SEVMEK YÜREK İSTER

12. bölüm

Merhabaaa

İyi okumalarr🦋💙

+++++++

Huzurlu bir şekilde uykunun kollarına bırakmıştım kendimi. Ya da Rüzgar'ın kollarına bırakmıştım. İkisi de kabul edilebilir bir gerçekti.

Kokusunu soluyarak uyumak... Ah, hayal edemeyeceğim dereceden güzeldi.

Ama yelkenleri suya indirmemem de lazımdı. Bunca zaman bana zorbalık yapmıştı sonuçta, üstelik okulda da böyle olacağına emin olamıyordum. Bilmiyorum belki de abartıyordum. Kafam karmakarışıktı. Trip atmam da gerekiyordu ama o bana her 'Sirius'um' dediğinde bu daha da imkansızlaşıyordu.

Ama biraz burnu sürtmeliydi de. Beni yufka yürek sanıyordu ama yanılacaktı.

Çoktan sabah olmuştu. Alarmımın çalmasıyla rahat uykumdan uyanmıştım.  Benim hareket ettiğimi fark eden Rüzgar da uyanmıştı. Yanağımdan öptü ve bana sarıldı.

Bi' dakika ya, şuan neler yaşanıyor?!

Hemen ayağa kalktım ve okul için kendime kıyafet seçtim. Sonra da banyoya daldım. Kapıyı kilitleyip hazırlanmaya başladım. Üstümü değiştirdikten sonra dişlerimi fırçaladım. Sonra da saçımı taradım. Benim banyodan çıkmamdan hemen sonra Rüzgar da banyoya girmişti. Bende o sırada hafif makyajımı yaptım ve çantamı alıp kapının önüne fırlattım. Ciddi manada fırlatmıştım.

Rüzgar da banyodan çıkıp aşağı indiğinde bende kahvaltı hazırlıyordum. Arkadan gelip bana sarıldığında dondum kaldım. Arkamı döndüğümde sırıtarak bana bakan Rüzgar'la karşılaştım.

Bana baktıktan sonra öpmüştü. Tekrardan öpmüştü beni...

Yelkenleri suya indireceğimi mi sanıyorsunuz? Eğer öyleyse kesinlikle haklısınız. Şaka şaka, tabii ki sürünecek.

O bana sırıtırken elimle onun yanağını, sert bir şekilde buluşturdum. Evet evet, ona tokat atmıştım.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen Rüzgar?! Hayırdır! Yaptıklarını unuttuğumu mu sandın. Salak mıyım ben ya! Beni salak yerine koyma. Neyim oluyorsun ki bana sarılıp öpebiliyorsun?! Çıldıracağım ya!"

Elimi tutup öptü ve bana sıkıca sarıldı.

"Sakin. Tamam bebeğim, sadece sarıldım ve öptüm bir şey yapmadım. Yaptıklarım için özür dilerim bebeğim, tekrarlanmayacağı konusunda bana güvenebilirsin. Ve kendine salak deme. Sen çok zeki bir kızsın ve ayrıca güçlüsün de. Seni salak yerine koymuyorum güzelim. Sen benim Sirius'umsun. Sevgilimsin bu yüzden sana sarılıp öpebiliyorum."

"Ay harbi çıldıracağım. Bak bana bebeğim deme! Özür bir şey geçirmez! Ben senin yüzünden, sizin yüzünüzden intihar edecektim! Sana da asla güvenmem anlıyor musun beni! Zekiysem salak yerine koyma. Sevgilin olduğumu niye ben bilmiyorum! Ben bir teklif aldığımı hiç hatırlamıyorum!"

Gözümden bir yaş düştü. Yüreğim sızladı. O günler tekrar aklıma dolmaya başladı. Yere çöktüm ve konuşmaya devam ettim.

"Ben çok doldum, anlıyor musun. Ben kimseye anlatamamaktan da çok yoruldum. Ben... Gerçekten hayatla bağım koptu gibi hissediyorum. Bedenim burda, ruhum yok gibi... Ne bileyim, sanki ölmüşüm gibi. Hayattan zevk alamıyorum."

Yüzümü avuçları arasına aldı ve "Bak, beni günlük olarak kullanabilirsin. Bir şey olduğunda günlüğe yazar gibi bana mesaj yazabilirsin. Böylelikle rahatlarsın. Bana anlat. Senin günlüğün olayım."

Sesimin net ve kararlı çıkmasına özen göstererek "Ben günlüklere güvenmem." dedim. Sesim çok acımasızdı.

Zamanında bir kere günlüğe güvenip her şeyimi yazmıştım. Sonucunda ise o deftere güvenerek yazdığım, anlattığım sevdiğim çocuğu elimden almıştı... Onlarca kez dayak yememe neden olmuştu. Babam olacak o adamdan nefret etmeme başlayacak dönüm noktası oldu.