Söylenmeyen Notalar / Yarı Texting #Tamamlandı

22.Bölüm

İlk Yayınlanma Tarihi: 23.09.23
Yeniden Yayınlanma Tarihi: 07.02.24

Hoş geldiniz. Küçük yıldıza dokunup okumaya geçebilirsiniz. İyi okumalar. Yorumlarınızı bekliyorum.

Hayatımda ikinci kez renkli bir şeyler giymek istemiyordum. Dolabımda çok nadiren giydiğim siyah kıyafetlerimle bakışıyorduk. Elime geçen şeyleri giyip aynanın karşısına geçtim. Birkaç gün önce saçlarımı yeniden boyamıştım ve hayatımda ilk kez siyah yapmıştım.

Aynadaki aksim ile hiç barışık değildim.

Renkleri seviyordum ama şu anda onlara karşı sinirliydim. Ne zaman kendimi değiştirmek istesem hep karşıma kalbimi kıracak şeyler çıkıyordu. Ben gülümseyip yine değiştiriyor, yine aynı sonuçla karşılaşıyordum.

Şimdi ise siyah saçlarım, siyah jilem ve siyah sweatim ile tam bir matem havasına bürünmüştüm. Kendimi tanıyamıyordum.

Umut'un kim olduğunu öğrenmek beni kötü anlamda etkilemişti. Onun kimliği, ona atabileceğim tüm adımları engellemişti. Şimdi ise her şeyi ondan duymak istiyordum. Beni ne zaman, neden sevdiğini; bana ilk başta yazan kişinin kim olduğunu, işaret dilimi nereden öğrendiğini... Her şeyi sormak ve öğrenmek istiyordum.

Yüz yüze ona kimi sevdiğimi söylemek çok zor olacaktı, farkındaydım. Yine de bunu yapıp ikimizi de bu eziyetten muaf tutmak istiyordum.

Göz makyajımı yapıp, dudaklarıma hafif kırmızı ruj sürdükten sonra evden çıktım. Birkaç gündür nükseden halsizliğim yüzümden okunuyordu ve onları gizlemek istiyordum. Bu yüzden kendimi makyaj malzemelerime teslim etmiştim.

Kulağıma kulaklığımı takıp bir saat önceden bahçeye indim. Kendimi olacaklara hazırlamam gerekiyordu.

Bütün bunlar Çağan ile aramızdaki o sevmediğim arkadaş ilişkisini bile bozacaktı. Beni anlayan tek insanı da kaybedecektim. Duygularımı söylemeye bu yüzden korkuyorken şimdi bütün bunlar her şeyi daha kötü hale getirmişti. Bir ay kadar önce hayatım çok daha çekilebilirdi. Toplantıya girip çevirmenlik yapıyordum. Sonrasında ise resimlerimle, çömleklerimle ilgilenip kendime vakit ayırıyordum.

Birilerine bağlı değildim.

Duygularımı inkar edebiliyordum.

Sonra o mesajlar geldi ve beni de kendi duygularımla yüzleştirdi. Başkası söyleyene kadar duygularımı büyütmemiştim ama Umut benim Çağan'a olan duygularımı küçümsememi engellemişti. Birkaç senedir halledebildiğim şeyler şimdi karşımda sınav olarak duruyordu.

Yüzüme düşen bir damla ile yerimde sıçradım. Müzik ve düşüncelerim beni dış etkenlere kapalı hâle getirmişti.

Yağmur yağmaya başlamıştı.

Elim telefona gitti ve saate baktığımda buluşmaya daha on beş dakika olduğunu fark ettim. En son ne zaman bir yağmur altında ıslanmıştım?

Hem hava da soğuk sayılmazdı. Ben de kolay kolay hasta olmazdım. Banktan kalkıp telefonumu jilemin cebine koydum ve yağmurun altında başımı göğe kaldırıp ıslanmaya başladım.  Su damlaları tenimden akıp gidiyordu.

Yağmur ve kar beni hep rahatlatırdı. Şu anda da zihnimdeki karmaşa çözülmeye başlamıştı. Şarkı da hareketlenmeye başlayınca etrafımda dönmeye başladım. Bu saatte kimsenin sessiz sakin yağmur altında dönen bu kıza bakmayacağına emindim. O yüzden rahatlamak için en iyi yolu deniyordum.

Gören olsa bile en fazla deli derdi. Hiç sorun değildi. Konuşamadığım kelimeler yüzünden yediğim etiketten sonra akıl sağlığım ile dalga geçilmesini takacak değildim.

Etrafımda dönerken tüm düşüncelerimin rahatladığını hissediyordum. Sanki gergin tüm kaslarım gevşiyor gibiydi. Yağmur terapi gibi geliyoedu. Dönmeye devam ederken ayağım bir taşa takıldı ve sendeledim. Düşecek kadar değildi ama belimde hissettiğim eller zaten düşmeme izin vermeyecek kadar sıkı tutuyordu.

Gözlerim açıldığında gördüğüm yüz ile şok olmuştum.

Ben karşımda Çağan'ı görmeyi bekliyordum. Tüm oklar onu gösteriyordu ama karşımda Çağan yoktu.

Benim karşımda Taha duruyordu.

Beni belimden tutmuş, gözlerimin içine bakarken gözlerinden endişe ve korku geçiyordu.

Anonim Taha mıydı?

-----Bölüm Sonu-----

Görüşlerinizi buraya bırakabilirsiniz.♡

Lale'ye bile ters köşe yapmışım ben size mi acıyacağım spekeifçfgwmeşeş