Dudaklarımda ki titreme bütün duygularımı ele veriyor gibi hissediyordum.
"Cidden böyle mi düşünüyorsun?"
"Evet." Ben buydum çünkü. Ona karşı bir gün hislerim olacağını asla tahmin edemezdim. Bu yaşadıklarım bir histen çok daha fazlasıydı ama ben bu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Medya: Benan Boz
Keyifli okumalar dilerim🤍
-
"Baba."
Elimdeki çantayı ve eşyaları tutacak gücü kendimde bulamıyordum. Baba diye seslenmemle birlikte bana bakmıştı, kadınsa hala dönmemişti.
"Kim bu kadın?" diye sordum. Dönen kişiyi görmemle sarsılmış hissettim. "Yasemin..." Duraksadım. "Senin, sizin ne işiniz var, ne oluyor burada?" Akalp'in avukatının asistanı babamla öpüşüyordu.
Akalp'in evindeki kadın az önce babamla öpüşüyordu. Kafamda dönen ses susmuyordu.
"Şu lanet evde yaşamadığım bi' bu kalmıştı, bu da oldu." Ortam çok gergin ve sessizdi. Konuşsam çok şey söyleyecektim ama durumu hazmedememiştim. "Annemi sevdiğini sanmıştım, beni hiçbir zaman sevmedin tamam ama en azından ona bunu yapmasaydın. Artık burada olanlara şaşırmıyorum biliyor musun, sadece sizden iğreniyorum. Eşyalarımı toplayıp bir daha dönmemek üzere gidiyorum bu evden."
Adım atacakken babam "Sen de Sarelerde kalıyorum deyip elin oğlunda kalmıyormuşsun gibi konuşma Benan." dedi.
Bütün vücudum kaskatı kesilmişti. "Bana yer, yurt bırakmadınız. Şu kocaman eve, beni sığdıramadınız." Ağlamamak için nefesimi tuttum.
"Akalp benim arkadaşım ve inan senin gibi öpüşmeyi bırak bana elini sürmedi. Sen ahlak bekçiliği yapmadan önce kendi rezilliğine bak. Kızını, onurunla evde tutmak yerine annemin kuyruğu olup onu savunursan tabii ki kızında böyle olur. Sizin gibi olsaydım şimdiye ucum nerelerde çıkmıştı, Allah bana acımışta size benzetmemiş."
Bunları konuşurken Yasemin, babamın kolundan tutuyordu. Annem ve babam kesinlikle birbirinin kopyasıydı. Haksız olduğu her konuda karşıyı kötüleyip gerçekleri duyunca şiddete başvururlardı. Acizlik ve cahillik çok zor olsa gerekirdi.
Birkaç ay önce düzene soktuğum bütün planlarım çöp olmuştu. Amerika işini babam ayarlamıştı ama olmasa bile hocamız beni sevdiği için yardımını esirgemeyecekti. Bu ülkeden gitmek artık şart olmuştu.
Yukarı çıkıp bütün eşyalarımı tıkarcasına bavuluma yerleştirdim. Elektronik bazı aletlerimi de büyük bir çantaya aldım. Allah'tan büyük bir bavulum vardı, aksi halde bu kadar kıyafet asla sığmazdı.
Aklıma gelebilecek her şeyi koyduktan sonra bavulu aşağı indirmeye çalıştım. Bir elimde bavul, diğer elimde poşet ve sırtımda çantayla merdivenleri inmek çok zor olmuştu.
Babam olacak adam salonda oturuyordu, Yasemin de oradaydı. Yüzsüzlük, ne kötü şey ama...
"Hiçbir yere gidemezsin. Nereye gideceksin, halanların evi dolu. Yine o çocuğun yanına gidebileceğini mi sanıyorsun? Otur oturduğun yerde yoksa bir daha geri dönemezsin bu eve."
