DENEK (Tamamlandı)

1.14

Heyy millet!
Üstüne basarak iletiyorum, bölüm biraz geç geldi, çünkü yataklara düştüm slxmdj
Bu aralar çok kötüydüm bölüm yazacak vaktim olmadı malesef.
Toparlandığım gibi bir bölüm yazdım.
Sizleri çok seviyorum 💖
Bilgilendirme
Düzenlenecektir.
İyi okumalarrr

Bölüm 14 - Hafızam

Kapıda Bartuyla karşılaşınca gözlerimi fal taşı gibi açtım, bitmiş miydi? Yeni mi başlıyordu?

"Daha iyi misin?" Kaç saat geçmişti? Kaç gün geçmişti? Bilmiyordum ama iyi değildim, sanki yıllardır bu yatakta yatıyormuş gibi hissediyordum, bedenim tutulmuştu, yada sadece ilaçların bir etkisiydi. "Ne zamandır yatıyorum?" Buse gözlerini kaçırdı, yorgundu, mahçuptu, bitkin ve kırgındı. "Bir... bir yıldır." Bedenime yayılan şok dalgasıyla nefesimin kesildiğini hissettim, ellerimi boğazıma koyup derin nefesler almaya çalıştım, bir yıl mı? Tanrım hayatımın en berbat tramvasıydı şu an. "Afra, Afra özür dilerim sadece şaka yaptım." Sakinleşmeye uğraştım, amına koyayım böyle şaka mı olurdu? Şuan şaka yaptığına bile inanasım yoktu.

Kapıdan Alex girdi, sakalları mı uzamıştı onun? Çökmüştü biraz, bana burada ne kadardır yattığım hakkında doğru bilgi istiyorum! "Sakin ol, iyi misin?" Kafamı olumsuz anlamda salladım, o sırada içeri hemşire girdi ve değerlerimi ölçüp samimiyetle bir problem olmadığını çıkış yapmak için hazır olduğumu iletti. "Alex, ne zamandır yatıyorum?" Alex Buseye baktı, "Sadece 1 haftadır." Kendinden emin bir şekilde konuştu, o kumarhanede ne olduğunu hatırlamıyordum, sanırım kafama büyük bir darbe yemiştim.

"Şükürler olsun ki gitme vakti." Buse gülerek toparladığı valizleri kapıya sürükledi, neden 1 hafta için o kadar valiz vardı? Bunu boş verip hiç bir şey olmamış gibi yatakta doğruldum, heryerim tutulmuştu. Belim ağrıyordu. Kollarım ayrı meseleydi, çünkü belli kısımları morarmış ve defalarca iğne yediğimi belli ediyordu.

Bartu yoktu. Onun yokluğunu şimdi hissediyordum, neredeydi? Beni yalnız mı bırakmıştı? Gelmiş miydi? Yeni mi gitmişti? "Bartu nerede?" Buseye yönelttiğim soruyla düşündü, neredeydi bu? "Sanırım Alevle beraber." Alev mi? Oda kim? O anda Busenin gözündeki o pişmanlığı hissettim, söylememesi gereken bir şeyi söylemişti. Bu kesinlikle yüzüne yansımıştı. Mimikleri donmuştu. "Alev kim?" Alex odanın kapısından Buseye tüm siniriyle bakıyordu, bilmiyordum ama burda benim bilmediğim bir şeyler dönüyordu. Bartunun burada olması lazımdı. Alevin kim olduğunu bilmiyordum, benden bir şeyler saklıyorlardı. "Alev Bartunun yeni sevgilisi, burada hemşire, 1 hafta önce tanıştılar." Mantıksız! İnsan 1 hafta önce tanıştığı insanla çıkar mıydı? 1 haftalık insan için beni burada yalnız bırakır mıydı Bartu? Bartu böyle biri miydi?

Bunları beynimin en ücra köşesine yazdım, kırılmıştım, Alexin değilde Bartunun burada olmasını bekledim. şaşırmıştım, ona çok kırgındım ve bu 1 haftalık yatışımdan daha ağır bir ağrı veriyordu bedenime.

***
Şimdi kapının önündeydik, herşey aynıydı, farklı olan şeyler vardı tabiki, korumaların çoğu değişmişti, ama bunları normal buluyordum.

Alexin ve Busenin yardımı ile eve girdim, o sırada kapıyı bize bir kadın açmıştı, üstünde beyaz gömleği ve salaş bir kotla gülümsüyordu. "Hoş geldiniz efendim." Eve hizmetli mi almışlardı? Alex buna ihtiyaç duymazdı ki. Şaşırdıkça şaşırıyordum bu gün. Ne olduğuna anlam veremediğim en sıkı saatleri yaşıyordum.

"Serenay Afranın odasına çıkmasına yardım et." Alexin emri ile adının Serenay olduğunu öğrendiğim kadın Alexin yerine geçti ve odama geçmeme yardım etti. "Buse siz eve hizmetli mi aldınız? Peki neden?" Buse mahçup bir şekilde gülümsedi. "Alex sen gelince zorlanabileceğini düşündü, o yüzden geçici bir görevli aldı." Buse sandığımdan iyi biriydi, samimi ve tatlı bir kadındı. Güzelliğinin ardından eşsiz bir zeka yatıyordu. "Teşekkürler, Bartu peki o nerede?" Buse omuz silkti, oda bilmiyordu nerede olduğunu. Oflayıp eşyalarımı düzenlemeye koyuldum, neden dolabım bu kadar boştu? "Ne gerek vardı 1 hafta için dolabımı bu kadar hastaneye taşımaya?" Bunu gülerek demiştim, Busede yatağıma oturup gülümsedi. "Alexin işleri işte. Hadi ben yemeğe iniyorum sende işi boş ver gel." Kafamı olumlu anlamda sallayıp ufak tefek eşyaları içinden çıkarıp valizi öylece bıraktım ve aşağı inmek için odamdan çıktım."