Atış serbest...
****
İlkin, arada sesli şekilde nefes alıp veriyordu Saliha'nın sürdüğü arabanın içinde. Birlikte ilk defa bir yere gidiyorlardı o da sonuçları almak için gittikleri hastaneydi. Onun tedirginliğini neredeyse ağlayacakmış gibi bakan gözlerini gördükçe Saliha kendinin buna alışmış olduğu gerçeğini görüyordu.
''İnsanın her şeye alışması çok garip değil mi?''
''Hı hı.'' İlkin kısa cevap verdi. Sussalar, hızla gitseler, kırmızı ışıklar yanmasaydı bugün mesela. Alt dudağı ısırıp durduğu için kıpkırmızı olmuştu.
''Rahatlasan biraz...'' Şu an onun bunları söyleyip Saliha'yı sakinleştirmesi gerekirken tam tersi oluyordu. Gülümsemeye çalıştı birinin ruh ve akıl sağlıklarını yerinde tutması gerekiyordu.
''Rahatlayamıyorum.'' Yalan mı söyleyecekti olmuyordu işte. Eğer temiz çıkmazsa çekip gidecekti. Çekip gitmesinden daha da kötüsü olabilirdi... Düşünmek bile istemiyordu İlkin.
''Hadi bana senin hakkında bilmediğim bir şey söyle.'' İkisinin de kafası dağılmış olurdu en azından.
İlkin düşündü. Onun hoşuna gidecek bir şey... ''Ben Türkiye 1907.siyim.''
Şaşkınlıkla ona baktı Saliha. ''Şaka yapmıyorum.''
''Ciddi misin?'' Gülsün diye mi yapıyordu normali mi komikti? Normali komikti ve çok tatlıydı. Peluş bir oyuncak kadar tatlı.
''Çok ciddiyim. Kulağa çok Fenerbahçeli geldiği için kimseye söylemiyorum.''
''İnanamıyorum...''
''Bende inanamamıştım.'' Hatta öğrendiğinde yıkılmıştı.
''Niye tıp falan okumadın?'' Niye okumamıştı kendine de soruyordu şu anda İlkin. Belki Saliha'nın hastalığına bir çare bulurdu... Hayatını buna adayabilirdi. Varlığını tamamen Saliha'nın varlığına adayabilirdi ki bunun için doktor olmasına gerek yoktu. Onun varlığını kendi kutsal varlığının yanında kabul etse Saliha, hemen adardı.
''Kendimi zorlamak istemedim. Sınava çok çalışmıştım sonra...'' Birden havaya girdiğini fark edip sustu. ''Ne anlatıyorsam böyle...'' Hararetli hararetli konuşmaya başlamıştı bir de...
''Hayır, anlat. Merak ettim.'' Sessizlik vardı karşıda. ''İlkin lütfen.''
''Lise hayatım boyunca inektim, sürekli ders çalışıyordum. Sınavda o kadar yüksek sıralama yapınca geri kalan hayatımı da o şekilde geçirmek istemediğime karar verdim.''
Mantıklıydı. ''Ne olmak istiyorsun peki ileride?''
''Bir şey istemiyorum.''
''İlkin...'' Saliha kendinden nefret etmek istemiyordu ama İlkin'i hayattan bu kadar soğutup, soyutladığını bilmek... ''Hiç yardımcı olmuyorsun. Bir de savaşmaktan bahsediyordun.'' Sanki Saliha ölüp gitse İlkin de ölüp gidecek gibiydi... Dert aradığı yoktu Saliha'nın dert gelip ona aşık olmuştu...
''Sen savaşmayacağını söyledin...'' Depresyona girmişti İlkin.
Saliha cevap vermedi. Hastanenin otoparkına girdiklerinde emniyet kemerini çözerken durdurdu onu emniyet kemerini çözmeye çalışan Ilkin'in eline koydu elini. ''Ben gidip alacağım.''
''Hayır bende geleceğim.'' Öyle olmazdı.
Saliha'nın bu dediği itiraz kabul etmiyordu. ''Ben gidip alacağım sende beni burada bekleyeceksin.''
