Alt Qonşu/bxb

•6•

"Çarəsizliyi sonuna qədər hiss etmək. Kim qaranlığa doğru addımlayardı ki?
Bilinməzliyə doğru addımlamaq heç ağıl işi deyil idi.
Mən də ağıllı deyil idim, olmaq istəmirdim.
Qaranlıq məni özünə çəkirdi, öz cazibəsi ilə məni dəli edirdi. Və mən bu qaranlığa qarşı gələ bilmirdim.
Düşünürdüm də qaranlıq da var olan birinin qaranlığdan qorxması qəribə idi"

Getdikcə nəfəsim daha da kəsilir, oksigen almaq üçün çırpınırdım.
Bir canavar isə heç vaxt məni bu qaranlıqdan xilas etmirdi.
Hərəkətlərim daha da azalırdı, gücdən düşürdüm.

Gözlərimin üstündəki ağırlıq daha da ağırlaşmağa başlamış, gözlərimi yummağım üçün məni məcbur etməyə başlamışdı.

Dirənməyə halım yox idi, ölməkdən qoxurdum ama eyni zamanda da yaşamaqdan.

Artıq qaranlıq məni öz içinə çəkirdi, beynimin uyuşduğunu hiss edirdim.

Bir əlin məni dartmasıyla balığın suya ehtiyacı olduğu kimi havanı öz içimə çəkdim.
Ciyərlərim sanki daha çoxunu istəyərək məni məcbur edir və nəfəs alim verişlərim daha da çoxalırdı.

Əlimi ürəyimə qoyaraq öz özümü sakitləşdirməyə çalışdım.
Ürəyim yerindən çıxacaq kimi hiss edirdim.

Az əvvəl boğulacaqdım və artıq bu dünyada olmayacaqdım.
Həmişə ölməyi arzulayan mən indi isə ölməkdən qorxurdum.
Qorxum tamamilə bədənimi ələ keçirmişdi.
Tir-tir əsirdim, özümü dayandıra bilmirdim.

Bir anda görüş alanıma girən o manyak mənə çox diqqətlə baxdı

"Hmm heç dayanıqlı deyilsən, Sadəcə 43 saniyə. Sadəcə 43 saniyəyə boğulub öləcəkdin."

Üzümə biraz daha baxıb gülməyə başladı, nəyə gülürdü bu?
Az qala öləcəkdim və bu gülürdü?
Ama onun üçün normal bir şey idi.

Daha da yaxınlaşıb
"Suda islanmış pişiklərə oxşayırsan. Biraz güclü ol, bir qız belə səndən daha güclü ola bilər."

Bütün sinir sistemimin içinə etmişdi və indi mənə gülürdü. Zəif idim? Bu sözdən nifrət edirdim.

Həm ölümdən yeni dönmüş biri olaraq, həm də əsəbin verdiyi güclə hansı cəsarət bilmədim ama qalxıb ona bir şillə vurdum.

Bəli, az əvvəl məni öldürmək istəyən birinə şillə vurdum.

Sizə ağılsız olduğumu demişdim?

Şillənin səsi vanna otağında əks-səda etdi. Səs nə qədər möhkəm olsada hətta mənim əlimi belə ağrıtsa da, onun üzü sadəcə biraz yana çevrilmişdi.

Mən bu səfər öldüyümə əmin ola bilərdim.
Üzünə baxmağa belə qorxurdum.
Bəlkə, yalvarsa idim məndən əl çəkərdi?

"Mən, mən sadəcə əsəb"

Yenə o iyrənc gülüş otağda yayıldı. Bu gülüşdən çox qorxurdum. Çünki içində hər şeytanlığı barındıran bir gülüş idi bu.

Sonra isə əllərini bir birinə vuraraq daha da bərk güldü.
Hadisəni hələ tam dərk edə bilməmiş mən isə bunu izləyirdim. Çox qorxunc görsənirdi.

