BANA SENİ ANLAT +18

Yeninin Eski Kokusu

Selamlar, keyifli okumalar dilerim. Buraya bir kalbinizi alabilir miyim?

-

"Aslan, düz Aslan. Soyadımı yakında öğreneceksin zaten. Nihayet tanıştığımıza memnun oldum Benan." Nefes verdi. "Şimdi iki seçeneğin var, ya buradan sessiz sedasız kalkıp benimle konuşmaya gelirsin ya da..."

Kafasını kaldırıp kapıdan giren adama bakınca kalkmaya yeltendim. Bütün eşyalarım masada kalmıştı ama umurumda değildi. Olayın şokunu atlatamıyordum. Akalp'i arama niyetiyle elimi cebime atmıştım fakat telefonum yoktu, çantamda olması için dua ettim. Bütün çantamı karıştırırken adımlarımı hızlandırmaya başlamıştım.

Telefonum da orada kalmıştı, aman ne güzel! Birkaç metre ileride ana caddeye çıkan küçük bir sokak vardı, görünce içim rahatlamıştı. Hızlandım, kalbim de çok hızlı atıyordu. Köşeyi dönerken arkama kısa bir bakış attım, artık koşuyordum.

Derken bir bedene çarptım...

"Sürpriz."

Ağzımı eliyle kapayıp bileklerimi arkada birleştirdi. "Oturup konuşacaktık ne güzel seninle, ah orada sivil polis olmasaydı sana kaçmanın bedelini...Ama neyse ya böyle daha eğlenceli oldu, değil mi?" Boynuma eğildi, nefesi tenime değiyordu. "Şimdi arabaya bineceğiz, uslu bir kız olursan eğer gece sonu seni ödüllendireceğim."

Aslan gereğinden fazla güçlüydü. Savuşturmaya çalışsam da beceremiyordum.

Hayat bitmişti, hem de başladığını sandığım zamanlarda. Aslan...Kimsin sen? Benden ne isteyebilirsin ki?

Arabaya sessizce binmek zorunda kaldım. "Bak eşyalarında arkada, almadan gitmek olur mu hiç?"

"Nereye götüreceksin beni, ne yapacaksın?" Sesimin korku dolu çıkmasına içimden küfür ettim.

"Korkma, öldürmem seni. Gideceğimiz yeri beğeneceksin."

"En azından nereye gittiğimizi söyle, sana neden güveneyim?" O sırada camı açmaya çalıştım.

"Benan, güvenme zaten. Bir daha camı açmaya çalışırsan eğer..." deyip camı kapadı.

"Allah belanı versin, hepinizin hem de."

"Amma inatçısın, nasıl uğraşıyorlar seninle? Neyse, Çeşme."

"Çeşme mi, ne alaka?"

"Deniz sezonuna merhaba diyelim diye, Benan sen hep böyle kafa mı açarsın?"

Güldüm. "Yabancının teki beni kaçırıyor ve oturup susmamı bekliyor. Ne ironik ama..."

Aklımda yüzlerce kaçma planı vardı ama birini uygulayacak cesaret yoktu. Kaçmaya çalışsam yakalardı, bana ne yapacağı da belli olmazdı. İndiğimiz yerde bağırarak kaçmayı denemek zorundaydım ya da birinden yardım istemek...

Yolu yarılamıştık, sessiz sedasız oturmak canımı sıktığından aniden bir soru ortaya attım. "Ne istiyorsun benden? Suçlu musun, o yüzden mi kaçmak istiyorsun?"

"Suçluyum a*mına koyayım evet, hem de kardeşinin ihbar ettiği bir suçluyum ben." Gaza basıp hızlanınca yüreğim ağzıma gelmişti. Fazla hızdan korkuyordum.

Gülmeye başladı. Korktuğumu gördükçe gaza basmıştı. "Aslan n'olur yavaşla, korkuyorum."

"Suçlu olan ben değilim lan, ben değilim. Asıl suç beni kabul edemeyenlerde." Her konuşmasında hızlanıyordu. Direksiyona yumruklar savurması beni daha da germişti. Nefeslerim gitgide düzensizleşiyordu.