မျက်နှာပေါ်သို့ကျရောက်လာသည့်အလင်းရောင်ခပ်စူးစူးကြောင့် မျက်လုံးကိုအားယူကာဖွင့်လိုက်သည်...
"နိုးပြီလား ဆရာ!"
သိပ်မရင်းနှီးသေးတဲ့အသံနှင့်အတူ အနားသို့ရောက်ရှိလာသည့်လူတစ်ယောက်ကြောင့် ခဏတာပျောက်ဆုံးသွားခဲ့တဲ့ညကမှတ်ဉာဏ်အချို့ကိုတူးဆွရန်အားထုတ်ရတော့သည်...ဒါပေမဲ့လည်း အရမ်းကိုကောင်းလွန်းတဲ့ဦးနှောက်ကမမှတ်မိတော့ဘူးလေ.?
*ညကဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲ..*
ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပြန်စမ်းကြည့်မိသည်...အဝတ်အစားတွေဟာလည်း ဝတ်လာသည့်ဟာမဟုတ်သလို ခပ်ဖျော့ဖျော့မိုးပြာရောင် pajamas ကအစားဝင်လို့နေသည်...
အင်္ကျီအားစမ်းသပ်ရင်းမျက်လုံးပြူးမျက်ဆံပြူးဖြင့် Gemini ကိုမော့ကြည့်မိသည်...သူ့အကြည့်ကိုမြင်တော့ သူဘာတွေးတယ်ဆိုကိုတန်းသိသွားဟန်တူပါသည်...
အမြင်ကတ်စရာရီသံနှင့်အတူ အနားသို့ကပ်ထိုင်လာသည့် Gemini..
"ဘာဖြစ်လို့လဲဆရာရဲ့ ကျတော်ဆရာ့ကိုဘာမှမလုပ်ပါဘူးနော်!"
ထိုစကားကြားလေမှသက်ပြင်းခပ်ရဲ့ရဲ့ချရင်း စိတ်လျော့လိုက်သည်..ဒါပေမဲ့လည်း ဝတ်စုံက...
"ညကဆရာကျတော့်ကိုသင်နေရင်းအိပ်ပျော်သွားတာလေ အဲ့တာကြောင့်ကျတော်ခုတင်ပေါ်ခေါ်လာတာပါ... ဆရာ့ကြည့်ရတာချွေးတွေတအားထွက်နေတော့ချွေးနဲ့အအေးပတ်သွားမှာဆိုးလို့ အဝတ်အစားလဲပေးခဲ့တာပါ ကျတော်ဆရာ့ကို လက်ဖျားလေးနဲ့တောင်မှမထိခဲ့ပါဘူးဗျ..."
ရီသံစွက်ရင်းဖြေလာသည့်အဖြေကြောင့် ရင်ထဲတွင်တစ်နေသောအလုံးကြိးဟာလျှောကျသွားတော့သည်...
"အဝတ်အစားလဲပေးတာအတွက် ကျေးဇူးဘဲ"
သူ့စကားကြောင့် Gemini ဟာခေါင်းငြိမ့်ပြသည်...ထို့နောက် သူ့အားရေချိုးခန်းသို့လိုက်ပြခဲ့ပြီး *ဝတ်စုံခုတင်ပေါ်တင်ပေးထားမယ်နော်ဆရာ* ဟူသည့်စကားလေးနှင့်အတူ ပြန်လှည့်သွားခဲ့သည်...
*ငါ့တပည့်ကစည်းရှိသားဘဲ!*
.................................
"ဆရာ မွေးနေ့ကဘယ်နေ့လဲဟင်.."
YOU ARE READING
Testimon with tulips 🌷
Randomကိုယ်မင်းကိုအသက်တမျှချစ်မြတ်နိုးတာကို ကိုယ်သိပ်သဘောကျရတဲ့ကျူးလစ်ပန်းတွေကိုတိုင်တည်ပြီး ပြောရဲပါတယ် သက်ငယ်~
