Ateş Böceği // Yarı texting (Tamamlandı)

25.Bölüm

Kapı çaldığında büyük bir heyecanla açmıştım. Karşımda Ateş’i görmeyi beklerken gördüğüm Doğan’la duraksamıştım. “Derin,” dedi sakin bir şekilde. “Sen ne arıyorsun burada ya?” dedim sinirle. “Seninle konuşmaya geldim. Beni dinlemen lazım.”

“Benim seninle konuşacak bir şeyim yok. Hemen defol git buradan,” dedim nefretle. “Derin, ne olur, konuşalım,” dedi yalvarırcasına. “Benim seninle muhattap olduğum dönemin son kullanma tarihi bitti canım. Hadi git Filiz’inin yanına.”

“Derin, ben hâlâ seni seviyorum.”

“Oğlum sen laftan anlamıyor musun?” dedim öfkeyle sesimi yükselterek. “Ben sana artık defol diyorum. Umurumda mı sence beni sevmen? Değil. Neden değil, biliyor musun? Çünkü artık seni sevmiyorum. Duydun mu? Tekrar etmeme gerek var mı? Ben artık seni sevmiyorum Doğan.”

“Üniversitedeki o çocuk yüzünden, değil mi? O bulandırdı senin aklını,” dedi sinirlenmeye başlayarak. “Evet, o çocuk yüzünden,” dedim bir anda. “O çocuğu seviyorum ben. Ona aşığım. Anladın mı?”

“Ya nasıl bir anda başkasını sevebilirsin aklım almıyor,” dedi Doğan çıldırmış gibi. “Sen benimle sevgiliyken Filiz’le sevişince oluyor da ben senden sonra başkasına aşık olunca mı olmuyor?!” dedim bağırarak. “Senden tiksiniyorum. Bir dönem seni sevdiğim için kendimden de tiksiniyorum. Hani üniversitedeki çocuk diyorsun ya. Senin aksine o çocuk bana yaşadığımı hissettiriyor. Ben o çocuktan sonra anladım ki, aslında sen beni hiç sevmemişsin Doğan. Sen sadece sevilmeyi sevmişsin. Beni değil. Şimdi rica ediyorum-“

“Aşkım,” diyerek ortaya çıkan Ateş’le lafım yarım kalmıştı. “Ne aşkımı lan?” dedi Doğan öfkeyle. “Ups,” dedi Ateş, Doğan’a dönerek. “Sevdiğim kadına nasıl hitap ettiğim sıkıntı mı yoksa?”

“Deniz iti sen misin yoksa?” dedi Doğan öfkeyle. “Namım sana kadar geldi demek. Güzel,” dedi Ateş tebessüm ederek. “Doğan, git artık,” dedim sabrım taşarken. “Bu herif senin evine mi geliyor bir de?” dedi Doğan sinirle kaşlarını çatarak. “Fenalık geldi bana artık. Yeter,” dedi Deniz tebessüm ederek ve bir anda öfkeyle Doğan’ın suratına yumruk attı. Şaşkınlıkla onu izlerken Deniz, hızlı bir şekilde Doğan’ın ensesinden kavrayıp suratını duvara yaslamıştı. “Bana bak. Benim elimi kana bulama. Bir daha seni bu evin yanında yöresinde görürsem, ecdadını sikerim, haberin olmaz. Anladın mı beni? Derin’den uzak duracaksın. Yoksa kırmaya birinci Derin’e yürüyen ayaklarının kemiklerinden başlarım. Seni yatalak bırakırım, görürsün dünyanın kaç bucak olduğunu.”

Doğan’ın konuşmasına fırsat vermeyerek hızla onu merdivenlere doğru itti. “Şimdi hemen siktirip git buradan. Benim de asabımı daha fazla bozma. Elimden kaza çıkmadan defol.” Doğan, sinirle bizi izlerken bir anda merdivenlerden inmeye koyuldu. Ben şaşkınlıkla Deniz’i izlerken o içeriye geçmiş kapıyı kapatmıştı. Konuşmama fırsat vermeden bir anda bana yaklaştı ve hızla sarıldı.

Ellerini saçlarıma geçirirken derin bir nefes çekti içine. “Çok özlemişim şu kokuyu,” dedi fısıltıyla. Hiçbir şey diyemiyordum. Sadece ona sarılmakla yetinmiştim. O da hiçbir şey demeden sadece bana sarılıyordu. “Bir daha asla beni sensiz bırakma. Çünkü sensizlik ölümden bile berbat bir şey. Bir daha bunu yapma Derin.”

“Çok mu canın yandı?”

Titrek bir nefes verdi ve kafasını boynuma gömdü. “Tahmin bile edemezsin sevgilim.” Duyduğum şeyle donup kalmıştım. Bana sevgilim mi demişti az önce? Sevgili mi olmuştuk? “Sevgilim mi?” dedim tebessüm ederek. “Bence artık her şeye karşı koymak için çok geç kaldık Derin.” Kafasını kaldırdı ve benim yüzüme baktı. “Ama haberin olsun, ikimizin de canı ölesiye yanacak. Kaşındık işte. Aşık olduk. Ve artık ikimiz de canımızın yanmasına mahkumuz.” Ne demek istediğini anlamamıştım. Artık umurumda da değildi. Onunla olmayı her şeyden çok istiyordum. Bu yüzden başka bir şeyleri sorgulayacak durumda değildim. Deniz Ateş Akın, artık benim sevgilimdi.