BİR Tek Sen(Töre)

🍀1000 Okumaya Özel Bölüm🍀

12 Eylül 2019

Masal bürodan çıkmış evine doğru yürüyordu. Hafif yağmur çiseliyordu. Amma bu Masal için sorun değildi. Yağmuru seviyordu. Evinin olduğu sokağa döndüğünde telefonu çaldı. Çantadan telefonu alıp önüne döndüğünde ona doğru hızla yaklaşan arabayı gördü. Amma artık çok geçti. Masal çarpamanın etkisile yere düşdü.

Baran evden çıkacakken telefonu çaldı annesi arıyordu.

"Sultanım?"
"Oğlum nasılsın?"
"İyiyim annem siz nasılsınız?"
"İyiyiz oğlum bak ben sana ne diycem. Yakında ağa olucaksın. Baban derki evlilik vakti geldi. Sana buralardan bir kız almak isteriz"
"Annem seni kırmak istemiyorum amma ben tanımadığım sevmediğim bir kadınla evlenmem"
"Oğlum hele bir evlen zamanla tanır seversin. Bizde babanla evlenirken bir-birimizi tanımıyorduk"
"Anne sizin zamanınızda öyleymiş. Amma ben aşk olduğum kadınla evlenicem. Bir daha bana evlilik muhabeti açarsanız çok kötü bozuşuruz"

Baran telefonu kapadıp çıktı evden. Arabaya binip yola koyuldu. Baran arabayı hep hızlı kulanırdı. En çokda sinirli olduğunda. Amma bu sefer hız yapmak ona yaramamışdı. Arabayı hızla sürerken önüne çıkan kızı son anda gördü. Frene basıp yavaşlasada arabayı durduramadı.

"Ne yaptım ben?"

Arabadan inip kızın yanına gitti.

"İyimisiniz? Hanımefendi beni duyuyormusunuz?"

Baran kızın uyanmadığını görünce dikkatlice kucağına aldı. Arka koltuğa dikkatlice yatırıp hastaneye doğru yola koyuldu.

Masal gözlerini açdığında beyaz tavan karşıladı onu. Kendine geldiğinde hastanede olduğunu anladı. Etrafına bakdığında yanında bir adam gördü.

"İyimisiniz?"
"İyiyim sizimi getirdiniz beni hastaneye?"
"Evet amma kaza benim yüzümden oldu. Size ben çarpdım"
"Neden?"

Baran şaşırmışdı soru karşısında.

"Ne neden?"
"Neden hızlı araba kullanıyordun?"
"Sinirliydim"
"Başkalarının hayatını tehlikeye atıyosun amma"
"Haklısın. Çok özür dilerim. Hatalıyım"
"Hatalı olduğunu farkındasın. Artık hızlı kullanmazsın arabayı"

Baran başını salladı. Sonrasında sessizlik oldu. Hemişire gelip serumu çıkarıp çıka bileceklerini söyledi. Masal önde Baran arkada çıktılar hastaneden.

"Seni evine bırakayım"
"Seni tanımıyorum. Niye geleyim seninle?"
"Tanışalım o zaman. Baran ben"

Masal teredüt etsede elini uzattı.

"Masal bende"
"Şimdi seni evine bıraka bilirmiyim?"
"Tamam. Olur"

Baran önce Masalın kapısını açdı. Masal bindikden sonra da yerine geçip arabayı çalıştırdı.

"Nerde oturuyosun?"
"Kazanın olduğu sokakda"

Sonrasında bir konuşma geçmedi aralarında. Araba sokağın başında durunca Masal indi Baranda onun ardından indi arabadan.

"Masal"

Masalın yanına gelip elini tutdu. Masal şaşırsada çekmedi elini.

"Efendim?"
"Teşekkür ederim"
"Ne için?"
"Yani beni yargılamdan anladığın için"

Masal başını salladı. Sonra çekdi ellerini. Amma boşluğa düşmüş gibi hissetdi o an.

"Hoşçakal"
"Sende"

Masal arkasını dönüp apartmana doğru yürümeye başladı. Birden arkasını döndü. Baran hala aynı yerde duruyordu.

"Baran asıl ben teşekkür ederim"
"Ne için?"
"Bilmem öyle içimden geldi"