STAJYER

18.Bölüm-Korku

Mert arabayı park ettikten sonra yüzünü Aslı'ya döndü. Gördüğü gülümsemeyle elini tutup küçük bir öpücük bıraktı. Arabadan inip yan yana geldikleri anda Mert hiç tereddüt etmeden Aslı'nın elini tekrar tuttu. Aslı ise elini tutan bu gence karşılık vererek parmaklarını sıkıca kenetledi.

Asansörün kapısı kapandığında Mert sabırsızlıkla Aslı'nın dudaklarına yapıştı. Eve girmeyi beklemeyecek kadar heyecanlı hissediyordu. Aslı'nın da aynı tavırla karşılık vermesiyle bu kısa an ateşe dönüşmüştü. Asansörün katta durmasıyla ikisi de toparlanıp eşikten bir adım attılar. Mert'in sabırsız denemeleri ve anahtarın yuvayı bulamamasıyla biraz fazla oyalandıklarını düşünseler de açılan kilit sesi ikisini de rahatlattı.

Aslı fazla vaktinin olmadığını biliyordu. Kapının kapanmasıyla yüzünü Mert'e dönüp kollarını boynuna doladı. Mert de aynı aceleyle karşılık verip ellerini Aslı'nın bluzundan içeri soktu. Tenini daha çok hissetmek istediğinden bluzun eteklerinden kıvırıp sıyırdı. Aslı da aynı şekilde karşılık verip kollarını havaya kaldırdı. Çıkan bluzunun altındaki teni alev alevdi. Mert her dokunuşunda bu ateşi parmaklarının ucunu yaktığını hissediyordu.

Aslı içindeki yangını söndürmek için aynen Mert'in yaptığı gibi onun tshirtünün eteklerini kavradı. Uzun boyundan olsa gerek Mert gibi tek hamlede çıkartamamıştı. Yine de çok kısa bir an sonra ikisi de eşit sayılırdı. Henüz kapının önünden ayrılmadan ikisi de bedenlerinin yarısını açıkta bırakmıştı.

Mert Aslı'nın belinde duran ellerini eteğinin fermuarlarına doğru kaydırdı. Tek hamlede bulduğu fermuarı usulca açarken bir yandan da dudaklarını Aslı'nın boynunda gezdiriyor ihtiyaç duyduğu nefesi almaya çalışıyordu.

Bacaklarından sıyrılıp aşağı düşen etek Aslı'yı neredeyse çırılçıplak bırakmıştı. Durumu eşitlemek için Mert'in pantolonuna uzandığında geri çekilmesiyle kısa bir an afallamıştı. Ancak Mert aynı hızla sağ kolunu Aslı'nın dizlerinin arkasına atıp sol koluyla da omzuna destek oldu. Kucağına aldığı kadın kolları arasında kıkırdarken kapı eşiğinden koridora girmiş ordan da yatak odasına geçmişti. Sakince Aslı'yı yatağa bırakıp geri çekildi. Bu anı hafızasına kazımak için biraz zaman verdi kendine. Haftalardır hayalini kurduğu, gerçek olacağına asla ihtimal vermediği bu an artık yaşanıyordu. Yüzündeki gururla pantolonunu çıkardı. Aslı ise hiç bir gerginlik hissetmeden onu seyrediyordu. Artık bütün hayatını kapattığı kapıların ardında bırakabildiğine ikna olabilmiş gibi hissediyordu. Onun için yaşadığı bu anlar gerçek dünyada değil, paralel bir evrende geçiyordu. Böyle düşünerek içindeki vicdan azabından kurtulabiliyordu.

Mert sakince yatağa doğru uzandı. Önce sol dizinden destek alarak Aslı'nın bacaklarına eğildi. Gördüğü her bir hücreyi öpmek istiyordu. Dudaklarının değmediği tek bir alan kalsın istemiyordu. Aslı ise kısacık vakti olmasına rağmen bu gencin sunduğu şükranına ayak uydurmaya çalışıyor, tenine değen her bir öpücükle kendinden geçiyordu.

*******

Saat 5'i geçerken ikisi de hala yatakta ve çırılçıplaktı. Hiç konuşmuyorlardı. Solukları hala düzene girmemişti. Mert Aslı'yı kollarının arasına almış, önünde duran saçlarına ufak öpücükler konduruyordu. Aslı ise içinde bulunduğu bu sahte dünyadan ayrılmamak için zamanın durmasını diliyor bir yandan da göğsünde büyüyen sıkıntının hafiflemesi bekliyordu. Zaman tüm gerçekliğiyle akıp giderken Aslı doğruldu. Odanın içine saçılmış kıyafetlerine göz gözdirmek isteyince onların kapının önünde olduğunu anımsadı. Mert hızlıca yataktan çıkıp üzerine geçirdiği eşofmanıyla kapıya doğru adımladı. Geri döndüğünde Aslı iç çamaşırlarını giymiş onu beklerken elindeki kıyafetleri uzattı. Bu evden çıkıp gitmemesi için elinden gelen herşeyi yapacağından eminken hiç bir şey yapamayacak kadar çaresiz olduğunu da biliyordu. Aslı giyinirken yatağa oturdu. Ellerini bastırdığı yataktan güç almaya çalışarak sakin kalmak istiyordu. Aslı yüzünü dönüp ona şefkat dolu gözlerle gülümsediğine ayağa kalkacak gücü bulmuştu.