မေတ္တာ...စူး (U+Z)

P 34

လေတဖြူးဖြူးတိုက်ခတ်နေတဲ့
မနက်ခင်းနှင့်အတူ လိုက်ကာစတို့က လေ၏ကြည်စယ်မှုကြောင့် အသာယာလွှင့်မျှောနေချိန်......
တိမ်စိုင်တွေကြား ‌တိုးဝေ့ထွက်ပေါ်
လာတဲ့ နေရောင်ခြည်နုနုက အခန်း
အပြည့်နေရာယူထားသည်။

မနေ့က ဦးလေးဖြစ်သူနှင့်ဖုန်းပြောတာ
ညဉ့်နက်သွားတာကြောင့် ဟိုဆော့အခု
ချိန်ထိ မထချင်သေးပါ။ လုပ်စရာအလုပ်လဲ မရှိ။ နေမြင့်နေတာကိုပင်
ဂရုမစိုက်စွာ စိတ်အေးလက်အေး
အိပ်နေလိုက်သည်

ခနကြာတော့ နှာခေါင်းနားသို့
တိုး၀င်လာတဲ့ ရေမွှေးနံ့သင်းသင်း......
ဒါဟာဘယ်သူဆိုတာပြောစရာပင်
မလိုပါ။ သေချာပေါက် အကိုလေး
ဆိုသူပေါ့......

ရွှတ်..!!

Ty; အိပ်ပုတ်လေး
ထတော့လေ နေမြင့်နေပြီ

နဖူးလေးကိုအသာနမ်းပြီးနှိုးလိုက်ပေမဲဂရုမစိုက်စွာ ဟိုဘက်လှည့်ပြီး အိပ်နေပြန်သူ။

Ty;.ဟိုဘီ
ကိုယ်မနက်စာ၀ယ်လာတယ်
ထပြီးစားလိုက်နော်

Ty; ဟိုဘီ

Ty; ဟိုဘီရေ...

Hs; ထယ်ယောင်း...

Ty; ဗျာ.....

Hs; ခနလေးပဲနော်
အရမ်းအိပ်ချင်လို့ပါ...

Ty; နာရီကိုလည်းကြည့်ပါအုံး
တော်ကြာအစာလွန်သွားလို့
အစာအိမ်အောင့်နေမယ်
ကိုယ်ကစိုးရိမ်လို့ပါ

ပြောတာကို ဂရုမစိုက်စွာဖြင့်
ဟိုဆော့စောင်ကို ခေါင်းထိခြုံကာ
ထပ်အိပ်ဖို့ပြင်လိုက်တော့

Ty; ဟေ့...ဟေ.
မအိပ်နဲ့တော့ဆို

Ty; ဟာ....
ပြောမရဘူးလား

Ty; ပြောမရရင် ကလိထိုးမှာနော်

ထယ်ယောင်းဆောင်ကိုဆွဲလိုက်တော့
ချစ်ရသူက အိပ်ချင်မူးတူးမျက်လုံးများ
ဖြင့် မပွင့်တပွင့်ကြည့်နေတုန်း။

Hs; ဟ..
ဟဟား.....မလုပ်နဲ့
ဟဟား.....ထယ်ယောင်း
မလုပ်နဲ့ဆို......ဟဟား ယားတယ်လို့

Hs; ထပြီ...အခုထပြီ
မလုပ်နဲ့တော့

အိပ်နေတာကို နှိုးရကောင်းလားဆိုပြီး နှုတ်ခမ်းကလဲထော်ထားသေးတာ။
အဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို စိတ်ရှိလက်ရှိ
နမ်းပြစ်လိုက်ရလျှင်ဖြင့် အာဂပါးစပ်
လူဖြစ်ကျိုးနပ်လေငဲ့....
ကင်ထယ်ယောင်းတို့စိတ်ကို မနဲထိမ်း
ထားရတယ်နော် ဟွင်း...ဟွင်း