DENEK (Tamamlandı)

2.6

Aydınlanmaya doğru gideceğiz yavaş yavaş çünkü final yapmayı planlıyorummmm!

İyi okumalarrr.

2S 6. Bölüm - Herşeyişki

"Biz evleniyoruz."
O an, sadece tek bir an abimin gözlerinde ciddi bir dehşet gördüm, beklemiyordu, ihtimal bile vermiyordu, ki haklıydı, durum böyle olmasaydı buna ben asla razı gelmezdim, gözümde ne kadar iyi bir abi profili olmuş olsa bile, Ares benim gözümde 'Abi'ydi işte, dahası olamazdı.

"Ne." Abim atağa geçmişti, koltukta dikleşirken her saldırabilecek gibi duruyordu, galiba sorularına kendince yanıt arıyordu, aradığı yanıtı ben verdim midem ağzıma gelirken zor bela konuşmayı başardım. "Beni kurtardı, üstelik çok iyi kalpli birisi, tanıdıkça fark ettim." Lanet olsun kusacağım şimdi! İyi kalpli mi? Nasıl bu denli rol yapabiliyorum ki? Korkuyor olmam bu kadar mı belli!

Abimin onay vermeyen bakışları Arese kaydı, şaka olduğunu söylememizi bekliyordu hala. "Aşk bu dostum." Ne kadarda rahattı Ares, profesyonel yalancılığını buradada ortaya koymuştu işte, buydu o, her gergin ortamın rahat çocuğu.

"Lan, ne evlenmesi, kaç yaşındasın kızım sen? Üstelik, ulan Çınara ne oldu? Hani anlatıyordun ya her gece, Çınar böyle Çınar şöyle." Abim sinirle ayağa kalktığı anda bizde kalktık, Çınar hakkında ne diyecektim, onunla daha yaşayacak anılarım varken benim yüzümden ölmüş olduğunun bilincinde olmak fazlasıyla can yakıcı. "Afra gel seninle bir baş başa abi kardeş konuşalım." Gözlerim umutla parlarken kalbimin hızı arttı, işte çıkış anahtarım buydu. KURTULUYORUM!

O an Ares belime silahı olmaması gerektiği kadar bastırdığında gözlerimi kapattım, mantığımı dinlemeliydim, neyden korkarsam başıma gelecekti ya? Ya onun elinde aylar sonra ölecektim, yada şu an abime gerçekleri anlatarak, hiç bir sikim farketmeyecekse susmanın manası yoktu.

"Tamam." O an öldürüldüğümü sandım, bu anlar bana ağır çekimdeydi artık, Ares kulağıma beni öpmek ister gibi eğilirken kulağıma dayandı ve konuştu, "Eğer konuşursan o an öleceksin, kapıdan sizi dinliyor olacağım, sakın bir yanlış yapma!" Tehditlerini savurmuş hafif bir öpücük bırakıp benden ayrılmıştı.

Abim elimi tutarak beni başka bir odaya sürüklerken bende bunu abime nasıl çaktırmadan açıklayacağımı düşünmeye çalışıyordum, yapmalıydım ama nasıl yapacağım hakkında bir fikrim yoktu, kulağına eğilip söylesem görürdü, sesli söylesem duyardı, abim olayı kavrayana kadar ikimizide öldürürdü.

Odaya geçtiğimizde abim kapıyı kapatıp bana tekrar sarıldı. "Bana burada neler olduğunu hemen şimdi açıkla." Derin bir nefes aldım, kendimi toparlamaya çalıştım Çünkü bunu söylemeye hala cesaretim yok, ölmekten korkuyorum, Aresin yapacağını biliyorum, öldürür, acımaz, gözünün yaşına bakmaz çünkü o bir cani! Sevgilimi öldürdüğü gibi öldürür bizide. Bunları düşünürken gözlerimden dökülen yaşlar abimi işkillendirmiş olsada konu hakkında konuşmadı.
Bir tarafım söyle kurtulma şansını kullan diyordu, bir tarafım şu an değil bu fırsat eline tekrar geçer tehlikeye atma diyordu. Ve evet yerim yurdum belliyken bu fırsat elime geçerdi, daha annemlerle konuşulacaktı, düğün organizasyonu derken elimde onlarca fırsat olacaktı. O yüzden en mantıklısı şu an tehlikeye sokmamaktı.

"Bir şey olduğu yok, abi aşık olabileceğime hiç mi inanmıyorsun?" Abim kaşlarını çattı, sorularına hala tam bir yanıt alamıyor oluşunun sebebi bu durumun sahte olması nedeniyle bizde o soruların cevabının olmaması. "Anlam veremiyorum, peki ya Çınar?" Kafamı öne eğdim, buna da tam bir cevabım olmalıydı ya... "Aldattı." Kısa ve öz.