DENEK (Tamamlandı)

2.7

Heyy millet!
Nasılsınız, umarım iyisinizdir.
Okunmalar çok düştü, bu beni üzüyor ancak zaten hikaye final verecek ve başka bir hikayeye geçeceğim
Sizleri seviyorum 🪽

2S 7. Bölüm - Bir bedende 2 ruh

Ne yapmalıydım? Ona ne kadar güvenebilirdim bilmiyorum, bu odada volta atarak cümlelerini tartmak bana pek bir şey katmıyor, çünkü gerçekliğinin bilmediğim şeyler hakkında fikir yürütmek zor. Doğru mu? Değil mi? Seçmek ayrı zor. Düşünmek apayrı.

Ares odaya girdiğinde elinde tepsiyle yatağa oturdu, o olaydan 1 hafta geçmişti bile, Ares bana karşı daha nazik, ancak bu konuları tekrar konuşmayacak kadar da sertti, sadece inanmamı bekleyerek o gece o yataktan kalkıp gitti. O an kanıt istememiştim ancak şu an istiyordum.
"Gel ye şunları." Yatakta yanına oturup tırnaklarımla oynamaya başladım. "Bak güzelim, bilmen gereken her şeyi söyledim sana, daha ne istiyorsun?" Bana yetmiyor! Ben bilmem gereken kısmı değil tüm her şeyi bilmek istiyorum.
"Peki beni ne zaman bırakacaksın?" Ares kaşlarını çattı ve bana anlamsız bir şekilde bakmaya başladı, biraz 'hassiktir ordan' havası taşıyan bu bakışları uzun sürmedi, gözlerinden silindiği vakit konuşmaya başladı. "Hiç bir zaman." Bu cevabı aldığım an sinirle ayağa kalktım ve sorgulamaya başladım. "Neden?!" Sesimi yükseltirken olacaklardan korkmadım. "O sesine ayar ver yavrum." Sakindi, fırtına öncesi sakinlik....
"Cevap ver! Neden ya? Neden ben?"
Dedim sitemle. "Neden mi? Çünkü önceki hayatımda beni o kadar güzel sevdin ki, vazgeçemedim senden, peşinden geldim, seninle ölmeye razı geldim, yeni bir sayfa açıp elde etmeye çalıştım! Ama sen naptın? Abi dedin! Oysaki önceki hayatımda altıma yatmıştın." Aresin son cümleleri ile elimi kaldırıp yanağına bir tokat attım, yüzü sağa düşerken dudağının kenarından çok az bir kanın akmasıyla dudağını yaladı ve kafasını olabildiğince yavaş bir şekilde bana tekrar çevirdi. O an... o bakışlarını görmek benim için ecelin gelmesiyle eş değerdi, çatılmış kaşlarının ardındaki o bakışlar bana beni öldürmek ister gibi bakarken kenetlenmişti. Kapkara olmuş gözlerine ziyade yüzüne bir gülümseme yerleştirdi ve ayağa kalktı.

Tüm bedenim zangır zangır titrerken geri adımlamaya başladım, evet şimdi o klişelerden olacak öyle değil mi? Duvara çarpacağım, sonra öpüşmeye başlayacağız falan! Lanet olsun bu öpüşmek ne onu bile bilmiyordur.
"Birincisi öpüşmeyi biliyorum, ikincisi kocaman yatak var seni ordada altıma alabilirim."
Ares atik bir adımla yanıma gelip beni kucaklarken ben hala düşündüğüm şeyi sesli mi düşündüm diye düşünüyordum, yoksa nasıl bilecekti ki? Nasıl duyacaktı değil mi?

Ares yatakta üstüme çıkarken bir çığlık patlattım, rahat bırakmalıydı, istemediğim hiç bir şeyi yapmaya hakkı yokken böylesine bir şey yaparsa gözümde nasıl düşecekti bilmiyordu.
Ares ellerini belimden kalçalarıma doğru sürtmeye başladığında çıplak karnıma değen elinin soğukluğundan vücudumda tüyler diken diken oldu, bir eli kafamın üstünde beni zapt ederken diğer eli vücudumun müstehcen yerlerinde dolanıyordu. Ares gözlerimin içine büyük bir sinir ve tutkuyla baktı, bunları harmanlamış ve bana sunmuştu.

Dudaklarıma yaklaştığında ne olacağını düşündüm, öpüşmeye hazır değildim ben! Heleki Aresle.
Ancak... bu durum yabancı gelmedi gözüme, sanki onunla yıllarca sürekli yan yanaydık ve aynı yatakta yatmış 2 çifttik, utanmalıydım, fakat olmuyordu, vücudum kendini ait hissediyordu ve ben bu şeyi sevmedim!

Ares dudaklarını dudaklarıma bastırdığı anda çarpıldım, vücuduma işlenen şeyin ne olduğunu bilmiyordum ancak şu an bedenime yüksek bir voltaj verilmişti, kalbim olması gerektiği en hızlı şekilde atarken sakinleşmeye çalıştım, nefes alıp verdikçe göğsüm Aresin göğsüne değiyordu.