YORUMLARINIZI BEKLİYORUM ASKLARİM VE LÜTFEN OY VERMEYİ UNUTMAYIN.İYİ OKUMALAR 💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌💌
Yukarıdaki şarkıyı dinleyerek okuya bilirsiniz<3
Emir beyin bileğime dolanan sıcak parmaklarıyla duraksadım. Vücudumu bir ürperti kapladı ama anlam veremiyorumdum. Çünkü sadece Emir beyin bana olan temasına odaklanmış durumdaydım.
"Keçi falan değilim ben. Küçük de değilim ayrıca. Yaşım sizden küçük diye bena zorbalık yapamazsınız Emir bey" Zorbalık mı? hahahahaah Kızım senin kafa gitmiş!
Emir bey kaşlarını çatarak, masanın önüne gelip bileğimi bırakmadan masaya kalçasını yaslayarak yarım bir şekilde oturdu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şu şekil efendim oturuş ;)böyle düşünün.
Beni bacaklarının arasına biraz daha çekerek yüzüme bakmaya başladı üstelik sırıtarak. "Hmm? Demek, keçi demek zorbalık sayılıyor. İlginç. Tüm çobanlar o zaman keçilerden özür dilemi!" Dediğinde hala sırıtarak bana bakıyordu.
"Şaka yapmıyorum Emir bey. Ayrıca sizin burda ne işiniz var? Yoksa yardıma mı ihtiyacınız var?" Diyerek yüzüne bakmadan konuştum.
"Hı-hım gelip, etsene. Belki yine omzumda uyuya kalırsın. Yerin rahattı" dediğinde kıpkırmızı olduğuma emin olarak, gözlerimi kaçırdım
"Bunu söyleyerek beni utandırmayın artık! Hep böyle yapıyorsunuz ama. Ayrıca, Buse hanım size yardım etsin baya hevesli size yardımcı olmaya" diyerek homurdandım.
"Buse hanımı çağırdım zaten ama işi varmış gelemedi" dedi üzgün bir şekilde. İnanmıyorum! Buseyi mi çağırdım dedi o?! Hemde üzgün bir şekilde?! Buralar fena karışır Emirciğim! Ayağını denk al!
"NE?! Siz şaka mısınız ya?! İnanmıyorum gerçekten size. Gelemedi diye üzgün üzgün bakıyorsunuz birde. Ben ne anlatıyorum ki zaten? Eve gideceğim" ağlamayacaktım. Ama kendimi o kadar zor tutuyordum ki.
Bileklerimi hızla Emir beyin barmaklarından kurtarıp bacaklarının arasından çıktım.Çabucak bir şekilde çantamla telefonumu alıp odadan çıkacağım sırada belimden kavranarak kapıdan uzaklaştırıldım.
Emir bey beni belimden tutup yine açık olan bacaklarının arasına saldı. Bu hareketiyle şaşırmış bir şekilde alık alık yüzüne baktım. Ama o hala yüzüme bakıp gülümsüyordu.
"NE BU ŞİMDİ?! NE YAPIYORSUNUZ SIZ ŞU AN TAM OLARAK?! " hala cevap vermeden yüzüme bakıyordu. "Bırakın lütfen, eve gidiyorum" "Gide bilirsen neden olmasın?"
Gözlerimi kapadım. Şu an bıraksalar zırlıyor olurdum ama bu Emir beyin önünde yapamazdım. "Beni burda zorla tutamazsınız. Eve gitmek istediğimi belirttim az önce. Şimdi bırakırsanız eve gideceğim izninizle" az önceye nazaran Şu an biraz sakin konuştum.
