Nifrət
Simon
Atam qapını döyüb içəri keçdi, və bu vaxt tərbiyəli katilimiz özünü səliqəyə saldı.
"Oğlum, mən çıxmalıyam. Sizə yaxşı dərslər. "
Gözlərimin dolmasının qarşısını ala bilmədim, titrəyən səsimə baxmayaraq
"Gözlə səni ötürüm"
Katilin baxışlarına məruz qaldım, səhv bir şey etməməm üçün mənə öldürücü baxışlar ilə baxırdı.
Atam qapını açıb gedəcəkkən dönüb mənə baxdı.
Nə olar başa düş məni ata.
Yalvarıram sənə.
Gözlərimdəki ifadəni görmürsən mi?
Sadəcə kömək et.
Kömək et.
Və atam üzümə baxıb gülümsədi sonra isə getdi.
Yenə məni başa düşmədin ata.
Yenə anlamadın dərdimi.
Yenə.
İndiyə qədər məni kim anlamışdı ki?
Simon:11yaş
Uşaq olmağıma baxmayaraq artıq anamın atamı sevmədiyini, bizə xəyanət etdiyini anlamışdım.
Mənim anam yaxşı biriydi, mələk kimi idi.
O mənim idealım idi. Bir tərəfdən də uşaqlığımın katili.
Məktəbdəki çətin saatlardan sonra evə gəliş yolunda idim.
Hamıdan nifrət edirdim, mənə bir böcək kimi baxırdılar.
Buna görə onlardan uzaq dururdum, zəhləm getmişlər.
Ama bir tərəfdən də onlara yaxın olmaq istərdim, bir dostum olsun istəyərdim. Mənimlə oynayacaq biri.
Evə gəldiyimdə qapını döydüm, anam ilə oyun oynaya bilərdim.
O məni sevirdi ən azından.
Kapı açıldığında qarşımda heç tanımadığım birini gördüm.
"Anam harda?"
O iyrənc gülüş
"Ahaha səni balaca, anan marketə gedib gəl gir içəri."
Beynimdəki səs nə qədər içəri girmə desə də içəri girdim və anamı gözləməyə başladım.
Barmaqlarımla oynamağa başladım çünki çox narahat hiss edirdim. Bu hiss bütün bədənimi ələ keçirmişdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Alt Qonşu/bxb
Non-Fictionbilinməyən nömrə :mahnının səsini ala bilərsən? zəhmət olmasa? -yox bilinməyən nömrə:insan kimi soruşdum? -ala bilirsən gəl al ✊ Ya sataşdığım alt qonşum Azərbaycanın ən təhlükəli şəxslərindən biri olarsa?
