SEVMEK YÜREK İSTER

24. bölüm

Selammm

İyi okumalar 🦋💙

+++++++++++

Sabah evdeki yanık kokusuyla uyanmıştım.

"Yine kim neyi yaktı ya?!"

Evet, sanki her gün biri bir şey yakıyormuş gibi söyleniyordum. Yanımda Rüzgar hala yatıyordu. Tam kalkacağım sırada bana yapışmış şekilde uyumaya devam etmişti. Yorgan da ne zaman olduğu bilinmez ama üstümüzden kaymıştı. Kesin bu ayı atmıştı!

Bu arada, kocanıza ayı demek harikaymış.

"Ya Rüzgar, kalk."

"Biraz daha uyusak?"

"Rüzgar, evin yanıyor. Sen neyin derdindesin ya?"

"Evim yanımda yatıyor."

"Şuan aşırı romantiksin, ama cidden ev yanıyor Rüzgar."

"Kim yaktı?"

"Üstümden kalkarsan bakacağım."

"Hadi gel bakalım."

Bir anda yataktan zıplamasıyla neye uğradığımı şaşırdım. Beni de kolumdan çekiştirdiğinde kendime gelebilmiştim. "Ay dur bari de üstümü değiştireyim." Kolumdan daha çok çekerek "Sen üstünü değiştirmek istiyorsun ama hemen şuan müdahale etmezsek, evle birlikte eşyalar da yanacak."

"Aferin benim kocama."

"Niye?"

"Kırk yılın başında mantıklı cümle kurdun. O yüzden tebrik ettim."

Bana ters bakış atıp önüne döndü. Elimi bırakmadan aşağı indi. Mutfağa girdiğimizde de gördüğümüz manzarayla sinirlerim oynamıştı. Allah'ım sınanıyor muyum?

Annem tüm yemekleri ocakta unutmuştu! Sorun bu da değil, perdelerim yanmış ve üstüne ateş halıma da sıçramıştı. Ben bunlar için Rüzgar'ın paralarını sömürmüştüm. Canım kocam, bu şeyler uğruna fakir kaldığın için özür dilerim...

Annem mutfağa girince o da şok olmuştu. "Kız ne olmuş burda?! Sen çocukken de böyleydin. Hiçbir boku beceremezdin."

"Anne, bütün bunlar senin hatan. Biz o sırada odamızda uyuyorduk! Üstelik şuan benim evimdesin, benimle nasıl konuştuğuna dikkat et istersen!"

"Kızım ne oluyor burada?" Babamın sesiyle hemen bakışlarımı o tarafa çevirmiştim. "Ya baba, evimi getirdiği hale bak!"

"Ya sen ne yaptın bu eve?! Kızımın evini bu hale getirip üstüne suçu ona atıp, çemkirmeye hakkın var mı sanıyorsun? Bir yemeği yapamadın. Yapamayacaksan, yakacaksan yapma ya!"

"Ay, tuvalete de mi gitmeyelim?"

"Gitme! Yemek yaparken hiçbir yere gitme."

Herkes sessizce mutfaktan çıktığında Rüzgar'a bakmıştım.

"Ne oldu karıcığım?"

"Açız."

"Beni mi yiyeceksin?"

"Yemek sipariş etsek?"

"Tamam, ne yemek istersin?"

"Fark etmez, sen seç."

Bunu dememin üzerine Rüzgar sipariş verdi. Sonunda aç kalmayacaktık. Açlıktan koltuk kemirmeme ramak kalmıştı.

Bir süre sonra yemekler gelmişti. Hiç yemek görmemiş yamyamlar gibi saldırmıştım. Annem yemeğe uzanmaya çalışsa da izin vermemiş hepsini yemiştim. Rüzgar'a dönüp masum bakışlar attıktan sonra "Rüzgar, ben hala açım." demiştim. Rüzgar ise babama dönüp "Baba, sen bunu evde nasıl doyuruyordun? Ben bir yamyamla mı evlendim?" demişti. Omzuna sert bir yumruk geçirmemle birlikte neye uğradığını şaşırmış ve telefonunu çıkartmıştı.