SEVMEK YÜREK İSTER

2. bölüm

İyi okumalar 🦋💙

++++
"Başak!" Kafamı sesin geldiği yere çevirdiğimde, karşımda görmeyi ummadığım kişiyi gördüm. Rüzgar niye bana sesleniyordu? Tam o sırada ellerimde bir sıcaklık, bir yanma hissettim. Bakışlarım Rüzgar'dan ellerime düştüğünde, ellerime kahvemin dökülmüş olduğunu gördüm. Ellerim iyi ki kucağımdaydı da dizim yanmamıştı. Ama ben kahveyi bile tutmuyordum ki. Bakışlarımı masaya çevirdiğimde Bade'nin elini kahve bardağımın hemen yanında ve Acar'ın delici bakışlarının da Bade'de olduğunu gördüm.

Acar da şoktaydı. Bu bana karşı kurulmuş bir tuzaktı. Rüzgar beni çağırdığı anda Bade de kahveyi dökmüştü. Koşarak lavaboya gittim ve elime su tuttum. Çok acıyordu. O sırada kapıda Acar'ı gördüm. Bana "İyi misin Başak? Burada bekle, yanık kremi getireceğim. Elini sudan çekme." demişti. Ah, zaten bu halde elimi sudan çekecek halim yoktu. Acar gitmişti. Acar gittiği gibi Bade içeriye girmişti ama. Bana doğru yaklaşıyordu ve bana "Senin yüzünden bana bağırdı ve buraya geldi. Daha çıkmadan ayrıldık ve tüm suçlusu da sensin." diye bağırdığında elimin acısıyla da ağlamaya başladım.

O sırada elime sert bir şekilde vurdu. Canım çok yanıyordu ama sesimi çıkartırsam biliyordum ki başıma daha kötü şeyler gelecek.

Ve işte kurtarıcım gelmişti. Acar, beni o kızdan şu anda kurtarabilecek tek kişiydi. Ve o da gelmişti. Kremle lavaboya direkt girmişti ve yine Bade'ye bağırıyordu. Köşeye geçmiş dizlerimin üstüne çöküp kulaklarımı kapatıyordum, çünkü evde bu kavga seslerini yeterince duyuyordum.

Acar bana dönmüştü ve ellerimden tutarak ayağa kaldırmıştı beni. Ellerimi biraz daha suya tuttuktan sonra ellerimi kurulayıp hemen kremi sürmüştü. Birilerinin beni düşünüyor olması çok iyi bir histi. Beni ordan çıkarttığı gibi revire götürmüştü. Bu halde yazı yazıp üstüne ders dinleyemeyeceğim için revirde kalmıştım, dersler bitene kadar. Çıkış saati geldiğinde de ellerimi koruyarak bahçeye çıkmıştım. İlerlerken geri çekilmem bir oldu.

Arkama dönüp baktığımda Acar'ı gördüm. Ve bana "Az önce önüne bakmadığın için birine çarpıyordun. Sorun olan bu değil, sorun şu ki ellerin yanık ve acırdı." Ona teşekkür ettim ve birlikte yürümeye başladık. Kapıda o sabah konuştuğum çocuğu gördüm. Acar, hemen çocuğun yanına gitti ve "Naber kuzen?" dedi. Sabah bahsettiği kuzeni Acar'dı yani.

Acar geri döndü ve beni çekiştirerek yanlarına getirdi. Bende boş durmamak için "Selam." dedim o da selam vererek karşılık gösterdi. Motorla gelmişti. Ve bana "Sende bizimle gel evine bırakalım seni." demişti. Ben ise "Ama tek motor var. Kuzeninle gitsen daha iyi olur." dedim. Acar, hemen söze atıldı. "Benim de motorum var, sorun yok yani. Hangisine binmek istersin" dedi. Ben de 'farketmez' der gibi omuz silktim. Ve en sonunda Acar'ın motoruna binmiştim.

Bana kask vermişti ve sıkı tutunmamı söylemişti, bende öyle yapmıştım. Eve geldiğimde annem ve babamın da karşıdan geldiğini gördüm. Hemen motordan indim ve teşekkür ettim. Hızlıca eve girdim. Ardından annem ve babam girdi. Sinirle bana bakıyordular "Onlar kimdi?!" diye sinirle sordular. Bende "Arkadaşlarım." dedim. Annem inanmadı ve ben annem ve babamdan dayak yedim.

Odama çıktım ve verilen ödevleri yaptım konu tekrarı vesaire derken yemek yapmam gerektiği aklıma geldi. Odamdan çıktım ve hemen mutfağa indim. Yemeği hazırlayıp sofrayı kurduğumda yemekleri yemiştik ve sofrayı kaldırmıştım. Annem yine bana yaklaşıyordu ve "Bu yemekler niye bu kadar geç hazırlandı!" dedi. Elbette bu bir soru değildi. Bir şey diyemedim, deseydim tekrar dayak yiycektim. Demediğimde de yedim dayağı.

Hayır, hem geç hazırlamamamı istiyorsun, hem de ödevleri konu tekrarlarını vesaire yapmamı. Hangi birine yetişeceğim ben?

Odama çıktım ve pijamalarımı giydim. Yatağa kuruldum ve telefonu aldım, biraz vakit harcadıktan sonra telefonu şarja takıp uyudum.