မေတ္တာ...စူး (U+Z)

P 29

ရုတ်တရက်လန့်နိုးလာခြင်းနှင့်အတူ
အရင်ဆုံးရှာနေမိတာ တစ်ယောက်သောသူကို

ထင်တယ် သူမရှိတော့တာနဲ့
သူ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးမရတော့တာနဲ့
အိမ်မက်တွေက စလာတော့တာပဲ။
မပြီးနိုင်တော့တဲ့ဒီအိမ်မက်ဆိုးတွေကြားက ဘယ်တော့များမှလွတ်မြောက်မှာလည်း။

အနားကထပ်ပြီးထွက်သွားတာလား
ဆိုတဲ့ဆိုးရိမ်စိတ်နဲ့အတူပြာယာခတ်စွာ မျက်စိကိုအလုပ်ပေးနေတုန်း စားပွဲခုံပေါ်က စာရွက်လေးတစ်ခု

"မင်းအတွက် မနက်စာ
သွား၀ယ်နေတယ်။ စိတ်မပူနဲ့"

တိုတိုတုတ်တုတ်ရေးထားတယ်
ဆိုပေမဲ့ ထိုစာလေးကြောင့် တကယ်ပြုံးမိတာအမှန်။ ထိုအခါကြမှ သက်ပြင်း
ချနိုင်တော့တယ်။

ရေချိုးခန်းထဲ၀င်သွားတော့
အဆင့်သင်ပြင်ပေးထားတဲ့
သွားတိုက်ဆေးနဲ့သွားပွတ်တံ။
ထပ်ပြီးပြုံးမိပြန်သည်။ ဒီကောင်လေး
သု့အပေါ် အသေးစိတ်ကို ဂရုစိုက်လွန်းတာရယ်။

ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး
ပြန်ထွက်လာတော့ ပစ္စည်းတွေသိမ်း
နေတဲ့ဟိုဘီ

Ty; ဟိုဘီ

Hs; နိုးပြီလား
ဒီမှာဆန်ပြုတ်ထည့်ပေးထားတယ်
သောက်လိုက်အုံး

Ty; မနေ့ကလိုမျိုး.....
ခွံမကြွေးတော့ဘူးလား

မျက်လုံးလေးပေကလပ်ပေကလပ်
လုပ်ပြီး ကလေးတစ်ယောက်လို အသနားခံနေတဲ့ထယ်ယောင်း

Hs; မင်းနေကောင်းနေပြီလေ
ကွာ့ကိုယ်သောက်ပေါ့

Ty; လက်မှာအနာနဲ့လေ

သူ့လက်ကိုမြှောက်ပြကာ
သက်သေထူနေသူ

Hs; ငါ့မှာအလုပ်ကိစ္စတွေရှိသေးတယ်
ထယ်ယောင်း။ ခနနေဆိုရင်ဆေးရုံက
ဆင်းရပြီလေ။ အချိန်တွေကြာအောင်
မလုပ်ပါနဲ့

ထိုအခါကျမှညိုးကျသွားတဲ့မျက်နှာ‌ဟာ သိသိသာသာ။ ဟုတ်သည်လေ ကိုယ့်အတွက်နဲ့မအားတဲ့ကြားက ပင်ပန်းခံပြီး ဆေးရုံစောင့်ပေးတာနဲ့တင် တော်လှပြီ။ ဒါကို ဘာတွေထပ်ပြီး တောင်းဆိုနေပြန်တာလည်း

Ty; ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်နော်
ကိုယ့်အတွက်နဲ့ဟိုဘီကိုပင်ပန်း
စေမိပြီထင်တယ်