Alt Qonşu/bxb

"fake Feeling"

Simon

Bura gəlməyimin üstündən 2 həftə keçmişdi. Nə qaçmağı düşünürdüm nə də qalmağı. Heç yaşamağı da düşünmürdüm. Məni niyə öldürmürdü bu? Suallarını keçmişdim artıq.
Qəribə bir şəkildə mənlə çox yaxşı davranırdı.
Səbəbini bilmirdim.
Atam haqqında suallar versəm də, heç birinə cavab tapa bilmirdim.
Beynimdəki düşüncələr get-gedə məni öldürürdü bunu hiss edirdim ama qarşı qoya bilmirdim.
Niyə burda idim?
Niyə bunları mən yaşayırdım?
Niyə hər şey mənim əleyhimə idi?
Niyə bu adam mənə yaxşı davranırdı?
Əgər o gün onu əsəbləşdirməsə idim indi evdə idim?

Suallar.. Suallar... Suallar.
Keçmiş olanı geri gətirə bilmirdim. Keşkə gətirə bilərdim.
Daha əvvələ, daha uşaqlıq illərimə qayıdardım.

O, 5 6 saat idi ki, yox idi.
Hər gün çıxıb gedər,işdən qayıdar. Mənə yemək verər sonra mənlə söhbət etməyə çalışardı.
Mənə uşaqlığı haqqında yada işdə nələr etdiyi haqqında danışar. Nəsə lazımdır deyə soruşardı.

2gün əvvəl, niyə məni burda saxladığı haqqında ona milyonlar qədər sual verdim, cavabları beynimi qarışdırırdı, anlamırdım.

2 gün əvvəl:

Pəncərədən mənzərəyə baxırdım, barmaq uclarıma qalxanda gözəl və sakitlik bir alan görürdüm. Tam istədiyim bir məkan idi. Hər yer yaşıllıq, otlar, Güllər və başımızın üstündəki ulduzlar və Ay.

Ama mən  bu mənzərəyə sadəcə uzaqdan baxa bilirdim. Necə də qəribədir elə?
Sevdiyin bir şey bir addımlığında olsun ama sən ora belə gedə bilmə.

Qapı açıldı, gəlib tam yanımda durdu. "Ora getmək istəyərsən? "

"İstəsəm apararsan? "

"İstəsən canımə verərəm"

"Nə?!? "

"Bir gün apararam"

"Məni niyə burda saxlayırsan? Öldürmək istəyirsənsə öldür, niyə belə edirsən? "

"Öldürmək istəmirəm"

"Niyə burdayam onda?! "

"Səni hammıdan qorumaq istəyirəm"

Üzünə cidddir bu deyə baxdım.
Mənə baxmırdı, dalğın şəkildə danışırdı.

"O günə qədər az qalsın məni öldürəcəkdin, indi qorumaq istəyirsən? Hah"

"Bəlkə də, özümdən qoruyuram bilmirəm. Onsuz, başına nə gəlsə mənə görə gəlməyəcək? "

"Nə? "

"Boş ver, bir gün gedib ulduzları sayarıq"

Onu artıq ciddiyə ala bilmirdim, gedib özümü divana atdım. Hər şeyi siktir etmək gəlirdi içimdən, bəlkə bir gün o məni öldürmədən, mən onu öldürüb qaça bilərdim?

Addım səslərini eşitdim, gəldi başımın üstündə qaldı.

"Məndən qurtulmaq istəyirsən? "

Boş-boş üzünə baxdım, niyə ağzımı açıb bir söz deyə bilmirdim?

Üstümə əyildi, nəfəsimi tutdum. Sanki nəfəsim onun nəfəsinə qatışsa onun olacağımmış kimi bir hiss içimi bürüdü.
Ürəyim çox pis atırdı, nəfəsimi tutmuşdum.
Bunların hamısı qorxduğuma görə olurdu, hə elə ona görə.

"Bu sualı heç düşünməyibsən, elə? Mənlə qalmaq istəyirsən ya yox?
Mənə çox sual verirsən ama özünə heç sual vermirsən balaca. Məndən həqiqətən çox qorxursan? Bu qədər qorxuducuyam gözündə?
Məndən həqiqətən qurtulmaq istəyirsən?
Məndən getsən, heç darıxmayacaqsan?
Bəzi talelər bir-biri üçün yazılıb, səndə elə düşünmürsən? "