Ölüm ve Yaşam

-20. Bölüm- Gitme

Dktt-Gitme

Bora Karataydan-

Efe ile Hazalın yokluğunu bir Ares ,ben fark etmiştik. Gece 2.46 ve Efe ve Hazal ortalıkta yoktu, Arese kızlarla birlikte durmasını söyleyerek, dairemizden çıktım ve yolda sokak lambalarına doğru yürümeye başladım bir ses duydum.

"Gitme.. Kal" Efe ile Hazal şarkı söyleyerek bu soğuğa rağmen dans ediyorlardı. Onların bu eşsiz anını bozmak istemedim ve telefonumu alarak videolarını çekmeye başladım. Benim kardeşim mutluydu ve bu benim için her şeye bedeldi. Benim kardeşim, hala gülebiliyordu ve bu benim için her şeye bedeldi. 13 Aralık.

Günümüz.-

Dün gece o acayip soğuğa rağmen Efe ile ilk kez dans ettik. Nasıl tarif edilir ki? Huzurluyduk, az bile olsa mutluyduk, seviyorduk.. Kar taneleri yağdı üzerimize, üşüdük, donduk.. Ama hala seviyorduk, hala dans ediyor şarkılar söylüyorduk.

" Hazal, uyanmadınız mı daha bir tanem?" Pelin koridordan seslendi. Pelinin sesi ile irkilerek, Efeyi uyandırabilmek için sarstım.

"Sevgilim.." dedi sersemlikle.
"Kahvaltı hazırmış."
"Ee?" dedi gülümseyerek.
"Uyan yani."
"Hımm.."
"Efe iyi misin?"
"Çok.."
Benle dalga geçtiğini anlayarak, onu ittirdim ve doğruldum.
"Aşağıda bekliyorum."
"Bekle." gülümseyerek, gözlerimi devirdim.
Odadan çıkarak, askılıkta asılı duran, daha önce Efenin bana hediye ettiği beyaz uzun hırkayı üzerime geçirdim, ve pijamalarımla aşağı indim.
"Günaydın kül kedisi." dudağımı büktüm ve hemen ardından sırıttım.
"Günaydın Bora, ve günaydın ev halkı." Hızla Boranın saçlarını karıştırdım ve Ares ile Darenin bizi sırıtarak dikizlediklerini fark edip, kocaman sırıttım.

Pelin yanıma gelerek yanağıma samimi ve sevgi dolu bir öpücük kondurdu.

"Günaydın Hazalım. " tebessüm ettim.

"Günaydın Pelinim." dedim saçlarını severek.

Bora bu anı bozarak aniden konuşmaya başladı.

"Acıktım.." dedi dudağını büzerek hemen sonrasında Daren Boraya uyarıcı bakışlar attı ve Bora bu seferde sırıttı.

" Biraz sabret Bora, Efe hazırlanıyor olmalı gelince başlarız."

"Gidip baksana." dedi Pelin gülümseyerek ve devam etti. "Dayanamıyor beyefendi, ölecek açlıktan.." dedi ve hemen düzeltti. "Allah korusun tabi." başımı sallayarak Efe ile bizim yatak odamıza ilerledim.

"Efe." bakışları bana döndü.

"Üzerimi giyiniyordum." dedi.

siyah hafif bol kot, üzerine ise beyaz bir gömlek giymiş, kollarını kıvırmıştı.

"Ama, artık aşağı gelip bizimle yemek yemen gerekiyor. hadi." elini tuttum çektim. Bir anda duraksadı.

"Seni seviyorum.." dedi. "O zaman gerçekten severek kutlayacağımız yıl dönümümüz kutlu olsun mu?" arkasından her zamanki gibi harika çiçekler çıkardı. Olmazsa olmazımız çiçekler.. bir keresinde ona daha önce bana hiç çiçek alanın olmadığını ama her türlü çiçeği çok sevdiğimi anlatmıştım.. O gün uzun uzun sohbet etmiştik ve bana her sabah çiçekler veriyordu. Bugünde öyle yapmış elime harika çiçekler tutuşturmuştu.

"Olsun.." dedim mutluluk göz yaşlarım içerisinde. Ardından hızla boynuna atladım, sonra geri çekildim elini tutarak aşağı inmemizi söyledim.

"Off, nerede kaldınız ya? Huysuz , uykucu, goril, gıcık , sevimsiz , aç gözlü , günaydın Efe kardeşim." dedi Bora Efeye sinirle.

"Oğlum sende ne abarttın be. Ne yaptım sana ben."

"Hop! Kardeşimi aldın daha ne olsun. Birde elinden tutmuş, bırakmıyorsun." Boraya bakarak gözlerimi devirdim.

"Sende Pelini seviyorsun-" derken lafımı hızla kesti. Aslında daha önce çok kez sevdiklerini birbirlerine itiraf etmişlerdi fakat biraz çekiniyorlardı.

"Ah benim güzel kardeşim benim.. ah .. Sen çok şımarıyorsun küçük. Çok şımarıyorsun!" Pelinin yanakları kızardı.

" Yanakların kızarınca daha da güzel oluyorsun, gerçi sen her halinle çok güzelsin ama.." Pelin Boranın elini masanın altından çaktırmadan tuttu, ben dışında kimse fark etmedi.

Güzelce kahvaltımızı ettik ve kapı çaldı.

" Birisini mi bekliyordunuz ?" dedi Ares bana bakarak .

"Hayır.." dedim kaşlarımı çatarak.

Bora ayağa kalktı ve kapıya yöneldi, ve tek bir ses duyduk.

"Koray?" abim buradaydı. Abimle o günden beri konuşmuyorduk ve şuan kapıdaydı. Abim buradaydı.

- Çiçek sahnesinden
Fotoğraf kareleri-