Alt Qonşu/bxb

"someone"

Simon

Gözlərimdə çox pis ağırlıq var idi, açmağda güclük çəkirdim ama bir tərəfdən də gözlərimi açıb nə olub bitdiyinə baxmaq istəyirdim.

Qulağıma bir neçə səs gəlirdi uğultu şəklində və sonra qapının bağlanma səsi.

Özümü məcbur edib gözlərimi açdım ama başımdaki ağrı başımı qaldırmağa imkan vermirdi.

Yenə həmin ayaqqabıları gördüm. Tam gəlib qarşımda dayandı ama sonra uzaqlaşdı.
Biraz keçməmiş yenə gəldi və mən böyük bir su etkisi yaşamışdım.

Suyun üzümə çırpılması ilə başımı refleks olaraq qaldırdım.
Və üzündə bilmədiyim neçənci səviyyə manyaklığı olan adamın gülüşü ilə ayıldım.

Və mənim əlim ayaqlarım bağlı idi. Həmdə öz evimdə?
S!ktir, bu yuxu idi?

"Sonunda yatan balacamız oyandı"

Ona tərs bir baxış attım, Hal-hazırdaki vəziyyətim heç yaxşı deyil idi.
Manyakın biri ilə üz-üzə idim.
Onu görəndə əlləri qan içərisində idi ama indi yuduğu bəlli olurdu.

Yumasına baxmayaraq bəzi qan ləkələri quruyub qalmışdı, iyrənc bir vəziyyətdə idim.

"Hmm biraz düşünüm səni öldürüm ya yox? "
Düşünürmüş kimi etdi və yenə iyrənc gülümsəməsini göstərdi.

Əgər heçnə etməsən deyəsən həqiqətən də məni öldürəcəkdi.

"Məndən nə istəyirsən?"

Bəli, çox klassik bir sual. Mənə ciddi-ciddi baxıb.

"Səncə səninlə nə kimi bir işim ola bilər balaca? "

"Onda mən niyə bu vəziyyətdəyəm?"

"Hmm öz günahına və axmaqlığına görə, mən sənə dedim ki mahnının səsini alma! "

Nə? Bir mahnı səsinə görə?
Bir dəqiqə mahnının səsini aldıqdan sonra aşağıdan çox qəribə səslər gəlirdi.
Nə?!?!?
O adam öldürmüşdü?

Sonradan heç verməməsi gərəkən sözləri dedim, dilimə sahib çıxa bilmədiyimi demişdim?

"Kimisə öldürdün?
Sən qatilsən?!? Elə bilirsən belə asan işdi, polislərdən qaça bilməzsən!?!? "

Bu sözləri dedikdən sonra böyük bir Qəhqəhə çəkmişdi.
Çox içdən gülürdü və birdən dondu qaldı.
Bu adam həyqi bir manyak idi.

"Polis?!?!"
Yenə gülməyə başladı

"Həqiqətən axmaqsan! "

Birdən-birə ayağa qalxıb yanıma gəldi, üzünü yaxınlaşdırıb sanki bir sirr verərmiş kimi fısıldadı.

"Səncə polisdən qorxsa idim bunları edərdim??
Demək ki, Hələ tam olaraq mənim kim olduğumu tanıya bilmirsən?
Olsun, heç bir fərqi yoxdur!!sənə kim olduğumu başa salaram"

Bu vəziyyətimə ancaq gülə bilərdim ama ağlaya da bilərdim.
Hal-hazırda çox pis qorxurdum ama qorxduğumu hiss etsə idi daha da üstümə gəlməzdi?

Məndən biraz uzaqlaşıb mətbəxə girdi. Mənim evimi öz evi kimi istifadə edirdi.
Bu nə rahatlıq?

Əlində bıçaq ilə geri qayıtdı.
Hass! Bu səfər həqiqətən ölmüşdüm.

Gəlib tam qarşımda oturdu
"Burda gözləmək çox sıxıcıdı, Gəl oyun oynayaq. Suallarıma cavab ver!"

