Söylenmeyen Notalar / Yarı Texting #Tamamlandı

24.Bölüm

İlk Yayınlanma Tarihi: 24.09.23
Yeniden Yayınlanma Tarihi: 07.02.24

Hoş geldiniz. Küçük yıldıza dokunup okumaya geçebilirsiniz. İyi okumalar. Yorumlarınızı bekliyorum.

Elimdeki meyve suyu ile sessiz ortama ayak uydurmaya devam ediyordum. Bir şeyler açıklaması gereken kişi ben değildim. Çağan birkaç kez ağzını açıp kapatsa da ağzından kayda değer bir şey çıkmamıştı. 

"Konuşmayı düşünüyor musun yoksa tekrardan bayılacak mısın? Ona göre kolonyayı hazırda bulundurayım." dediğimde gülüşümü saklamaya çalıştım. Ortam gergin olsa da bayılması komikti. Hem de tatlı... Evet, kesinlikle çok tatlıydı ama halletmemiz gereken birçok şey vardı. 

"Her an bayılabilirim aslında."

"Ciddi olamazsın. Eğer öyleyse hastanede konuşmaya devam edebilir miyiz? Taha'nın senin öldüğünü düşünmesini istemem."

Kahkaha attıktan sonra "O abartır hep böyle şeyleri. Kusuruna bakma." dedi.

"Sorun değil. Garip olsa da sevebilirim sanırım."

"Peki ya beni?" Seni zaten seviyorum ama önce anlatman gerekenler var, Çağan. Evet, konuşabilsem kesinlikle ağzımdan kaçabilecek potansiyeldeki cümle bu olurdu ama şu anda sadece gülümseyerek cevap verdim. Bazen susmamın benim özel yeteneğim olduğunu düşünüyordum. Düşünmeden cevap verdiğim anlar olmuyordu.

"Ben bir şeyleri açıklamaya başlasam iyi olacak. İlk olarak neyi öğrenmek istersin?" Aklıma bir sürü seçenek gelse de bir tanesi oldukça can sıkıcı bir şekilde gözümün önünden gitmiyordu. Eğer düşüncelerim doğruysa bana sonrasında yapacağı açıklamaların bir önemi kalmayacaktı.

"Şey... Bana yazmaya başladığın daha doğrusu o gizemli kişinin yazdığı zamanlarda seninle merdivende oturmuştuk bana yine keman çalmıştın. Hatırlıyor musun?" dediğimde gözlerinde eğlenen pırıltılar görmüştüm. Kafasını salladığında devam ettim. "O gün seni bir kadın çağırmıştı. Sevgilin olduğunu düşünmüştüm. Yani öyle olduğuna neredeyse emindim. Bu durumda da senin çıkma olasılığını hep elemiştim. En son yaşananlara kadar... Ama işte durum böyleyse bana yazman aşırı saçma değil mi?"

"O kadın benim arkadaşımdı, Lale. Ayrıca her şeyin başlangıcı biraz onun sayesinde oldu." Ona soran gözlerle baktığımda devam etti. "Sana yazan kişi oydu." 

"Ne?"

"Sanırım buradan başlasam en iyisi olacak. Beyza benim bir arkadaşım, baya yakın bir arkadaşım." Biraz duraksadı. "Arkadaşımdı. Sana yazmış ama nedenlerini daha sonra söyleyeceğim. O gün balkonda seni izlerken yakaladım onu. Elinde de telefonum vardı. Beyza'nın babası bu telefon tamiriyle uğraşan kişilerden, artık adına ne deniyorsa... Sonra ben de ona telefonumu verdim. Hattımı falan başka bir telefona takmıştım ama o telefonda sana yazdığım uygulama hâlâ açıktı. Sana oradan yazmış. Ki zaten bu planları yaparken hep yanımdaydı, bana destek olmuştu. Daha doğrusu ben öyle sanıyordum."

"Peki sonra ne oldu?"

"Orada görünce ilk başta anlayamadım tabii ki. Daha sonra elinde kendi telefonumu görünce şaşırdım. Ben bir şey sormadan kendisi anlatmaya başladı ama yaptığı hiçbir açıklama yeterli gelmiyordu doğal olarak. Seni resmen taciz etmişti. O mesajları okuduğumda ben bile rahatsız oldum. Senin hâlini düşünemiyorum. Buna maruz kaldığın için gerçekten çok özür dilerim. Beyza'yı hayatımdan çıkarttım. Yaptığı kabul edilemezdi. Ona güvenip özelimi açmışken, telefonumu dahi vermişken bunu suistimal etmesi onunla benim aramda ama sana yaptığı o şeyler yüzünden onu affedemem."

Yüzüne anlayışla baksam da Beyza denen kızın neden böyle yaptığını ben de anlayamıyordum. Kendince haklı olan sebepleri olacağını düşünsem de birisi neden böyle bir şey yapardı ki? Çağan'ı sevse bile bunu yapmasının mantıklı bir yanı asla yoktu. Vücuduma istemsiz bir titreme geldiğinde Çağan'ın kaşları çatılmıştı.

"Sen yağmurda ıslandın ve ben burada sana oturmuş sırlarımı açıklıyorum. Bir de meyve suyu veriyorum buz gibi. Ayrıca kıyafetlerin de ıslak. Lale senden istediğim şeyi direkt yapman lazım. Hemen eve gidip üzerini değişir misin? Ben burada sana bitki çayı falan hazırlayacağım. Benim yüzümden hasta olacaksın." hızla konuşmaya devam ederken elini alnıma koyduğunda bunu beklemediğim için irkildim.

"Ateşin çıkmış. Lale, hemen kalkıp üzerini değişiyorsun. Konuşmamıza sen bu hâldeyken devam edemeyiz." dediğinde beni kolumdan tutup kaldırmış ve balkon kapısına doğru ilerletmişti.

"Belki değişmek istemiyorum. Annem gibi davranıyorsun şu anda."

"Lale, Yıldız Çiçeği'm... Hasta olursan sana tek kelime anlatmam. Hemen gidip üzerini değiştirir misin? Ben de çorba ve ıhlamur yapayım. Gerçi sana birkaç kilo gelmiş olması lazım." Yaptığı ima sonrası gülümsediğinde gülmemek için çabaladım. Birilerinin beni düşünüyor olması çok güzeldi.

-----Bölüm Sonu----