Mafia Series 1: The Mafia's Mermaid

Kabanata 34

Clifford POV

"Are you sure Dominguez?" I asked coldly to one of my people, this better be sure cause I don't want to fail, I never fail and I will never fail.

"Yes Boss, successful po ang pagkuha sa company ng mga Ignacio, napag alaman din po namin na sila ang may pakana ng naging pagsugod sa inyo" napapikit ako ng mariin sa sinabi niya, d*mn Ignacio.

"F*cking people, where are they?" I angrily said, I need to talk to them, I need to confirm something

"We have them boss, nasa hide out natin"

"Just make sure na hindi sila makakatakas, if that happen you're the one I'm going to kill"  and I'm not joking

"C-op-y bo-o-s" he seems scared, as he should.

I immediately ended the call and go back to the garden where I left cronnel. Habang lumalapit ako ay nakakarinig ako ng mga ingay, pagkarating ko doon ay nakita ko si Cronnel na may kasamang batang babae. I was about to go near them when that little girl suddenly push Cronnel.

"You, why did you push my son" I shouted angrily to the little girl, how dare her push my son? She should know who she's dealing with, she's surely a disrespectful child.

I was about to shout at her again when suddenly the little girl look at me, tears are falling from her eyes, she looks scared.

Did I scare her that much?

But still she doesn't have the right to push my son!

"Answer me, why did you do that?" Don't you know who he is? He's my son, the owner of this house, how dare you push him?" I asked the little girl as I hug my son who's crying

"Diko naman po sinasadya pupula niya po ako magnanakaw, sabi niya din po bad daw mama ko at magnanakaw pero hindi naman po kasi good mama ko, bait po siya" the little girl said while crying so hard, I don't know but I feel pain seeing her like that, I don't know her, I shouldn't feel like this.

"But still that doesn't give you the right to hurt my son, it's normal na may tatawag sayong magnanakaw, we don't know you at pagala-gala ka sa bahay namin" I said why looking directly at her eyes, she's looking at me with so much pain, like I wronged her all her life.

"Sorry po, hahanap ko lang po si mama ko tsaka si papa ko dito sorry po"

"Don't you know that because of what you did pwedeng matanggalan ng trabaho ang magulang mo?" I hate to say this but she should know the consequences of her action. I saw shock in her face, she start trembling at unti unting lumuhod sa harap ko.

"Sorry na po sorry po hindi ko na po uulitin huwag niyo po tanggal mama ko, need po niya work para aaral ako at kakain araw-araw, ako nalang po parusahan niyo, sorry po" she keep pleading while still kneeling in front me.

D*mn Clifford she's a child, you're too harsh. I was about to go near her and calm her down when someone shouted, that familiar voice that made my heart beat so fast and I don't even know why.

Azulan POV

Nakarating ako sa hardin sa kakasunod ng tinig at doon na lamang ang aking pagkabigla noong nakita ko ang aking anak na si Maliah na nakaluhod sa harap ni Clifford at anak nito. Mukha wala pakialam si Clifford sa anak kong umiiyak at nakaluhod, basta yakap niya lamang ang bunso niyang anak na umiiyak din.

Hindi ko masukat ang sakit na nararamdaman ko ngayon, higit pa ito sa sakit na nararamdaman ko noong iniwan ako ni Clifford at hindi niya maalala sapagkat ako lamang ang naghihirap noong mga panahon na iyon ngunit sa iba ang nasasaksihan ko ngayon, maging ang anak ko ay hindi niya pinalampas sa kaniyang pananakit.

Clifford anak mo iyang pinaluluhod at pinaiiyak mo, bakit ka ganiyan?

Mabilis akong lumapit sa kanila at kinuha ang aking anak, lumuhod ako ng kaunti upang mapantayan siya.

"Ok kalang ba anak? May masakit ba sayo? Anong nangyari? Bakit ka naiyak at nakaluhod?" Umiiyak kong tanong kay Maliah habang pinupunasan ang mga luha mula sa kaniyang mga mata

"Sorry po mama, diko po sadya, sorry po, tatanggal po niya ikaw trabaho sorry po mama, di dapat ako sunod sa iyo at sama kay tiya bebang" umiiyak na sabi ni Maliah, hindi na masyado malinaw ang boses niya dahil sa sobrang pag iyak.

Tumayo ako at agad hinarap si Clifford, ang ama ng anak ko na siya ring nananakit rito. Siguro tama lamang na hindi na niya malaman ang katotohanan, masaya na siya ngayon at mukhang sobrang mahal ang pamilya, nakaya niyang saktan ang anak ko.

"Senyorito, ako na po ang humihingi ng tawad sa nagawa ng anak ko, bata pa po siya at kung may nagawa man po siyang mali ay ako dapat ang sisihin sapagkat hindi ko siguro siya naturuan ng husto- pero senyorito, bata pa po si Maliah, kung ano man po ang nagawa niya sana po ay hindi niyo siya sinaktan-"

"I didn't hurt her" kita ko ang pagsisisi sa kaniyang mata- o baka namamalikmata lamang ako sapagkat imposible naman yon.

"Marahil ay hindi nga po ninyo siya nasaktan ng pisikal ngunit base sa kaniyang pag iyak ay batid kong nasaktan niyo siya ng husto sa emosyonal. Muli po, patawad sa nagawa ng aking anak, huwag po kayong mag alala gaya ng sinabi ko noon ay lalayo po ako, hindi ko po naisip umalis noon sapagkat kailangan ko ng trabaho para sa anak ko at naisip ko na pwede ko naman kayong layuan habang nagtatrabaho pero yung anak ko po ay ibang usapan na, huwag po kayong mag alala, aalis na po ako, hindi lamang sa buhay niyo kundi pati narin po sa trabaho. Salamat po sa lahat" mahabang litanya ko pagkatapos ay nagpakawala ng isang ngiti, ngiti na alam kong walang kahit anong bahid ng saya. Sa hindi ko malamang dahilan ay nakita ko sa kaniyang mukha ang takot, takot saan?

Akmang aalis na kami ng bigla niyang hinawakan ang aking kamay

"Bitaw po senyorito" madiing saad ko sa kaniya

"Please, stay hindi na to mauulit, mainit lang ang ulo ko, huwag kayong umalis. I'm sorry ok? Sorry, I'll give everything you both want as an apology, just say what you want and I'll do or get it, just please, stay" mahinahong sabi nito ngunit hindi ko iyon pinansin, tinanggal ko ang kaniyang kamay at ipinasawalang bahala ang nagsusumamo niyang mga mata.

"Salamat nalang po senyorito pero buo na po ang aking desisyon"

Buo na amg desisyon kong mamuhay malayo sa iyo, malayo sa pamilya mong maaaring manakit sa aking anak.