I'm His Wife [COMPLETED]

Kabanata Labing Tatlo

Chapter 13

Ang bobo ko talaga! Ang bobo bobo ko!  Hindi ko dapat sinabi sa kanya yun! Pero kasi eh…. Kinain ako ng galit at jealousy. Kasalanan ko ba kung nagselos kaagad ako? Mga bata pa lang kami, lapitin na siya ng lalaki. Madalas siyang makipaglaro sa mga lalaki, makipag-asaran, makipag-usap, at minsan she consider herself as one of them. Dahil sa pagiging close niya sa kung kani-kanino, hindi maiwasang magkagusto sa kanya yung mga yun! UGH! You don’t know how it feels na makita mong ina-admire ng iba ang mahal mo. I really hate it. Really.

I know na hindi siya malandi tulad ng iba. Alam ko yun. Pero, I do have lots of pride to admit na mali ako. I guess, ego ko yung nagtulak sakin para magalit sa kanya nang ganun. Pero believe me! Nung nakita ko siyang umiiyak, halos gusto kong iuntog ang ulo ko sa pader dahil alam kong ako ang may kasalanan. I promise her that I will not hurt her. I promise her that I will never leave her.

Bestfriends kami pero I judge her that easily. Siguradong isinusumpa na niya ko.

Anong ginagawa ko ngayon? Eto, nag-iinom sa kwarto ko. I suck. I suck at everything. Kasalanan ko to, kaya kahit anong pagsisisi ang gawin ko, hindi na siya babalik sakin. Tch. I even slapped her. Ang sama ko di ba? Maging sarili ko hindi ko mapatawad.

Nakarinig ako ng katok mula sa front door. Nagmadali akong naglakad papunta dun. No, hindi pala ako naglakad, tumatakbo pala. Baka si Sai yun. Tama, babalik na ulit siya sakin.

“Sai, buti umuw—

 

Nawala ang ngiti ko. “Wonhaneun ge mwoya?” tanong ko sa kanya.

(Wonhaneun ge mwoya? = What do you want?)

Pumasok na ko sa loob at pinabayaan na lang na siya ang magsara ng pinto. Kahit naman  ipagtabuyan ko siya, di pa rin aalis yan eh. Pabayaan na lang.

Umupo ako sa sofa. Umupo rin siya.

“Wae?!” inis kong tanong sa kanya. I look at her. Puro galos pa rin siya at saklay pa rin ang gamit niya.

(Wae? = What?)

Pumunta siya sa kusina namin. Pagbalik niya, may dala-dala na siyang isang tasang kape.

“Masyeo.” Sabi  niya sakin. No, more like utos niya sakin.

(Masyeo = Drink it)

“Nan silh-eo .”

(Nan silh-eo = I don’t like)

She sighed. “Why are you doing this to yourself?!”

 

Lumingon ako sa kanya. “You don’t know any thing!”

 

“She doesn’t deserve you! You don’t deserve this kind of thing! My God, Nathan! You are the next CEO of Kim-Ah Corporation! Wae jasin-ege ileon jis-eulhaneungeoya?”

 

(Wae jasin-ege ileon jis-eulhaneungeoya? = Why are you doing this to yourself?)

 

Umiling ako. “I love her. Nae yeop-e geunyeo ga-eobsneun gyeong-u hal-abeoji ui hoesa ui da-eum CEO gadoego sipji anhseubnida.”

 

(Nae yeop-e geunyeo ga-eobsneun gyeong-u hal-abeoji ui hoesa ui da-eum CEO gadoego sipji anhseubnida.= I don't want to be the next CEO of my grandfather's company if i don't have her at my side.)

 

Umiling lang siya. “You’re crazy.”

 

“I know.” Saka ako ngumiti ng mapakla.

Isang mahabang silence lang ang dumaan samin. I decided na pumasok na lang sa kwarto ko at ipagpatuloy ang pag-inom. Hindi naman siya sumunod sakin.

Pagkapasok na pagkapasok ko, kinuha ko ulit yung alak at saka ito nilaklak. I really can’t stand the pain. Ilang minuto lang ang lumipas, naalala ko ulit yung mga kagaguhan kong ginawa kay Sai. UGH! Ni hindi ko magawang hanapin siya. Ni hindi ko magawang puntahan siya sa bahay ng lola niya. Ni hindi ko siya magawang tawagan sa cellphone niya. At dahil dun, gusto kong iuntog ang ulo ko sa pader. Bakit ba kasi pinili ko siyang awayin at pagsalitaan ng mga masasakit na salita sa halip na awayin na lang yung lalaki at pagbantaan na wag na siyang lumapit pa kay Sai. Seriously, bakit ba ko nabobo nung araw na yun?!

Pasensya na po kung late UD at maikli lang. May part two pa po ito. Bawi na lang ako next time. Busy po kasi talaga ako eh >.<