Tatlı Rekabet [ TAMAMLANDI ]

Beyaz Yalan, Canım!

Boynuna hafif bir koku sıktıktan sonra Chuuya kendini aynada süzüyordu. Kendinden memnun, özgüvenli bir çocuktu aslında. Yani, abisi kadar olmasa da, onun da eli yüzü düzgündü ve o bunun gayet farkındaydı.

Saçının bir tutamını örüp yana doğru arkaya bir toka ile sabitleştirmişti. Saçının geri kalanını da sade bir atkuyruğuna bağlamıştı. Yüzüne düşen saçları da düzelttikten sonra oversize tişörtüne bakıyordu. Sade ve siyahtı. Altına da koyu renkli bir kot.

Bileğinde kol saati ve ellerinde parmaksız lacivert eldivenler vardı. Artık hazır hissediyordu. Sırt çantasını da omzuna attıktan sonra odasından çıkmıştı.

,, Abi ben çıkıyorum!... " Chuuya duraksamıştı.

,, Herkes nerde? "

Abisi kafasını hesap defterinden kaldırmadan cevap vermişti. ,, Ablan dışarda, kardeşin de komşularda. "

Komşularda?

Verlaine defteri kenara koyup gelen müşteri ile ilgilenmişti. Chuuya ise hala şaşkın bir haldeydi. İki aile de yıllardır komşuydu. Ve Dazai'yın annesi vefat etmeden önce çok iyi anlaşıyorlardı.

Chuuya o zamanları, daha doğrusu hikayenin o kısmını çok fazla hatırlayamıyordu. O zamanlar çok küçüktü çünkü. Fakat ablası anlatmıştı.

Odasaku amcanın karısı öldükten sonra Verlaine ve Dazai'nin babasının arası bozulmuştu. O zamandan sonra da çok fazla muhattab olmuyorlardı. Karşı karşıya oturdukları halde.

Ve şimdi...

,, Orda dikilmiş ne yapıyorsun? "
Verlaine Chuuya'yı düşüncelerinden koparmıştı.

,, E- evet- çıkıyorum ben.. "

Ayağını pastanenin dışına atar atmaz içine bir kurt düşmüştü. Kardeşine kim bakıyordu ki? Dazai ve Fyodor çoktan buluşma noktasına varmıştır diye düşünüyordu.

O halde Yosano abla olmalıydı.

Gitmeden kardeşine bir görünmek istemişti. Çekingen bir şekilde diğer pastaneye adımını atmıştı. Omzundaki çantayı önüne alıp, göğsüne bastırıyordu.

Odasaku amcasının arkası dönüktü. Çok fazla çekiniyordu. O güzel kalpli adamla bayadır konuşmamıştı. Geri adımlarla pastaneden çıkmıştı. Çantasından telefonunu çıkarıp Dazai'yı arıyordu. Açmasını beklerken de yola koyulmuştu.

Dazai ve Tachihara yerde kağıt üzerinde resimler boyarken gelen aramayla ikisi de irkilmişti.

,, Oh.. abin. "

,, Abim mi? " Tachi'nin gözleri parlıyordu. Dazai parmağını dudağına bastırarak onun susmasını işaret etmişti. Sonra da telefonu eline alıp açmıştı.

,, Efendim? "

,, Şey... ben evden çıktım hatta şu an yoldayım. Sanırım kardeşim sizin evde. "

Dazai yanında oturup hala resim boyamakla meşgul olan velete yan gözle bakıyordu.

,, Ah... öylemiymiş. Hmm... olabilir. "

,, Olabilir? " Chuuya bir kaşını kaldırmıştı. Bir yandan da onu tanıyan ve selam veren esnaflara kafasını sallıyordu. ,, Sence de tuhaf değil mi? "

,, Neden tuhaf olsun? "

Tachi boyadığı kağıdı kaldırıp Dazai'nin yüzüne tutunca, esmer oğlan baş parmağını kaldırıp göz kırpmıştı küçük çocuğa. Sonra yerden kalkıp camdan dışarı bakmıştı.