İtiraz edecekken Alex tekrar sözümü kesti
"Afra, ben babama o gün ihanet edemedim, ama bu gün ihanet ediyorum, boynundaki implantı dün çıkardım, acı çekmene daha fazla izin veremedim ve Afra... var mısın benimle A.K.U.A kurallarını bozmaya?"
⚠️ Küf...
Heyy millet! Bu bölümde tıkandım kaldım dkxlxldj Evett millet sezon finaline giriş yapıyoruz. 20 de yapıcam dedim ama tatile giriyorum, kafamda bölüm kaygısız iyi bir tatil yapmak istiyorum Hepiniz çok dikkat edinnn kendinize🫶🏻 Şimdilik hoşcakalın🤍 Düzenlenecektir.
Yeni isim ve yeni kapak
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 18 - Sezon finali - Kaygılar
Hadi ama, hayatın boyunca hiç kafan karışmadı, hiç emin olamadığın bir şey yaşamadın, hep en emin adımları sen attın, şimdi ne oldu? Adım atamaz haldesin, ayağının altında bir mayın var ve ayağını çekersen öleceksin. Düşüncelerin arasında çürüyüp gidiyorsun Afra. Düşündüklerine açıklık getirmediğin sürece hep böyle olacak, Emin attığın adımlar hep şüpheliye düşecek.
Gecenin 4'ünde yatağımda hiç uyumamış aklıma düşen o sanrıyı düşünüyorum. Neydi bu şimdi? Yoksa beynim bana oyun mu oynuyordu? Bunun yaşanıp yaşanmadığını bilmek için tek yapmam gereken Alexle konuşmak.
Oflayarak yatağımdan kalktım ve üstüme montumu alıp odadan çıktım, Alex uyanık mıydı bilmiyordum bu yüzden aramak yerine odasına gidecektim.
Biraz arayıştan sonra Alexin oda numarasını bulmuştum, kapıyı tıklattım ve beklemeye başladım, evet gecenin 4 ünde birinin kapısına gitmek mantıklı değil, uyanık bile olmayabilir, ama ben şansımı deniyorum.
Son kez kapıyı çaldım ve beklemeye devam ettim, ama sanırım uyuyordu, bu yüzden daha fazla zorlamadım ve bahçeye çıkma kararı aldım, tam adımlarımı çevirdiğim sırada arkamdan mahrum bir ses yükseldi. "Afra." Uykulu, ve egodan yoksul. İlk defa bu ses tonuna şahit olmuştum. Arkamı döndüm ve Alexe bakmaya başladım, neden gecenin bu saatinde geldiğime anlam vermeye çalışıyordu, "Ben... bir sanrı gördüm, uyuyamadım, sana sormam gerektiğini bildiğim için geldim, yarın konuşuruz, iyi uykular." Arkamı döndüğüm sırada Alex tekrar konuştu. "Uyandırdın bir kere, bekle montumla sigaramı alayım, ineriz bahçeye." O sırada Alexi beklemeye başladım, aklımdaki sorulara cevap geleceği için mutluydum, en azından boşluklar dolacaktı.
Alex geldi ve bahçeye indik, gitmeden otomattan ikişer kahve alıp oturma yerlerine geçtik. "Anlat bakalım, ne gördün?" Alex ilk defa ciddiydi, keşke hep uykulu olsaydı da ciddi kalsaydı. "Dün sen öyle diyince bir sanrı düştü, ama dediklerinden bağımsız, beni silahla vurduğun bir an, Alex açıkla bana, ne oldu o gün?" Alexin yüzündeki o şaşırmış ifade gözle görülür derecedeydi, gözlerini kaçırmış elleriyle uğraşmaya başlamıştı, evet kesinlikle böyle bir şey olmuştu. "Uzun hikaye Afra, ama bilerek olmadı, bilmen gereken tek şey bu değil, ikimizde buraya gönüllü gelmedik. Biz birdik, bizi ayırdılar."
Aklım iyice karışmaya başladı. "En başından anlat, sana ilk ve son defa güveneceğim." Alex bir sigara uzattı ve ardından kendide bir sigara yaktı, anlatmaya hazırlanıyordu, sanki bu gerçekleri tekrar tekrar dinliyormuşum gibi hissediyordum, sanki daha önceden bu sahne yaşanmıştı, ayrı durumlarla, ayrı ruh haliyle, ayrı mekanla. Ama yaşanmış gibi hissediyordum.
