How about the woman?" Boses ng isa.

"Anong tinutukoy mo? Yung nadukot or yung himatayin?" Ate Cassy? Napakuyom ako ng kamao ng matandaan ngang dinukot siya at isinakay sa helicopter.

"Yung himatayin dahil nasa atin na naman ang babae ng isang boss. Naaawa na nga ako sa kanila gar. Kung hindi lang naman dahil sa chip na ito hindi rin naman sila magkakaganito."