Başımı qəbullanmış kimi yellədim

"Hmm neçədə oxuyursan?"

Ciddi-ciddi onun suallarına cavab verəcəyimi düşünmüşdü?
Ondan qorxmurdum, hə qorxmurdum.
Yox, qorxurdum

"Bundan Sənə nə?"

Üzümə ciddisən deyə bir baxış atdı

"Həqiqətən sual verməsi əsas olan insan mən deyiləm?
Evimdə nə işin var?
Sən kimsən?
Məndən nə istəyirsən?
O qədər böyük adamsansa bu köhnə binada nə işin var?
Və məni buraxdıqdan sonra elə bilirsən polisə getməyəcəm? "

Bunları birnəfəsə deyib üzünə baxmışdım və o isə yenə gülməyə başlamışdı.
Çox təəcüblənmiş kimi edib

"Aaa balacanın da dili var imiş, və çoxlu sualları"

Durub ciddi-ciddi üzümə baxdı

"Suallarının cavabını verəcəm balaca, ama sən mənim sualıma cavab vermədin"
Deyərək bıcağı yavaş-yavaş üzümə yaxınlaşdırdı, ordan isə boynuma.
Bunları edərkən suallarıma cavab verməyə başladı

"Mənim kim olduğumu  daha sonra öyrənərsən. Evindəyəm çünki bir insan öldürdüm və evim təmizlənməlidi, biraz çox əziyyət verdimdə."

Bunları deyərkən üzündə heç bir ifadə yox idi, sanki normal bir şeydən danışırmış kimi.

"Səndən heçnə istəmirəm sadəcə yaxşı qonşu ol və 1gün məni qonaq et.
Bu binaya da gəlməyimin bir səbəbi var ama bu sənin işin deyil. Və son olaraq.. "

Deyib bıcağı boynuma daha çox basdırdı, qanadığına əminəm.
Yavaş-yavaş gözlərimdən yaşlar axırdı, bu mən istəmdən olurdu ama qorxurdum.

"Sənə kim dedi ki, burdan sağ çıxacaqsan? "

Deyib üzümə uzun-uzun baxdı, mən isə qorxudan dilimi udmuşdum.

"Hmm ama ağıllı uşaq olsan bəlkə qurtuldun.
Ahaha ağıayırsan?
Heç sənə ağlamaq yaraşır balaca?
Ağlayanda çox çirkin olursan ama"

Deyib gülməyə başladı. Dəlinin biri ilə çox böyük zibilə keçmişdim.
Mən ağlamazdım?
Niyə də ağlamayım?
Duyğusu olan hər insan ağlayardı bunu isə bu manyaka başa salmaq çox çətin idi.

"Ağlamazdın?"
Sualım qarşisinda biraz mənə baxdı

"Sən mənim yerimə olsaydın ağlamazdın?!?! "

Biraz əsəblə soruşduğum sual qarşisinda yenə üzü ciddiləşdi.
Birinin qarşisinda aciz görünməkdən nifrət edərdim bunun əsəbi idi bu.

"Yox!"

Yüksək səslə qulağımı kar edərcəsinə qışqırdı.

"Mən heç vaxt ağlamaram balaca, nə üçün olur olsun! "

Sonra isə uzaqlaşdı.
Əlində dəsmal ilə geri qayıtdı.
Nə yəni məni onla boğacaqdı?

"Niyə elə baxırsan?
Bunla səni boğmayacam"

Deyib hamam otağına girdi mən isə ətrafa baxırdım ki, bəlkə bir cür bu zibillərdən qurtulum.

Birazdan yenə qapı səsi gəlmişdi,sanki bir şeyi unutmuş kimi yenə gəlib qarşımda fikirləşməyə başldı.

"Əslində, məncə sənin də çimməyə ehtiyacın var, elə deyil balaca?"

Üzündəki gülümsəməsi artıq məni qorxudurdu, beynində nələr fikirləşirdi belə?