Ailesinin bütün baskılarına rağmen onların değil kendi istediği kadınla evlenmişdi. 3 Yıllık evli çiftin mutluluğuna herkese bela olam töre kara bulut gibi çökecekdi. Peki onların aşkları her şeyi yene bilecekmiydi?
Yoksa onlarda töreye yenilecekler...
Masalın son kontrolleride yapıldıkdan sonra eve gitmesine izin verildi. Baran Masalı dikkatlice arabaya oturtdurdu.
"Rahatmısın güzelim?" "Rahatım"
Baran da şöför koltuğuna oturup arabayı çalıştırdı. Konağa gelince önce Baran indi arabadan. Sonra gelip Masalın kapısını açdı.
"Yavaş güzelim"
Masalın elini tutup konağa girdi.
Ömer Masalı görünce kalktı oturduğu yerden.
"Yengemmm benim bee"
Masal gülümsedi Ömere. Ömer sıkıca sarıldı Masala. Ardından ağlamaya başladı.
"Ömer? Niye ağlıyosun?" "Ben çok korktum yenge. Seni kaybedicem diye çok korktum"
Masal daha sık sarıldı Ömere. Öz kardeşi gibi seviyodu Ömeri.
"Yengemm. Geçti bak ben burdayım, hayattayım. Ağlama"
Ömer ayrılıp gözyaşlarını sildi.
"Aaa kıskanıyorum amma"
Dilanın lafı güldürdü her kesi. Masal kollarını açınca bir tarafdan Ömer diğer tarafdan Dilanı kucakladı. Herkes dolu gözlerle bakıyodu onlara. Bir kişi hariç.
Helin kurduğu plan tutmadığı için sinirliydi. Masalın yaşıyor olması Baranın Masalın etrafında yine pervane olması demekdi.
"Eeh yeter ben bu kadar sarılmadım karıma ayrılın"
Baranın kızıgınlıkdan uzak sesi her kesi güldürdü. Ömerle Dilan ayrıldı yengelerinden.
"Gel yenge otur"
Masal Dilanın gösterdiği yere oturdu.
"Hanımım hoş geldiniz geçmiş olsun" "Geçmiş olsun Masal hanım" "Sağolun" "Bir şey istermisiniz. Hemen hazırlayalım" "Yok ayşe sağol"
Ayşeyle Sevgi hanım mutfağa dönünüce. Masal söze girdi.
"Şey ben çıkıp biraz uzansam. Yorgun hissediyorum" "Tabi kızım. Baran sen Masalı yukarı çıkar" "Tamam baba"
Baranla Masal yukarı çıkınca. Helin kalkıp odasına gitdi.
"Allahın belası. Geberseydinde kurtulsaydım senden. Bu sefer kurtuldun. Bakalım bir dahaki sefere bu kadar şansılı ola bilecekmisin"
Masal üstünü değişitirip uzandığı yatağa.
"Baran sende yanımda kalsan?" "Tamam güzelim"
Baran Masalın yanına uzanınca Masal sıkıca sarıldı kocasına.
"Ne kadarlıkmış?" "1 haftalık daha"
Masala kaybetikleri bebeklerinden bahs etmişdi Baran. Masal çok üzülmüşdü. Baran teselli etmişdi onu.
"Meleğim üzülme. Bak ikimizde genciz. Elbet olur çocuğumuz" "Orası öyle amma Baran koruyamadım onu" "Güzelim daha hamileliğinin başındaymışsın. Haberin yokdu. Ayrıca senlik bir durum yok. Sana bunu yapan kimse onun yüzünden oldu. Sen merak etme ben onu bulup doğduğuna pişman edicem" İkiside bir daha konuşmadı. Biraz sonra Masal düzenli nefes alıp vermeye başlayınca Baran uyuduğunu anladı. Çok geçmeden oda uykuya daldı.
Ayşe mutfakda bir o tarafa bir bu tarafa gidip duruyordu. Masal hanımı Helin zehirlemişdi. Bundan emindi. Amma kanıtlayamazdı. Genede Baran beye bu konuyu açmak istiyordu. Mecbur yemek saatini bekleyecekti.
Masal uyandığında hava kararmışdı. Barana bakdığında uyuyordu. Yatakdan kalkıp dolabın karşısına geçti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
