DENEK (Tamamlandı)

1.17

Heyy millet!
Bebeklerim nasılsınız? Umarım çok iyisinizdir, hepinizin yeni yılı kutlu olsun, ben hasta girsemde umarım siz sağlıklı bir şekilde girmişsinizdirr🫶🏻
Şu hasta halimle size 2 bölümlük bölüm yazdım🤭 iyi okumalarrr
Düzenlenecektir
İnstagram : cigdemkscc41

Bölüm 17 - Ve tekrar elinde

"Öğrenmişler"
Korkuyla Alexe baktım, şimdi ne yapacaktık?

***
Alexle arayı azda olsa düzeltmiştim, o dediği kelimeler hala aklımdaydı fakat Alex 50 defa kendinde olmadığını o yüzden söylediğini anlatmıştı, bende güvenini kazanmaya başlıyordum, en azından şu an odada değil evin içindeydim, Alex geliyor gidiyordu, ama sorun değil bu benim için çünkü sıkıldığımda vaktimi tatlı yaparak geçirmeye karar verdim, evde şu an 5 çeşit tatlı var, ve ben 6. Çeşiti yapmak için mutfağa girdim. Yemek kitabından özenle en uğraş isteyen tatlıya baktım ve malzemelerimi aldım.

"Şeker hastası olacağız bu gidişle." Alexin arkamdan gelen sesiyle kırmaya yeltendiğim yumurta yere düşmüştü, Alex bu duruma gülerken ben ne kadar iğrenç kokacağını düşünerek yüzümü ekşittim. "Burayı sen temizleyeceksin, Hemen." Sırıta sırıta karşıma geçmiş ve masaya yerleşmişti. Sabır!

"Ares temizle şuraları!" Ağzımdan yanlışlıkla çıkan bu isimle elimi ağzıma kapattım, onun kullanılmasını şiddetle istemediği bir isimdi. "Özür dilerim yani." Ama Alex gülümsedi, kızmadı, üzülmedi, sadece buruk bir tebessümle yanıma geldi. "Sorun değil." O kadar yakındı ki şu an bana, aramızda bir nefes kadar az bir mesafe vardı, ne yapmaya çalışıyorsun? Kalbimin benden izinsiz atışının hızlandığını hissettim, neden böyle olduğunu hala çözememiştim üstelik.

Alex biraz daha bana doğru eğildiğinde emindim artık, öpüşecektik! "Alex." Sadece aciz sesimle ismini söyleyebilmiştim. "Afra, çekilirsen paspası alacağım." Sesini benim gibi kısarak konuştu, o anda tüm manipülasyonum yok oldu, gözlerimi ondan çekerek arkama baktım, tezgaha dayalı bir paspas vardı, ben şok içinde çekilirken Alex kahkaha atıyordu, dalga geçmişti benimle!
Oynamıştı! Şerefiz.

Tezgahtaki tüm yumurtaları kafasında kırmak istesemde tek yaptığım ona bakmak oldu. Yerleri temizledi, bana şerefsiz gülüşünü atarak gitti. "Piç!" Sesimi yükselttim, "Duydum." Alexin gülerek salondan seslenmesiyle bende konuştum. "Duy diye dedim zaten." Ve kekimi yapmaya devam ettim, büyük bir sinirle.

***
"Ay geceye muhtaç güneş ise gündüze, ben sana muhtacım sen ise başkasına." Kitapta okuduğum en iyi repliği Alexe okudum, oda beğenmişti, "Mükemmel kamyon arkası söz olur bundan." Ah! "Her şeyle dalga geçmeyi keser misin artık?" Alex sırıtarak kafasını sağa sola salladı, telefonumun çaldığını duyduğumda komidinin üstünden almak için kalktım fakat Alex önceden atlamış ve telefonu açmıştı. "Alo." Bunu dedikten 10 saniye sonra yüzü bir anda düştü, gözleri karardı. Neye sinirlenmişti?

Telefonu kapattığında gözleri bir yere takılıp kaldı. "Buldular." Ne diyordu bu? Hiç bir sikim anlamıyordum, "Ne diyorsun Alex? Kim buldu? Kimdi o?"

"A.K.U.A"
O anda zaman tekrar durdu, bulunmuş muyduk? Yakalanacak mıydık? Ne olacaktı? Alex neden harekete geçmiyordu? "Alex! Kalk gidelim, kaçalım!" Alex kafasını yerden kaldırdı ve sağa sola sallamaya başladı. "Buradalar, yolun sonundayız, bittik biz." Korkuyla bir çözüm yolu aradım, "Saklanalım!" Alexi kaldıramıyordum, ne demek pes etmek!