-38-

2.3K 124 72
                                    

Hellüğ, yorgun yazarınız geldi🤕🧚‍♀️

Son günlerde 2. Sezona başlayacak olan AVÇ düzenlemesi ve yeni bölümleriyle uğraşıyorum ve açıkçası şu sıralar baya bir yoğun olacağım. En azından 13 Nisana kadar.

O zamana kadar başka bölüm gelemeye bilir o yüzden anlayışınıza sığınıyorum🙏🏻🧚‍♀️

Uzatmadan sizi bölüme alacağım. Umarım beğeneceğiniz ve eğleneceğiniz bir bölüm olur☺💕

Bol bol yorum yapmayı ve bölümü oylamayı unutmazsanız sevinirim çiçeklerim😺💜

Yazım hatalarım varsa kusura bakmayın lütfen, dikkatimden kaçmış olabilir 🙏🏻

...💜💜...

Ayda'dan

Çalan kapıyla hızla oturduğum yerden kalkıp kapıya yönelmiştim.

Kapıyı açtığımda karşımda 1.60 boylarında kumral saçlı ve bal rengi gözleri olan sevecen tipli bir kız görmüştüm.

"Merhaba Ayda"

Karşımdaki kız cıvıl cıvıl bir sesle konuştuğu anda onu süzmeyi bırakarak uzattığı elini tuttum.

"Hoş geldin Buğlem, geçsene"

Kapı eşiğinden çekilerek kıza yer verdiğimde yüzünde oluşan sıcak gülümsemesiyle içeriye girmişti.

Tam o sırada yanıma gelen annem "hoş geldin kızım" diyerek Buğlemi selamlamıştı.

Ayakkabılarını çıkaran Buğlem, annemin sözüyle ona dönerek "hoş buldum efendim. Gelişim biraz ani oldu, umarım rahatsız etmiyorumdur" dedi.

"Estafurullah canım. Gel buyur"

Annem Buğlemi salona çekiştirdiğinde sanki annemle yer değiştirmişiz de kızı o davet etmiş, bende annemin yerine geçmiş gibi arkalarından ilerliyordum.

Salona geçtiğimizde Alper ve Seğmen ayaklanarak Buğlemle el sıkışıp selamlaşmışlardı.

Annemle Buğlem yan yana otururken bende Alper ve Seğmen'in arasına sıkışmıştım.

"Müsaadenle önce sana bir kaç sorum olacak kızım"

Tanımadığın etmediğin kıza ne sorabilirsin ki sevgili annecim?

"Tabi efendim buyrun"

"Şimdi benim kızı takip ediyorsan arkadaş çevresi olmadığını bilirsin o yüzden bir anne olarak meraklanıyorum haliyle. Söyle bakalım kimlerdensin necilersin kızım?"

Çüş

"Kaç yaşındayım anne ben? Daha bir kaç gün önce 24 yaşıma girdim biliyorsun değil mi?"

Annem bana ters bakışlarını yolladığında oturduğum yere sinerek kollarımı göğsümde bağladım ve sessizce söylenmeye başladım.

Buğlem bana sorun yok dercesine gülümseyerek annemin sorusunu yanıtlamaya koyulmuştu.

"Saklayacak bir şeyim yok efendim. Bunu yapacak olsam bile hakkımdaki bilgilere ulaşmanız eminim ki zor olmaz..." kısa bir an duraksayarak yeniden konuşmaya başladığında dikkatim kızın üzerindeydi.

"Bir ailem yok. Küçükken yetimhaneye bırakılmışım. Şimdi ise kendi başıma çalışıp yaşıyorum. İsterseniz sizi bir gün evime davet edebilirim"

Annem duyduklarından sonra geri adım atarak "teşekkür ederiz canım, senin için zor olmalı. Çabanı takdir ediyorum Buğlem kızım" dedi merhamet dolu bir sesle.

Komutan'ın Küçük Kızı | Yarı Texting Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin