ထယ်ယောင်း ရေချိုးနေရင်းနေ့လည်ကအဖြစ်အပျက်ကိုပြန်စဥ်းစားနေမိသည်။ဂျောင်ကုကသူ့ကိုနမ်းချင်လို့နမ်းလိုက်တာတဲ့။အဲ့စကားကိုသူ့နားထဲကနေမထွက်ပါ။နမ်းချင်တိုင်းနမ်းပစ်လိုက်လို့ရအောင် သူတို့ကဖြူစင်တဲ့ကလေးတွေမဟုတ်တော့ဘူး။အရွယ်ရောက်နေပြီဖြစ်တဲ့ယောကျာ်းလေးနှစ်ယောက်။ချစ်သူတွေလည်းဟုတ်မနေဘူး။
မင်းဘာလို့အနမ်းခံခဲ့လဲ ကင်မ်ထယ်ယောင်း။ဂျောင်ကုကိုမင်းတွန်းထုတ်ခဲ့ပါလား?ဘာလို့ပျော့ညံရတာလဲ?မင်းကို
ဂျောင်ကုဘယ်လိုထင်သွားမလဲ?
ထယ်ယောင်းသူကိုယ်သူအပြစ်တင်ရင်း ရေဇလားထဲသို့ခေါင်းနစ်ဝင်သည်အထိစိမ်နေလိုက်သည်။ဘာကြောင့်မှန်းရယ်မသိ...သူ့ကိုဂျောင်ကုကအထင်သေးနေသည်ဟုခံစားနေရသည်။ဂျောင်ကုအပြစ်ရယ်လို့တော့ပြောလို့မရဘူး။လက်ခုပ်ဆိုတာနှစ်ဖက်တီးမှမြည်တာ။ဂျောင်ကုအနမ်းတွေကိုမငြင်းဆန်ခဲ့တာကြောင့် သူ့အပြစ်လည်းမကင်းပါ။
ရေအောက်ထဲမှာဆက်အသက်မရှုနိုင်တော့မှ ခေါင်းပြန်ဖော်လိုက်သည်။မောဟိုက်လွန်းလို့ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံး စုန်ချည်ဆန်ချည်ဖြစ်နေသည်။
"မင်းနဲ့ဒီညတွေ့ဖို့ကို ဝန်လေးနေမိတယ်ဂျောင်ကု"
ရေချိုးပြီးတော့ အိမ်ကိုခဏဖုန်းဆက်ပြီးထမင်းစားရန်အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာခဲ့သည်။ထမင်းစားပြီးတော့အဘိုးနဲ့စာအုပ်အကြောင်းတွေဆွေးနွေးဖြစ်ခဲ့ကြသည်။စာအုပ်ချစ်သူတွေမို့ အဘိုးနဲ့စကားပြောရတာသက်တောင့်သက်သာရှိပြီးပျော်ဖို့ကောင်းသည်။အမိမြေကိုခဏပြန်လာတိုင်း အမေ့အိမ်ထက်အဘိုးအိမ်ကိုနှစ်ခြိုက်ရခြင်းကထိုအချက်ကြောင့်ပင်။
"အိပ်မက်လှလှမက်ပါစေအဘိုး"
"ငါ့မြေးရောပဲအိပ်မက်လှလှမက်ပါစေ...ဒီညတော့ညဥ့်နက်တဲ့ထိစာမဖတ်နဲ့နော်...မနက်စာစားဖို့မစောင့်ရစေနဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါအဘိုး"
အဘိုးနဲ့စကားပြောပြီးတော့ နွားနို့ပူပူတစ်ခွက်ကိုယူကာအခန်းထဲသို့ပြန်လာခဲ့သည်။မနေ့ညကကောင်းကောင်းမအိပ်ထားမှုကြောင့် သူ့မျက်လုံးတွေကမှိတ်ချင်နေသည်။
အိပ်ချင်စေမယ့်နွားနို့ကိုဆက်မသောက်တော့ပဲ စာအုပ်စင်ကနာမည်ကြီးစာရေးဆရာNicholas Sparksရဲ့1996ခုနှစ်ကအသက်သွင်းခဲ့တဲ့ The Notebook ဆိုတဲ့စာအုပ်လေးကိုယူပြီးကုတင်ကိုကျော်မှီထိုင်၍ ဖတ်နေလိုက်သည်။The Notebookကဇာတ်ကားအနေနဲ့ပါနာမည်ကြီးခဲ့ပေမယ့် သူကတော့မူရင်းစာအုပ်ကိုသာပိုသဘောကျသည်။စာအုပ်ချစ်သူမို့လည်းဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။သစ်ခွဲစက်မှာအလုပ်လုပ်တဲ့ဆင်းရဲသားကောင်လေးနဲ့ သူဌေးသမီးတို့ကြားထဲကအချစ်စစ်ကို ကောင်းကောင်းဖော်ပြထားသည့်ထိုစာအုပ်ကို သူခဏခဏဖတ်ပြီးအချစ်ဆိုတာကိုစိတ်ကူးယဥ်ခဲ့ဖူးသည်။
