Ölüm ve Yaşam

-5.Bölüm- Öyle Zannettin

Yeni bir bölümmm, huhhuuu

Yüzyezeyken konuşuruz-Sen varsın diye

"Bora..."
"Ben iyiyim merak etmeyin, siz çok yoruldunuz hadi evinize kızlar.." artık nefes alamıyorum, Bora yokken olmuyor. Hala ben ve Pelini düşünüyordu, ve benim canım sıkılıyor.
"Bora."
"Efendim güzel kardeşim?" dedi sırıtarak.
"Çok korktum... Bırakmayacaktın bizi çünkü, söz vermiştin? Sözünü tutacaksın değil mi?" Bora bana doğru yaklaşarak bir abi edasıyla bana sarıldı. Ve kulağıma doğru fısıldadı.
"Asla... Ben sözümü tutarım... Ben sizi bırakmayacağım tamam mı?"
"Seni çok seviyorum, teşekkür ederim."
"Ben daha çok seviyorum. Ama görmek istediğim bir kişi daha var o nerede, oda gelsin, üzülmüş olmalı. "
"Bora.. Pelin çok kötü, çok korktu, sakinleştirici aldı, yatıyor. "
Başını yere eğdi ve hüzünle iç çekti.
"Bora.. Sadece markete gidecektin, bu kadar.. Böyle yani, nasıl olur, kaza işi nasıl oldu?"
O an bora gözlerini kaçırdı daha büyük bir iç çekerek.
"Manyağın biri, çarpmış işte, takma kafana.."
"Efe'de burada gelmesini istemisin, kısa bir süre?"
"Ne?" sinirle gözlerini açtı.
"Efe burada?" diyerek tekrarladım.
"Gelsin. " dedi tek düze bir ses ile
Kapıyı kapattım ve efenin yanına gittim ona Bora ile görüşmesini söylediğim de onaylayarak Bora'nın yanına gitti.
Efe Kıraçtan.
"Manyak, senin ben ile ne derdin var oğlum, neyin peşindesin!" diyerek haykırdı.
"Bağırma oğlum! Sen hak ettin, her şey gözetimim altında, Bora, bu kadar korkmana gerek yok, Hatırlarsan Hesaplaşacağız demiştim..."
" Hesaplaşıyoruz yani öyle mi? sen nasıl birisisin ya? Aşık olduğun kız, Hazal, kardeşim.. Hesaplaşıyor şuan, Pelin Hesaplaşıyor içeride, kardeşlerim mahvoluyor, kafayı yemişsin sen, oğlum sen hastasın, hastasın sen."
"Sözlerine dikkat et, Karatay! Öleceksin, anladın mı beni, öleceksin!" evet şaka yapmıyordum, ölecekti, planım basitti.
"Bensiz yapamazlar Efe! Yapamazlar, bırakmayacağım dedim ben onlara, söz verdim, Yalvarırım, artık son ver şu işe, hastalıklı gibi uğraşmaktan vazgeç lütfen. Yeter sen ne çeşit bir hastasın, yeter." gözlerimin önünde kafayı sıyırmış bir halde yalvarıyordu.
"Sus ve ölümünün kısa bir fragmanını izle, bu daha fragman!" dedim acımasız ve alaycı bir tavırla, gülerek.
8 ay sonra
Bir gün kendi kendime konuşmaya başladım eve bir tek Efe, Deniz ve ben varken.
"Söz vermişti.." devam ettim Kendi kendime konuşmaya.
"O bizi bırakamaz, Boram bizi bırakmaz." hıçkırarak devam ettim.
".. Hayır.. Olamaz, Başkalarını ölümden kurtaracaktı, ama o.. öldü." devam ettim, isyan etmiyordum ama, halimiz anlatılamazdı bile. "Doktor olacak o."
"Hayır. Hayır. Hayır." Yüksek bir şekilde ağlarken, Efe yanıma geldi.. hala evliydik ve ben ona aşıktım, o bana da öylemi bilmiyordum ama en büyük destekçim oydu, Pelin ise psikolojik olarak destek görüyor, hastanelerde yatıyordu, o ise hiç iyi değildi.
" Ne zamana kadar ağlayacaksın güzelim? Yetmez mi akan şu değerli göz yaşların o hayatta olsa ister miydi senin ağlamanı?" dedi ellerimi sımsıkı tutarak.
"O ağladığımı görse, mahvolurdu. Çok severdik birbirimizi Efe.. Kardeşimdi, tek desteğimdi... "
" Şimdi ben varım.. Yetmez mi? "dedi gülümseyerek.
" Efe.. Ben yapamıyorum, Borayı istiyorum.. 8 ay oldu.. Bizi bırakalı, tam 8 ay oldu, yapamıyorum. "
" Bora rahat uyusun istiyorsan ağlama, Hazal, ağlama lütfen, benimde canım yanıyor biliyor musun?"
"Hem onun için, hem benim için ağlama. " acı dolu bir gülümseme ile konuştum.
"Tamam ağlamayacağım.."
"Efe.."
"Efendim Hazal 'ım"
"Seni çok seviyorum.."
"Çok.." dedi iç çekerek ve devam etti.
" Çok seviyorum Hazal, dün de seviyordum, bugünde seviyorum, seni çok seviyorum."
Kalbim.. Evet şuraya kalbimi bıraktım, kalbimin sahibi, prensim, Efem, yaşamım için tek sebebim.
Saçlarımı sevmeye başladı.
"Ben kayboldum Efe-" konuşmamı kesip konuşmaya başladı.
"Sen kaybolmadın, öyle zannettin, sen tam buradasın senin evin burası, sen göremedin ama, ben seni burada görebiliyorum, hissedebiliyorum." Ellerimi sıkıca tuttu bir daha bırakmamak üzere, ve kalbine koydu, buradasın dedi, burası senin evin
"Ben kaybolmadım.."
"Sen kaybolmadın.."
O gün hayatıma dair, tüm acıların kapısından çıkıp, kapıyı bir daha açmamak üzere kapatmış, efenin kalbine girdim, orası güvenli ve rahat bir bölgeydi.

- Merhaba, bu bölümün sonlarında dedim ki artık söylemem lazım, kötü bir şey değil, kitabımız 20 marta kadar inşallah tamamlanacak, sonrasında ise yayın evi ile anlaşılacak, Mayıs- Haziran gibi basılır inşallah. Teşekkürler:)