Gülüşünün arasında bir şeylər deməyə çalışdı ama güldüyü üçün alındıra bilmədi.

Sonra zarzor dayanıb
"Bir dəqiqə, bir dəqiqə indi sən mənə şillə vurdun?
Həqiqətən ağılsızın başda gedənisən.
Sənə edə biləcəklərimi düşünmürsən heç?
İndi səni öldürüm?
Ahh ama bunun üçündə çox balacasan.
Səni öldürməyəcəm deyirəm ama məni məcbur edirsən! "

Bir anda otağın içində bir ora bir bura getməyə başladı.

"Onsuz səni öldürməkdən başqa çarəm yoxdu! "

Otağın qapısını bərk çırpıb çıxıb getdi.
O gəlmədən qabaq burdan qaçmalı idim.
Qapıya çatsa idim hər şey yaxşı olacaqdı, sadəcə çöl qapı. Hə.

Vannadan ayağımı atdım ama attığım kimi də yeri boylamıştım.
Ayaq biləyimi çox pis incitdim, zibil olsun.

Ama dayana bilməz idim, işin ucunda öldürülmək var idi.

Qapını açıb bildiyim yerə doğru bir ayağımı sürüyə sürüyə qaçdım. Sadəcə kolidorun soluna dönsəm bu cəhənnəm bitəcəkdi.

Sadəcə 4addım, 3 addım və 2ci addım. Burdan qurtulacaqdım.

Əgər biri saçlarımdan tutub yerə atmasaydı.
Yerə atılmağım ilə üzümü tuttum

"Patron, bu oğlan qaçmaq istəyirdi."

Tanımadığım səs bunu uca səslə demişdi. Bəli, mən artıq son şansımı da itirmişdim.

Digər otağdan gələn addım səsləri içimi titrətməyə bəs edirdi.

"Sən get"

Son ümidim olan çöl qapının açılış və bağlanış səsi gəldi, mənim ümidlərim isə puç olmuşdu.

Gözlərimi açıb ətrafa boylandım, bayaq səsi yaxından gəlirdi, hanı bu?

Şansdan istifadə et, qalx ayağa dedim öz özümə.

Ama əlində çəkic ilə durmuş o manyakı görməyim heç gec olmadı.

Geri geri sürünməyə çalışdım ama alınmırdı.

"Balaca, qorxma səni öldürməyəcəm"

Gözlərimi qaldırıb ona baxdım, indi buna görə minnətdar olmalı idim?

"Sadəcə bilirsən, mənə şillə vurdun. Hmm sadəcə biraz əlini incidəcəm, Nəticədə mənə qalxan əl qalxmalıdı elə deyil?!?! "

Çox sinsicə bir gülüş atdı və mənə yaxınlaşmağa başladı.
Hass!!

Titrəyərək ağlamağa başlamışdım,
"Yox, yox"

Geri çəkilməyə çalışdım, ama məni yerə uzadıb üstümə çıxdı.

Əlimi isə yerə bərkidib əli ilə sıxdı ki, hərəkət edə bilməyim.

"Ağrıtmayacaq sadəcə biraz döz"

Sadəcə "yox, yox deyə bilirdim"

"Hazırsan? " deyib qolumu daha çox sıxdı, mən isə artıq sayıqlayırdım.

"İstədiyin hər şeyi edərəm ama nə olar etmə, yox!! yox!!"

Gözlərimi sıxmışdım sanki bununla gələcək darbeni azaldacaqdım. Ama olmadı, heç nə olmadı.

Üstümdəki ağırlıq da qalxmışdı. Bir anlıq yuxu gördüyümü hiss etmişdim ama yuxu deyil idi. Bu s!kik hər şey həqiqi idi.

Başımın üstündə dayanıb mənə gülən manyak da gerçək idi.

"Demək hər şeyi edə bilərsən?"

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

Hekayə haqqında düşüncələriniz?

Sizcə gələn bölümdə nələr olacaq?

Yorumlarınızı gözləyirəm...