Ölüm ve Yaşam

-31.Bölüm-Vardın

Finale bir kaç bölüm kala nasılız bakalımm

Hepsi-Üç kalp

23.04.2024

Deniz sağ salim iyileşmişti ve taburcu olmuştuk. Şimdi o eve dönme zamanıydı.

"Bora biz senin arabanla gelelim, Ares ve Daren de tek gelsin." dedim göz kırparak. Onca saçma olayımıza katlanmışlardı, ve bir birlerini tanıyamamışlardı bile.

"Aa!" dedi Bora genişçe gülümseyerek. "Haklısın, Yaz, Yazım. peki o zaman hadi Ares, Darenle siz gidin doktor baş hekime haber verip geliyorum ben." hiç çaktırmamıştı.

"Aslında bir arabaya sıkışmanıza gerek yoktu, bir kişi daha gelebilirdi-" dedi Daren utançla.

"Yok, yok! Biz rahatız böyle. Doktorumuz da yanımız da olsun." dedim gülümseyerek.

"Peki madem." dedi Ares, ve arabanın kapısını, Daren için açtı, ve kibarca eğildi. "Buyur."

"T-teşekkür ederim..." Darenin yanakları kızardı.

"Görüşürüz o zaman! Biz geliyoruz az sonra." planımız birbirlerini tanımalarını sağlamaktı.

"Gittiler." dedi Efe gamzelerini göstererek.

"O zaman biz, de bir yemek yemeye falan gidelim he? Prenses özlemiştir." dedi Bora bana bakarak.

"Olur da, seni işinden alı koymuyoruz değil mi?"

"Saçmalama. Biz bir aileyiz." biz  bir aileyiz.

"Tamam o zaman, gidebiliriz. Değil mi Efe?"

"Gidelim." gülümsedi. "Gidelim değil mi abiciğim?"

"Gidelim abi." dedi Deniz hafif halsiz bir şekilde.
Bora ön koltuğun kapısına doğru ilerledi ve kaşlarımı çatarak onu durdurdum.
"Hop,Hop!" kollarımı göğsümde bağladım. "Ne oluyoruz? Bura benim yerim."
"Ben sizin büyüğünüz olarak önde oturacağım, abi olarak."
Efenin dudaklarının kenarı usulca kıvrıldı.
"Haklı." gözlerimi devirdim.
"Hadi bakalım ufaklık. Kemerini de takmayı unutma." dedi Bora mınzırca.
"Gıcık şey."
Güzel ve hoş bir restoranın önünde durduk.
"Pahalıya benziyor.." dedim Efeye sessizce.
"Ağabeyiniz ne güne?" dedi Bora poz keserek.
"Saçmalama Bora-" arka koltuğa doğru döndü ve işaret parmağını sessiz olmamı söyleyerek dudaklarıma yerleştirdi.
"İsteme bile olmadı zaten. Gizli gizli evlendiniz, keşke evlenmeseydiniz, yalnız kaldım. Bari bırakın ödeyeyim"
"İsteme mi!" kahkahayı bastım.
"Ee? Tabi ki? Bunun kınası olacaktı, nişanı olacaktı, sözü olacaktı, törenleri, konvoyu... Ya siz! Gizli gizli evlendiniz."
"Haklısın sanırım ama koşulları biliyorsun-"
"Peki! Anlaştık. Hadi kalkın ve şu lüks mekana giriş yapalım!"
"Bu seferlik." dedi Efe.
"Buyurun efendim." vale kibarca kapımı açtı. "İzninizle." elimi tutarak arabadan inmeme yardımcı oldu.
"Hey!" dedi Efe sesini yükselterek. "Kendi karımın kapısını bende açabilirdim. Görevin olmayan şeylere bulaşma."
"Sizi ilgilendireceğini sanmıyorum, beyefendi." vale Efeyi iğrenen gözlerle süzdü ve konuştu. "Hızlı davranarak eşinizin kapısını açabilirdiniz. Ah! Mağaranıza geri dönün beyefendi."
"Oh! Bayım... Eşim hakkında gereksiz yorumlar yapıyorsunuz. O bana nasıl davranacağını biliyor zaten. Sizin düşüncelerinize ihtiyacımız yok." Bora genişçe sırıttı.
"Duydunuz, vale Bey. Ayrıca, görevinizi bahane ederek el tutma gibi gösterişlere kapılmayın. Komik oluyor." Bora göz kırptı ve sözünü bitirdi.
"Hadi, gidelim, beyefendi yeterince anladı." dedim Efeye gülümseyerek, ve restorana doğru ilerledik, garsonların hoş karşılamasıyla birlikte içeri ilerledik. Bir görevli yanımıza doğru yaklaştı.