DENEK (Tamamlandı)

1.8

Heyy millet!
Özlediim🫵🏻🥹
Bu bölüm bayağı karışıklık oldu;) hepinizi bir çıkmazda bıraktığımı biliyorum ama olaylar yavaş yavaş sökülecek
Sizleri seviyorum
Oy ve yorumu unutmayın
Bölüm adı - Anımsama

"Alex" hızla ayağa kalktım, fakat cam tarafında olduğum için çıkamıyordum; üstünde beyaz gömlek vardı ve omuz kısmı birazcık kan olmuştu, sargı yapılmış fakat işlememişti "Sen... nasıl?" Alex gülerek sözümü kesti "öyle kolay öleceğimi falan sanmadınız herhalde?" Burdan çıkmam gerekiyordu.

Hızla Alexe vurmaya başladım ve diğer tarafa geçmeye yeltendim, aynı anda bartuya bağırıyordum, Alex ağzımı kapatmaya çalışsada bir eli o kadar işlev görmediği için başarılı olamamıştı "bırak beni şerefsiz! Düş yakamdan artık." bir kaç adam içeri girince daha ne olduğunu anlamadan paketlenmiştim, Bartu neredeydi? Nasıl duymaz nasıl gelmezdi? Üstelik görevliler?

Uçaktan çıkarılırken izbandut gibi adamların kollarından kaçmaya çalışıyordum fakat Tabikide bir işe yaramamıştı; uçağın hemen önünde bir transporter duruyordu ve doğrudan oraya gidiyorduk, ya şimdi herşey baştan başlayacaktı yada bitecekti.

Tüm gücümle adamlardan birinin kolunu ısırdım ve bir sürede olsa etkisiz hale getirdim, o elini kurtarıp beni bırakınca diğerine saldırmaya başladım, kaçmam gerekiyordu, aynı boka tekrar düşemezdim!

"Çabuk arabaya bindirin, bir kıza bile hakim olamıyorsunuz!" Arkadan alex çıkıp adamlara kızarken iş bitmişti, arabaya çoktan atılmıştım, üstüne boynuma bir narkoz yemiş ve etkisiz hale getirilmiştim.

Bu olaylar canımı çok yakmıştı, artık eski fitliğim eski gücüm veyahut eski kilom yoktu, erimiştim, verilen iğneler direncimi çok düşürmüştü, uzun süredir adam akıllı yemek yediğimi bile hatırlamıyordum.

***
Aslına bakarsanız o hastaneye geri gideceğimi sanmıştım, ama olduğum yer alexin eviydi, veya labaratuvarı mı demeliyim?

"Uzun süredir senin kadar inatçı birine denk gelmedim." Alex yine beni kıstırmış, bir kaç iğne vurmaya hazırlanıyordu, ağlamaktan gözlerimi açamaz durumdaydım, dayanılmaz bir kırgınlık vardı vücudumda "Eğer buna devam edersen öleceğim, Alex anlamıyorsun, vücudum bu kadarını kaldıramaz" Alex elindekileri bırakıp bana döndü "benim himayem altında olan hiç bir denek ölmedi, eğer sende aptal gibi kaçmasaydın şuan proje bitmişti, ve belkide özgürdün" sinirle cevapladım "yalancısın! Özgür falan bırakmayacaksın proje bitecek, ve ben öleceğim" kafasını sağa sola sallayarak cıkladı "eğer ölecek olsaydın o ensendeki implant çıktığında ölürdün afra"

Sözünü bitirdi ve iğneyi vurdu.

***
Hoş geldin alex
Mekana geri gelmiştik, iğneler anımsamalar, işkencelerim bitmişti, en azından şuanlık...
"Bartu senin kardeşin mi?" Karşı karşıyaydık, Alex laptopla ilgileniyordu, bende onun himayesi altında oturuyordum, aman ne güzel!
"Evet, bir zamanlar öyleydi" bir zamanlar mı? Evlatlıktan reddi biliyordum, fakat kardeşlikten reddi ilk defa duymuştum
"Beni vurmadan önce, deneğimi kaçırmadan önce, sevgilimi çalmadan önce." bu manyağın birde sevgilisi mi varmış? Kim bunun gibi biriyle çıkmak ister ki?

Alex ayağa kalktı ve yukarı çıkarak gözden kayboldu, acaba JUA beni hatırlıyor muydu? Bir robottan yardım isteyecektim, bunu düşününce oldukça aciz hissetmiştim "JUA beni hatırlıyor musun?"
Kim olduğunu bilmiyorum.
"Afra ben, unuttunmu, sana dış dünyayı anlatmıştım."
Hatırlıyorum Afra
"JUA bana yardım etmelisin, burdan gitmeliyim."
Bunu yapamam afra, üzgünüm, Alex buna müsade etmez.