Umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar dilerim😊💐
Satır aralarına yorumlarınızı bırakmayı ve bölümü oylamayı unutmazsanız sevinirim çiçeklerimm💜🧚♀️
...💜💜...
Ayda'dan
Nefes nefese uyandığımda gördüklerimi sindirmeye çalışıyordum.
Bu kesinlikle bir kabustu.
Ter içinde kalmıştım ama umursamadım.
Hızla telefonuma uzanıp mesajları kontrol ettim ama hiç bir mesaj yoktu.
Saate baktığımda 22.38 olduğunu gördüm.
Açmayacağını bilmeme rağmen rehbere girerek abimi çaldırmaya başladım.
Uzun süre çalan telefon tahmin ettiğim gibi açılmamıştı.
Üsse gitmeye karar verdiğimde önce duş almam gerektiğini düşünerek banyoya yöneldim.
Zorlukla kendimi duşa atabildiğimde hızlı bir şekilde duş alıp kendimi zorlayarak dolabımın önünde durdum. Ayaklarım hala titriyordu ama bununla vakit harcayamazdım o yüzden olabildiğince kendimi çok zoruyordum.
Üzerime kalın bir şeyler giyerek telefonumu ve çantamı alıp odamdan çıktım.
Habersiz gitmek istemediğim için ilk iş aynı katta olan annemin odasına yöneldim.
Kapının önüne geldiğimde belki hâlâ uyuyordur düşüncesiyle sessizce kapıyı araladım.
Annem yatakta oturur bir pozisyonda kulağına dayadığı telefonla şoka girmiş bir şekilde duruyordu.
Kaşlarımı çatarak annemin yanına adımladığımda ağladığını görmek beni endişelendirmişti.
Kulağında ki telefonu indirdiğinde transa geçmiş gibi sadece bir noktaya doğru bakıyordu.
"Anne?"
Gözleri bana dönse de şu an burada değilmiş gibiydi.
"Anne?"
Daha yüksek sesle seslendiğimde ağlaması şiddetlenmiş bir şekilde konuşmaya başladı "k-kabanımı getir Ayda..."
Hızla doğrularak dolaptan annemin kabanını çıkardım. Yürürken sürekli bir yerlere tutunmak zorunda olmam beni yavaşlatıyordu.
Yanına gittiğimde "anne ne oluyor?" diye sordum endişeyle.
Umarım düşündüğüm şey değildir...
Umarım iyilerdir...
Annem ayaklanıp beceriksizce kabanını giymeye çalışırken ona yardım ediyordum.
"Abinler dönüyormuş..."
Bu güzel bir haber değil mi diye düşünürken annem sözlerine devam etti.
"...baban ve abin yaralanmışlar..."
Hareketlerim aniden kesildiğinde "hemen gidelim Ayda" diye uyardı annem beni.
Daha olayları idrak edemezken kendimi annemle beraber odadan çıkarken buldum.
Yürürken hâlâ güçsüzdüm ama şu an bunu sorun haline getiremezdim. Hiç sırası değildi!
Elimden geldiğinde bütün kuvvetimi toplamaya çalışarak annemle merdivenlerden indik.
Annem yardım etmese muhtemelen tek başıma biraz zor inerdim.
Biz kapıdan çıkmadan önce Berin abla seslere uyanmış olmalı ki yanımızda bitti.
"Bir şey mi lazımdı hanımım?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Komutan'ın Küçük Kızı | Yarı Texting
Novela JuvenilBabası ve abisi asker olan 23 yaşında bir kız düşünün. 18 yaşında elektrik çarpması sonucu kızın bedeni büyümeyi bırakıyor. Anka timini stalklayan Ayda Ekim, üsteğmen Buğra Coşkun tarafından fark edilince kendini istemsizce Anka timinin hayatına da...
