Kabanata Labing Siyam

13.9K 141 1
                                    

Ayan ah. Bawi na siguro ako sa update niyan? XD

Enjoy reading na lang po. Uy, paalala ko lang, effective pa rin yung usapan na pag walang nanghingi ng update, hindi ako mag-aupdate kahit may gawa na ako. Pero syempre pag wala pa akong draft, hindi ako mag-aupdate xD

Sino gusto mag pa dedic? comment lang ^_^


♫♫♫♫♫♫♫♫♫♫

Chapter 19

“Hanggang kailan mo balak itago sa amin ang sakit mo ha?! Hindi mo ba naisip ang mararamdaman namin kuya?! Hindi mo ba naisip na masasaktan ako?! Hindi mo ba naisip na may pamilya kang mag-aalala sayo?! Sore wa detarame, anikida!”

 

(Sore wa detarame, anikida! = That’s bullshit, big brother!)

 

Hindi ko maitago ang galit ko sa boses ko. Sino bang hindi magagalit kung malaman mong may sakit sa puso ang kapatid mo at mahirap nang gamutin?!

May tao bang hindi masasaktan ha?! Wala naman hindi ba?.

Kahapon pa ko umiiyak dahil kahapon ko lang nalaman na mamamatay na pala siya. Leche! Malalaman ko lang na may sakit siya kung kelan mamamatay na.

Lumapit ako sa kanya at umupo sa hospital bed niya.

“Kuya naman! Wag mo naman ako iwan! Ikaw na lang ang natitira kong kakampi. Iiwan mo na rin ako? Paano na ko niyan? Paano na ang mga pamangkin mo? Kuya, please naman…. Wag mo ko iiwan. Di ko na alam ang mangyayari sa amin pag nawala ka pa…” kahit anong pigil ko, kusa pa ring tumutulo ang luha ko. Masakit talaga. Sobrang sakit.

Pinilit niyang yakapin ako kahit na nakadextrose pa siya at sa balikat niya ako nag-iiyak.

“Hindi ko pa kayang mag-isa kuya. Kailangan pa kita. Kailangan ka pa namin. Wag mo muna kami iwan, please. Hahanap ako ng donor mo, promise. Pangako ko yan niichan. Kailangan mong mabuhay. Kailangan niyong mabuhay ni Trey. Kailangan niyo… Hindi niyo pa ko pwedeng iwan. Kailangan ko pa kayo!” I sob. Masakit sa part ko ang mga nalaman ko. Mahal na mahal ko ang kuya ko at siya na lang ang natitira kong kamag-anak, hahayaan ko pa bang mawala siya sa amin?

 

 

Hinaplos haplos niya ang buhok ko gaya dati. Nung nasa Japan kami, madalas niyang gawin sakin to kapag masama ang loob ko at nalulungkot. Palagi niya akong pinasasaya kapag nararamdaman niyang maiiyak na ako anytime. Parati siyang may laan na oras sa akin. Hindi niya nalilimutang magbigay ng ilang payo pagdating sa akin. Paano na ko kapag nawala si kuya sa tabi ko?

“Anata wa sore o okonau koto ga dekimasu. Watashi ga okonatte miyou. Watashi ni hitotsu no koto, hime o o yakusoku shimasu. Anata ga saidaigen ni ikiru koto o watashi ni yakusoku shimasu. Eiyōka no takai shokuhin o taberu. Anata no sakuhin o yaru ijō wa ikenaito imamade shiryoku no anata no musuko o kika sete inai. Tada, ōjo shiawase ni naru. Your happiness is also mine. I will be happy if you are happy. I love you so much my princess. I'm happy that i already found you. I will never ever regret having a little sister like you. Please cherish our moments together. Do your best in everything you are doing. Be a great person, mother and a wife.”

I'm His Wife [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon