BİR Tek Sen(Töre)

🍀Son kez🍀

İnsan kaç kez  ölür. Çoğu insana göre 1 kere. Amma yanlış. Çoğu kez ölür insan. Masal ilk anne ve babasını kaybetiğinde ölmüşdü. İlk defa kaybetmek ne demek o zaman görmüşdü.

Şimdide Baranı kaybetmekden deli gibi korkuyordu. Birisi arabanın frenlerini boşaltmışdı. Baran arabayı duruduramamış ağaca çarpmıştı. Yolda gelirken bir kez kalbi durmuşdu. 10 dakika önce yine duran kalbi ikinci kez tekar atmaya başlamışdı.

Masal yoğun bakımın önünden ayrılmıyordu. Gözüleri sadece Barana kitlenmiş  öylece duruyodu.

"Yenge allah aşıkına geç otur"
"Korkuyorum Dilan. Sanki bir an bile gözümü ayırırsam yok olucakmış gibi hissediyorum"

Dilan dahada bir şey söylemedi. Yengesini çok iyi anlıyodu. Abisine bir şey olursa Masalın darman duman olacağını biliyodu.

Dilan bir adım atar-atmaz dönen başıyla sendeledi. Masalın gözünden kaçmadı bu.

"Dilan"

Masal kolundan tutunca Dilan daha fazla duramayıp bayıldı.

"Dilan. Dilan. Yardım edinn"

Hemşirler gelip Dilanı sedyeye koydular. Masal haraketlenince Mirza durdurdu onu.

"Sen kal burda Baranın yanında. Dilanın yanındayım ben"

Masal başını sallamakla yetindi.

Dilan kendine geldiğinde yanında annesi ve Mirza vardı.

"Meleğim iyimisin?"
"İyiyim. Abim?"
"Aynı hala?"

Dilanın gözleri doldu hemen. Sorsalar beli babasından bile daha çok seviyodu Baranı. Ne zaman bir derdi olsa ne annesi ne babası. İlk abisine koşuyordu. 

"Dilan güzelim yapma böyle. Bak ben eminim Baran bu hastaneden sapasağlam ayakta çıkacak"
"İnşallah"

Doktor elinde raporlarla içeri girdi.

"Hastamız uyanmış"
"Nesi var Dilanın"
"Korkulacak bir durum yok. Dilan hanım tebrikler 3 hatalık hamilesiniz"
"Ne?"

Dilan duydukları karşısında ne yapıcağını şaşarmış durumdaydı. Anne oluyordu. Mirzaya döndüğünde o zaten Dilana bakıyordu.

"Mirza?"
"Meleğim. Bizim bir bebeğimizmi olucak?"

Dilan başını aşağı yukarı salladı. Mirza sıkıca sarıldı Dilana.

Masal yoğun bakımın önünde öylece duruyodu. Ömeri görünce konuşmaya başladı.

"Dilan nasıl?"
"İyi. Yenge Dilan hamile"
"Gerçekten mi?"
"Evet"
"Çok sevindim. İnşallah sağlıklı bir şekilde alırlar kucaklarına"

Doktor Baranın yanından çıkınca Masal kesdi önünü.

"Ben Baranı göre bilirmiyim. Lütfen sadece 5 dakika"
"Tamam amma fazla kalamazsınız"

Masal kabul edince doktorun yönlendirmesiyle üstünü giydi.

Yaklaşıp Baranın yanına oturdu. Elini alıp avucuyla sardı.

"Sevgilim. Ben geldim. Baran nolur kalk. Lütfen kalk. Bak ben çok korkuyorum. Seni kaybedicem diye aklım çıkıyor. Nefes alamıyorum. Boğazımda kocaman bir düğüm var. Ne kadar yutkunsamda geçmiyor. Annem gitti. Babam gitti. Sende gitme. Ben senide kaybedersem hayatta kalamam. Bir sen kaldın Baran. Bana nefes almam için sebeb olarak bir sen kaldın. Bu kadar insanı arkanda bırakıp gidemezsin. Sen gidersen ben ne olucam. Annen baban Ömer Dilan. Hem daha yeğenin olucak senin. Dayı olucaksın. Dilan hamileymiş. Ben seni sonsuza kadar beklerim. Sen yeterki beni bırakma. Ben burdayım. Uyanana kadar seni asla yalnız bırakmam. Seni çok seviyorum. Seni her şeyden çok seviyorum Baran"