Scarlet Area - ကတ္တီပါဧရိယာ

Part-2 Z

သိတ္မက်ဥ္းလြန္း မက်ယ္လြန္းေသာ အေအးဆိုင္
တစ္ခုရဲ႕ ေထာင့္က်က် စားပြဲဝိုင္း တစ္ခုတြင္
ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္မွ ေကာင္မေလးတစ္
ေယာက္အား မယုံၾကည္နိုင္သည့္ မ်က္လုံးမ်ိဳးမ်ား
ျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္...

-ဒါက ဘယ္လိုလုတ္ျဖစ္နိုင္မွာလဲ..
-ယုံတာမယုံတာ သူ႕အပိုင္း သူ႕ဦးေလး..ရွင့္အပိုင္းမဟုတ္...

* အဲ့ ဦးထုပ္အမဲေလးမွ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ က်မဘက္လက္ညွိုးထိုး၍ေျပာလာသည္*

ခက္ညို မွာေတာ့ ေဒါသထြက္၍ လားမသိမ်က္ႏွာမ်ား ရဲကနဲပင္..

- ကဲ ႏွစ္ေယာက္လုံး ေတာ္ၿပီ"
-ဒီဘက္က မ ေဆာင္းအလကၤာေနာ္
- ရွည္လိုက္တာ မႏြေဦးကဗ်ာရယ္...ေဆာင္းလို႔ဘဲ ေခၚပါ။
- ရွင္ ရွင္က က်မ နာမည္ဘယ္လိုသိလဲ?
- အဲ့ဦးေလးေျပာျပတာ..

​ေဆာင္း ဘာမွမရွိေသာ ႏြေဦး၏ ေဘးကပ္ရပ္ခုံကိုၾကည့္ရင့္ ေမးေငါ့ျပလိုက္သည္..

*က်မၾကက္သီးမ်ားထ သြားတာေတာ့အမွန္ပင္..ဒါမဲ့ ဒီေလာက္နဲ႕ ရရင္ ဘယ္ႏြေဦးကဗ်ာဆန္လိမ့္မလဲ *

- နာမည္ေလာက္ကေတာ့ရွင္...စုံစမ္းလို႔ရတယ္ဆိုတာသိတယ္မလား...
- ခက္တယ္" ႏြေကတို႔ကိုမယုံၾကည္တာဘဲ..
*က်မကိုပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႕ ႏြေတဲ့လား...*
- ဟုတ္တယ္ မေဆာင္းအလကၤာ.ရွင့္ကိုမယုံဘူး..
- ေဆာင္းပါဆို!!!
-အင္း ေဆာင္း ဟုတ္ၿပီ.. : )
- တို႔ ႏြေကိုယုံေအာင္ေျပာျပမယ္ဆိုရင္ေရာယုံမွာလား...
- ခိုင္လုံမယ္ဆိုရင္ေပါ့...
- ဟုတ္ၿပီ...ႏြေ့ရဲ႕ ခါးရိုးအစပ္မွာ မဲ့နက္နက္တစ္လုံးရွိတယ္...

* အို...တကယ္ပါဘဲ သူဒါေတဘယ္လိုသိပါလိမ့္*
- နင္နင္ ငါ့သူငယ္ခ်င္းကိုေခ်ာင္းၾကည့္ထားတာမလား...

ေစာန တစ္ေလွ်ာက္လုံး ၿငိမ္ေနသည့္ ခက္ညို ေျပာေတာ့ ေဆာင္း ထရယ္ပါေတာ့သည္...

- ဟားဟား" ခိခိ

ေဆာင္းထရယ္ေတာ့
ႏြေဦးမ်က္ႏွာ သည္ ေပါက္ထြက္ေတာ့ မည့္ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ရဲရဲတစ္လုံးလို....

- ဒီေန႕မွ ျမင္ဘူးတဲ့လူကို က်မက ဘယ္ႏွယ့္လုတ္ေခ်ာင္းၾကည့္ရမာလဲ ရွင္ဦးႏွောက္ေတာ့ပါတယ္မလား... ဟားဟား"
- ဘာရွင့္ စကားကို ၾကည့္ေျပာေနာ္...
- ေတာ္ၾကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံး!