DENEK (Tamamlandı)

1.15

Heyy millett
Kitap bitti sananlar olmuş 😅 ne bitmesi looww 50 bölüm falan yazmayı planlıyorum
O yüzden içinizi rahat tutun
Sizleri seviyorum
İyi okumalar
Düzenlenecektir.

Bölüm 15 - Sanki kaybettim.

Bazen her şey istediğiniz gibi gitmez, benim için bu durum biraz daha farklı, benim hayatımda hiç bir şey yolunda gitmiyor, hemde aralıksız. Tanrı bana bir ceza mı veriyor bilmiyorum ama yaşadıklarımı normal bir insanın yaşaması durumunda yeri akıl hastanesidir, bense farklıyım, çabalamayı seviyorum. Hayatımı bir anda ellerinden aldılar fakat ben çabaladım, pes etmedim, evet çok kez pes etmeyi düşündüm fakat etmedim, etmeyi planlamıyorum. Çünkü üstüne gitmezsem istediğimi elde edemem.

Kapıyı açtım ve dışarı bir adım attım, ama önüme sert çehreli bir beden dikilmişti, Bartu meraklı gözlerini üstümde ne çantamda dolaştırıyordu, "Nereye böyle?" Sesinde büyük bir ima vardı; ben onu sorguluyor muyum? Ben ona nereye gidiyorsun? Ne yapıyorsun? Gibi sorular soruyor muyum? Hayır. Onunda buna hakkı yok işte. Ne onun bana hesap sormaya nede benim ona hesap vermeye hakkımız var.

Ama roller farklı, bu durumda yakalanmam an meselesiyken terslemek ayağıma sıkmak olur. "Spora." Soğuk ve düz bir sesle cevap verip yanından geçmek istedim, tabikide olmamıştı. "Ben hiç yazıldığını hatırlamıyorum?" Lafı koy! "Alevden bana sıra gelseydi öğrenirdin." Elinden kurtulup büyük bir hızla aşağı indim, range rover'ı almam gerekiyordu, ama garaj kapalıydı, bu yüzden bir görevliye el kol yaptım. "Nereye yenge?" Bunu söyleyen kişiye 'sen kim oluyorsun?' bakışlarımı yollarken oda cebinden garajın anahtarını çıkartmaya çalışıyordu. "Kusura bakmayın yani, Alex beyin izni olmadan çıkışlar yasak." Al işte! Tahmin ediyordum bu durumu. "Alexin onayı var." Açılan garaja hızla girdim, kesinlikle arayacak ulaşamayınca kapısına gidecekti, o yüzden hızlı davrandım ve eşyalarımı arka tarafa atıp hızla arabayı çalıştırdım, burdan çıktığımda işler kolaylaşacaktı, ve evet dakikalar içinde artık bahçeden çıkmıştım. Hız aralığım oldukça yüksekti, planım önce kamufle olmaktı, ardından ilk biletle buradan gitmekti, türkiyeye geri dönmem gerekiyordu, benim Gökalp Tekinle bir hesabım vardı, o hesap sorulacaktı.

Şehrin içine varmıştım, trafiğe karışmak beni çok rahatlatmıştı, ama takip ediliyor olmam muhtemel olduğu için girmemem gereken saçma sapan yollara girip arkamı kontrol ediyordum, araba yoktu. Derin bir nefes alıp kuaför bakmaya başladım, saçlarım gidecekti, ama değerdi işte. Kurtulmama değerdi.

Kısa bir süre sonra lüks olduğuna inandığım kuaföre varmıştım, arabayı çok aşağıda park edip gelmiştim, o arabayla işim bitmişti. Onunla devam etmem ennihayetinde Alexin ensemde olması söz konusuydu, bu yüzden taxiyle devam edecektim.

***

Zar zor da olsa kuaförle anlaşıp sarı bir boya, ve kesim talebinde bulundum, oldukça hızlı bir şekilde işlemlerimi yapmışlardı, ben bile kendimi tanıyamıyordum, bu saç modelinin yakışacağını düşünmesemde oldukça şık durmuştu, rengimi açmış gözlerimi ortaya çıkarmıştı. Madde 1 tamam.

Sıra ikinci ve son maddedeydi, burdan gidiş, ilk uçakla buradan defolup gideceğim. Ve onlar beni ararken ben türkiyede yeni bir hayata sağlam bir adım atacağım, en azından planlarım öyle gösteriyor. Hiç bir şey ters gitmezse aynen böyle olacak.

Bir Uber çağırıp beklemeye başladım, bunun bile bilgisi düşüyor olabilirdi, en kısa sürede bu telefondanda kurtulmam gerekiyordu. Tedirginlikle etrafı kolaçan ettim ve kısa sürede gelen ubere binip havalimanına yönlendirmesini söyledim, şimdi tek yapmam gereken sadece beklemek ve düşünmekti.