DENEK (Tamamlandı)

1.1

Hey millet!
Farklı bir hesabımdan bu güzel camiaya adım atmıştım fakat o hesabıma ulaşamadım ve bende böyle bir hesap açıp burdan devam etmeye karar verdim.
Tutmasını planlıyor muyum? Pek sanmam, burası ilginç bir platform ama tutmasını isteyeceğim bir kitaba başlık atıyorsun.
Bilgilendirme
Düzenlenecektir
İyi okumalar ❤️

Son müziği de söyleyip sahneden aşağı izleyenlerimin yanına indim, her biri bana dokunmak için birbirinin üstüne çıkarken aradan sıyrılıp odama geçtim, derin bir nefes alıp aynaya baktım. Afra Bekçi, sen kimsin? Neden bu mesleği yapıyorsun? pavyonda çalışmak sana ne katıyor?

Ben aynı şekilde değerli eşya hırsızlığıda yapıyordum, dünyanın yarısı toz pembeyken ben siyah tarafla anlaşmamı yapmıştım, hırsızlık, dansözlük, sex oyuncağı bile oluyordum, çünkü para gerekiyordu... işte bu yüzden kendimden tiksiniyorum.

***
Saat yine çok geç olmuştu fakat bardan ancak bu saatlerde çıkabiliyordum. yine bırakacak biri yoktu ve ben tek başıma yürüyerek evime gidiyordum. Sokaklar sessizdi, rüzgarın esintisi yaprakları sallıyor bazen hafif şeyleri düşürüyordu; bunun sesleri beni ürkütsede mahalleme gelmiştim neredeyse, bunun rahatlığıyla adımlarımı birazdaha yavaşlattım.

Ama bardan itibaren arkamda hissettiğim bir gölge vardı, defalarca arkama bakmama rağmen görünmüyordu fakat izlendiğimi hissediyordum, sezgilerim en az sex performansım kadar iyidir.

Bahçenin kapısını açarken bile arkama bakıyordum, belkide kafamda uyduruyordum bilmiyorum ama hislerime güvenmeyi tercih ediyorum. Açtığım anda hızla içeri girdim, eve girip kapıyı kapattıktan sonra tüm ışıkları açıp derin bir nefes aldım, huzur.

Üstümü değiştirip direkt yatacaktım, bu gün benim için bir hayli yorucuydu çünkü, pazar geceleri hep böyle olurdu zaten, ne kadar it kopuk varsa birikir onların masasına meze olmamı zevkle tüm gece seyrederlerdi, bundan ne anladıklarını bile anlamazken tüm gün ağır topukluların üstünde göt sallamak masada kadeh kaldırıp izlemekten kat kat zor. Banyoya girip elimi yüzümü yıkadım ve aynada kendime baktım, çökmüştüm, bu hayat bana hiç bir sikim katmamıştı; tip bile! Derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım. Fahişe günlüğümün 130. Gününe gelmiştim, sayıyordum evet, işten atıldığım ve buraya gelmemin meyilli olduğu günün akşamı başlamamla sayımımda başladı. bu düşüncelerden kopup gözlerimi tekrar açtığımda ise arkamdaki kişi ile göz göze gelmiştik, aniden gelişen bir durumla elinin altındaki çığlıklarım duyulmuyordu. Ne ara dibime girmiş? ne ara ağzımı kapatmış? ve ne ara beni etkisiz hale getirebilecek şeyi hazırlamıştı? bilmiyorum. Vücudumu uyuşturan bir şey var, uykumu getiriyor, gözlerimin karardığını hissettim. Son gördüğüm şey oydu. Onun tiksinerek baktığı mavi gözleri.

***
Gözlerimi yarım saat önce açmıştım, insanlar bayılmanın ardından acı çekerek ağrıyla uyanır ama ben hiç bir şey hissetmeyerek sanki derin bir uykuya dalmış ve uykumu almış şekilde uyandım. Neredeydim bilmiyorum, inceliyorum fakat çözemiyorum, üstelik ense köküm kaşınıyor, orada bir yara izi var onu biliyorum ve hissediyorum sadece.

Kolay kolay ağlamam, duygulanmam, acı çekmem ve panik yapmam. Evet kaçırılmıştım, içimdeki paniğin haddi hesabı yoktu ama dışarı yansıtmıyordum.

Odayı, veyahut oda dizaynında bir kafesi inceliyordum, yere serilmiş bir yatak bir komidin ve üstünde kitap vardı. Parmaklıkları olan bi kafesin içinde sadece bunlarla ne olduğunu çözmeye çalıştım, organ mafyası mıydı? Çoktan ölmüş olmam gerekirdi, bana takıntılı olan biri miydi? Öyle biri olamaz çünkü fahişeyim. İstediğini yüzüme söyleyecek olurdu. Kimdi? Neyin nesiydi?