Shoto x Reader (Bnha x Reader)

22-) Orman

Sonunda yeni bölüm!

Merak etmeyin ölmedim daha znqwkqbmwgwjqnk

Oy ve yorum atmayı unutmayın 🫀

tamakininahtapoteli  Bu kızı takip edin, benden daha güzel yazıyor...

▪︎▪︎▪︎

Kaç dakikadır koştuğumu bilmiyordum. Ancak hâla Shigaraki'yi bulamamıştım. Ormanda her yer birbirine benziyordu ve kafam çok karışmıştı. Belki de sürekli aynı yerden geçiyordum...

Bacaklarımda derman kalmayınca durdum. Soluk alıp verişlerim hızlı ve düzensizdi. Şu anlık büyü uygulamak istemiyordum. Özgünlüğümü, Shigaraki'ye kullanmak istiyordum.

Beni kandırmasının bedelini çok ağır ödeyecekti.

Himari... Acaba şu an nerede? O iyi mi? Onu bulmak zorundayım!

Nefesimi nihayet düzene sokabildiğimde koşmaya devam ettim. Zamanı Honda Akane iblisinin isteği üzerine durdurmuştum. Ancak çoktan etkisini kaybetmiş olmalıydı.

Sınıftakiler çoktan benim yokluğumu fark etmişlerdir. Buradaki işimi hallettikten sonra bir de onlara etkili bir mazeret sunmalıydım...

Ama tabii ki şu anki önceliğim Shigaraki'yi bulmak. Umarım Honda bana Shigaraki'nin ormanda olduğu konusunda yalan söylememiştir.

5 dakika geçti.

Sonra 10 dakika...

Derken bu koşturma 20 dakikamı aldı.

Pes etmeyecektim. Gerekirse bacaklarım kopana kadar koşacaktım. Tek amacım Himari'nin yerini öğrenebilmekti.

Tekrar bacaklarım yanmaya başlayınca, karşımda yere devrilmiş yaşlı bir ağaç kütüğüne oturdum.

Alnımdan terler damlıyordu. Soluk alıp verişlerim rüzgarın uğultusundan bile daha şiddetliydi. Bir büyüden zarar gelmez diye düşünerek ellerimi açtım ve kendimi enerji olarak baştan aşağıya yeniledim.

Tekrar kalkıp koşmaya devam edecektim, ancak duyduğum o ses beni olduğum yere sabitledi.

"Naber, tatlım."

Shigaraki...

Kaşlarımı çatarak dikkatlice etrafı süzdüm. Hiçbir yerde yoktu ancak sesi çok yakından gelmişti. Neredeydi?!

O kadar zaman koşmanın bıraktığı sinir ve o anki adrenalin bütün vücudumu kaplamıştı. Yüksek sesle bağırdım. "Neredesin lanet olası!"

"Boşuna arama, tam arkandayım."

Ben daha arkamı bile dönememişken boğazımda bir çift soğuk el hissettim. Sadece dört parmağını boğazıma bastırmıştı. İşaret parmağı havada duruyordu.

Omzumun üzerinden ona bakmaya çalıştım. Ancak ellerini daha çok bastırınca bunu yapmam imkansız hâle geldi.

"Himari nerede?!"

"Oh, görünüşe göre onu hatırlamışsın. En son onun külleri önünde diz çöküp bir zavallı gibi ağlıyordun."

Beni sinirlendirmeye çalışıyor...

Kesik bir soluk aldım ve zorlukla "Ona ne yaptın?" diye sordum.

Gülümsediğini hissedebiliyordum.

"Hikayeyi duyduğunu farz ediyorum. Nasıl bu küçük oyuna kandın inanamıyorum. Sence ben en yakın arkadaşını hayattan koparabilecek kadar acımasız biri miyim?"